İntikam Değişimi (TAMAMLANDI.)

"Kavga."

Benimle beraber yeniden okumaya başlayan ve yeni başlayan çok insan var. Hepinize çok teşekkür ediyorum! Artık neredeyse iki günde bin okunma alıyoruz. Bildirim merkezimde de sizleri görmek beni çok mutlu ediyor. 🧡

Çok uzatmadan sizi bölümü okumanız için bırakıyorum.

İyi Okumalar İntikam Ailesi...

---

Parti...

---

Gözlerinde ateşlenen alevi görebiliyordum. Neye bu kadar sinirlendiğini ve neden üzerime geldiğini bilmezken "Nefes!" diye bağırışı kantinde yankılandı. Asya, durumu fark edip destek olmak için elimi tuttuğunda Mert'e bakarak alayla gülümsedi. İyice yakınıma geldiğinde sandalyeden kalktım.

"Konuşmamız lazım!" diyerek kolumu tuttu. Hızla parmaklarının arasından çektim kolumu ve "Hayır." dedim. Onun aksine, gözlerinde gördüğüm aleve rağmen karşısında sakindim. Kalbim ise benimle hem fikir olmayıp deli gibi atıyordu.

"Seninle hiçbir yere gelmem."

"Nefes." dedi sabrının sınırlarını zorladığımı belirten bir sesle.

"Sen..." dedim ve gözlerine dik dik baktım. "Benimle konuşmaya nasıl yüz buluyorsun?"

Bana cevap verecek iken aramıza giren beden ile rahat bir nefes verdim. Can'ın herhangi ani bir hamle yapmaması için kolunu tuttum.

"Derdin ne lan senin?" Hiç duymadığım ses tonu tüylerimi ürpertti. Şaşkınlıkla Can'ın kararmış olan gözlerine bakarken Mert'in alay dolu olan gülüşünü duydum. Ters bakışlarımı yüzüne çevirdim. "Konuşacağımız hiçbir şey yok Mert. Olay çıkartmadan git buradan." Elini kolumu tutmak için uzattığında kendimi geri çektim. İnat herif defolup gitmiyordu!

Can, Mert'i omzularından ittirdi. "O geceden sonra gerçekten nasıl konuşuyorsun?"

"Can..." dedi onu ittirdiği için sabır çeker gibi çıkan sesi ile. "Sadece konuşacağım."

Ona cevap vermeyip bana döndü. Ses tonuna nazaran sakin gözüküyordu. Bakışlarından iyi olup olmadığımı sorduğunu anladığımda kafamı aşağı yukarı salladım ve "İyiyim, sakin ol." diye mırıldandım.

"Senin yaptıklarını biraz gün yüzüne çıkartalım mı gölge?" Gözlerimin dibinde daha çok koyulaşan gözleri yüzünden Mert'i tam olarak duyamamıştım bile.

"Şerefsiz!" Bağırıp bana arkasını döndü ve Mert'e gelişi güzel bir yumruk attı. "Bunu diline nasıl dolarsın!" Su ve Asya çığlık atarak ayağa kalktılar. Kantin anında birbirine girerken ne yapacağımı şaşırdım. Can, Mert'i yere düşürmüş yüzünü yumrukluyor, Mert ise Can'ı sinirlendirmeyi başardığı için gülüyor ve karşılık veriyordu.

Neler olmuştu? Can neye bu kadar sinirlenmişti de Mert'e saldırmıştı? Bana döndüğünde sakin gözüküyordu oysaki... Arkadaşları birbirlerinden ayırmaya çalışırken olaya karışmak için bir adım attım ancak devamı gelemedi. Ne yapacağımı bilemiyordum. İçimde yükselen 'Kaç.' sesine uymak istemesem bile kendimi kantinin kapısından çıkarken bulmuştum. Ağlamamak için dişlerimi sıkıp, burnumda ki keskin acıya kafa kaldırdım. İçimi karartan okul binasından nefes nefese çıktım dışarıya. Açık olan bahçe kapısından çıkarken çarptığım omuz için özür dileyemeyecek kadar doluydum. 

Kötü hissediyordum. Nefesim sıkışıyor, biri kafama vurmuş gibi başım ağrıyordu. Aklım susmuyordu. Mert Can'a gölge demişti değil mi? Ama neden? Onun hakkında bilmediğim şeyler mi vardı?