İntikam Değişimi (TAMAMLANDI.)

"İlkler ve Acılar."

Oy verip, yorum yaparsanız çok mutlu olurum. 🦋

İyi Okumalar İntikam Ailesi...

---
 
"Yaşayamadı ama yaşamamı da istemedi."

---

Salondan çıkıp yanıma geldiklerinde hiçbiri kendinde değildi. Gözaltları şiş, bakışları baygındı. Aralarında Oğuz'un biraz daha ayık olduğuna karar verdiğimde diğer arabayı sürmeyi ona bıraktım. Sürücü koltuğuna oturduğumda Can'ın evine doğru sürdüm. Yol boyu yaşanan sessizlikte bana arada sırada çevirdiği bakışları eşlik etti. Ne olduğunu merak ediyorlardı ancak onlara anlatamayacağım kadar histerik hissediyordum.

Yağız, eve gitmemizi bekleyememiş olacak ki "Nefes, neler oluyor?" diye sordu. Sessiz kaldım. Yuttum tüm sinirimi. Kendime ve dikkatsizliğimize o kadar sinirliydim ki. Ağzımı açtığım an tüm öfkemi kusacak gibi hissediyordum. 

Eve girdiğimizde hepsi salona geçti. Muhtemelen benim de gelmemi bekliyorlardı ancak ben yatak odasına ilerledim. Neyi anlatacaktım ki? Nasıl anlatacaktım?

Hapse girmesi için elimizden geleni yaptığımız Mert, beni dün gizli numaranın planından mı kurtardı diyecektim?

Zihnim onlara neden böyle olduklarını, uyuyakaldıklarını açıklamam gerektiğini haykırdığında elimde ki hayali çekiçle o düşünceyi parçaladım. Önce kendime açıklama yapmam lazımdı. Odaya girip kapıyı kapattıktan sonra çantamdan birkaç kıyafet çıkarttım. Soğuk suyun altında tüm düşüncelerim donana kadar kalmak istiyordum. Sinir uçlarımın hepsi uyuşsun ve gelecek hakkında endişe duyan kalbim yavaşlasın...

Odanın kapısı açılıp kapandığında zaten buram buram o kokan oda, varlığı ile daha yoğun hale geldi. Yavaş adımlarını hissettim. Çekiniyordu. Yanımda olamadığını biliyordu. 

"Nefes..." Adımı telaffuz ettiğinde yüreğim herhangi bir şey duyacak veya anlatacak kadar sakin değildi.

"Duşa gireceğim." Can'a dönüp baktığımda bakışlarında ki dalgalanmayı gördüm. Üzgündü. Dudağımın kenarıyla gülümsedim haline. Ne diyeceğini düşünürken birbirine geçirdiği parmaklarını sıkıyor ve odanın her köşesini inceliyordu. Taktığı papyonu çıkmış, boynuna asılı kalmıştı. Dağılmış saçları alnına düşüp, yeşil gözlerine gölge yapıyordu. Isırdığı alt dudağını görünce ortaya çıkan onu öpme isteğimi bir miktar bastırdım. 

Onu seviyordum. 

Ama yanında olamadı.

Şeytanım, en ihtiyacımın olmadığı anda ortaya çıktığında derin bir nefes alıp onu def ettim. Yanından geçerken kalçasını arkasında ki büyük komodine yasladı. Elimi omzundan aşağı yavaşça indirdim ve elmacık kemiğinin üzerini öptüm. 

"Hissediyor musun?" Vicdan azabı dolu bakışları gözlerime çıktığında içinde ki koyuluğu seçebildim. Dünyasında kara bulutların çıkardığı fırtına da rüzgara karşı koyuyordu.

"Çaresizliği ilk defa dibine kadar yaşadım Can. Tek istediğim bu hissi kabullenmeme süre tanıman." Yavaşça indirip kaldırdı göz kapaklarını. Bu sessiz kabullenişini ben duşa girdikten hemen sonra diğerlerine de aşılamasını umdum. 

Yeniden eğilip alnından öptüm ve banyoya ilerledim. Bir süre tam karşımda kalan aynada kendimi inceledim. Gözlerimde ki parıltılar sönmüş, yerine mezarlık sessizliği çökmüştü. Kötü gözüküyordum. 

Odadan çıktığının sesini duyduğumda bunu bekliyormuşum gibi zihnimde o anlar canlandı. Bedenimin nasıl acı çekip, ağırlaştığını anımsadım. Konuşamayacak kadar çaresiz kalmak, parti için yaptığım planlarım arasında yoktu. Yavaşça çıkarttım üzerimde ki kıyafetlerini. Alaycı sesi duş boyu gitmedi kulaklarımdan. Sesinde ki merhamet kırıntılarından beslenen kuşların öttüklerini duydum. Kötü biri olmak istemiyordu ama ya önceden yaptıkları?