İntikam Değişimi (TAMAMLANDI.)

"Ev."

Uzun zaman sonra eh nihayetinde kısmen uzun bir bölümle karşınızdayım.

İyi Okumalar İntikam Ailesi...

---

Maç...

---

Can bakışlarını bana çevirdiğinde şaşkınlıkla yüzüme bakıyordu.

"Nasıl yani?" Zorlukla yutkundum. Dosyalardan dördü bizimle alakalıydı. 

"Adlarımızın yazdığı dosyalar var." diye fısıltıyla konuştum. Eğildiğim için Can'ın arkasında kalan Mert ile göz göze geldim. Gözleri hep üzerimdeydi ve ben içten içe korkuyordum. Kaşlarımı çatarak geri çekildim ve göz temasımı kestim.

"Nefes sana sesleniyorum." İrkilerek Can'a baktım. Nefes alışverişlerimin hızlanmıştı. Gerçekten mi dedim. Gerçekten nefesim hızlanacak kadar korkuyor muydum? 

Yaz boyu verdiğim tüm çaba, boşmuş gibi hissediyordum. Korktuğum birinden intikam alamazdım. Dünyada ki en korkmamam gereken kişiden korkuyordum. Neden mi? Çünkü o her şeyi yapabilirdi. Gözlerini öyle bir kötülük boyamıştı ki dün durması için yalvarırken bunu gözlerinden görmüştüm.

"İyi misin?" Kafamı salladım evet anlamında ancak içim büyük bir sıkıntı ile dolmuştu. Beni araştırmıştı. Su Demir'i de hatta Yağız ve Can'ı bile araştırmıştı. Alt dudağımı dişlerimin arasına aldım ve oturduğum yeri sıktım. Öyle öfke doluydum ki!

Korkumun geçeceğini biliyordum. Yaşadıklarım hala tazeydi. Geçeceğini biliyordum. En azından öyle umut ediyordum. 

"Bunları burada, onun gözünün önünde konuşmayalım." Hepimiz ayağa kalktık. Bakışları hala üzerimdeydi. Ancak bakmamazlık yapmadım. Gözlerimi gözlerine çevirdim ve burnum dik yüzüne baktım. Sınıftan çıkmadan önce dudağının kenarının kıvrıldığını gördüm. Gözlerimi devirip sınıftan çıktığımda Can ve Yağız'a yetişebilmek için koşar adım ilerledim.

Spor salonuna indiğimizde ekranını kapattığım bilgisayarı açtı. Büyük dosyaya tıkladığında diğer küçük dosyalar açıldı. Neredeyse en aşağıya indi. Yağız'ın dosyasını gösterdiğimde farenin sok tıkına iki kere bastı. 

İçinde Yağız hakkında bir çok bilgi vardı. Şaşırdığını görebiliyordum.

"Bir şey söyleyeceğim. Ben bile ebemin adını bilmiyorum." Dediği beni daha çok gerdi. Yağız bilmiyordu ancak Mert biliyordu. Tek isteğim benim dosyamda her şeyin benim bildiğim gibi yazmasıydı.

Can, Yağız'ın dosyasından çıktı ve Su Demir adlı dosyaya bastı. Ancak gördüğüm manzara karşısında ağzım açık kaldı.

Yine şifre istiyordu.

"Atakan bunları kırmadı mı?" Yağız ve ben büyük bir şaşkınlık yaşıyorduk.

"Bir sorun oluşmuş olmalı." Daraldığımı hissettim. Bir adım atıp bin adım geri yalpalıyordum. Sinirle saçımı karıştırdığımda bilgisayarı Yağız aldı kucağına. Can, durumumu fark etmiş olmalı ki ilgi ile bana bakıyordu. Elini dizimin üzerinde duran elimin üzerine koydu ve hafifçe, destek olmak ister gibi sıktı.

"Bir kere açtıysak, yeniden açacağız." Güven dolu gözlerine baktım. Sözlerinden 'başaracağız' lafını çekip aldım ve kalbime kazıdım.

"Başaracağız." diye mırıldandım. Dudağının kenarı kıvrıldığında kapılıp gittiğimi hissettim. Aklımda ki soruyu sormak için biraz cesaret istedim ancak bulamadım.

Çalan zil kafamın içinde çalıyormuş gibi hissettiğimde gözlerimi kapattım. Beynim patlayacak gibiydi!

"İyi gözükmüyorsun."