The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 119

ELENA CLIFFORD.

Zodra Luke mij voor de tweede fucking keer vandaag mij recht in mijn ogen aan kijk slik ik even en begin weer voor me uit te staren.

Ik heb gewoon echt het idee dat hij naar mijn aandacht aan het zoeken is, maar waarom? Ik bedoel, hij heeft Sam toch?

Waarom zou hij dan mijn aandacht willen hebben? Dat zou namelijk totaal niet logisch zijn.

Een zucht rolt over mijn lippen.

Zou ik het hem moeten vergeven? Ik bedoel, misschien gaat door de sfeer die tussen Luke en mij hangt ook wel de sfeer tussen ons allemaal verpesten. En dat is echt wel het laatste wat ik wil.

Want ja, ik geef eerlijk toe, Luke en ik doen echt tegen elkaar alsof we ieder moment de ogen van de ander uit elkaars hoofd willen krabben. En de spanning die tussen ons twee hangt is ook gewoon niet meer te houden.

Zal dat komen omdat we elkaar zo erg haten of omdat we gewoon beide niet meer weten hoe we ons moeten gedragen tegenover de ander? Of komt het omdat we elkaar al zo'n tijd niet meer hebben gezien?

Volgens mij ben ík ook wel de gene die zich het meest zo gedraagt. Ik bedoel, ik deed der straks echt niet aardig. Logisch dat Luke ook weer zo reageerde. Het was en is gewoon mijn fout.

•••

"Ellie?" Giechelt een stemmetje bij mijn oor waardoor ik langzaam wakker word.

"Huh.." mompel ik langzaam en open mijn ogen. Direct zie ik Michael zijn te vrolijke hoofd boven mijn hoofd hangen.

Een zucht rolt over mijn lippen en ik draai mezelf weer om en duw mijn hoofd weer in mijn hoofdkussen.

"Leen, we gaan ontbijten," Verzucht Michael en vervolgens voel ik hem weer even kort aan mijn schouder schudden. "Nou ja, als je geen eten wilt is dat ook prima maar dan moet je niet zeuren als je straks honger hebt. Want dan kun je zelf naar de supermarkt lopen en daar eten halen."

Ik grom even en draai me weer terug op mijn rug en open mijn ogen weer.

"Jij bent zo.." begin ik boos maar Michael schud zijn hoofd.

"Ik ben zo fantastisch, ja, dat weet ik. Kom nou je nest uit." Zeurt hij.

Met een pruillipje sla ik de dekens van me af en vervolgens klim ik mijn geliefde bed uit – of naja, het bed van mij en Michael.

Michael staat ook weer op van het bed en wilt de kamer uit lopen, maar ik hou hem tegen.

"Mikey." begin ik langzaam.

Michael draait zijn hoofd weer naar me toe en fronst even kort zijn wenkbrauwen. "Wat is er?"

Ik pers mijn lippen op elkaar. Ik kan het Michael heus wel vertellen over de situatie tussen mij en Luke.

"Je weet toch wel Luke hé?" Mompel ik zacht en sla mijn ogen neer.

"Ja? Wat is er met hem?"

Ik zucht even en begin vervolgens heel het verhaal uit te leggen, en ja, ook van gisteravond.

Zodra ik uitgepraat ben worden Michael zijn ogen langzaam groot. "Wacht wat? Heh? Waarom was je zo bitchy?"

"Alsof hij dat niet deed," mopper ik. "Ik had alle rechten."

"Dat had je niet," Michael lacht zacht. "Je haat hem gewoon nog steeds om dat ene wat er vier jaar geleden tussen jullie gebeurt is. Leen, je kunt hem niet voor eeuwig haten. Jullie moeten echt praten."

Ik bijt even kort op mijn onderlip. "Ja, dat wilt hij ook. Maar.. ik weet niet of ik überhaupt naar hem kan luisteren zonder kwaad te worden."

Michael legt even kort zijn hand op de mijne en vervolgens stuurt hij me even een kleine geruststellende glimlach.

"Ik weet wat hij je aan heeft gedaan en ik weet ook hoe grote impact dat op je heeft gehad, maar jullie kunnen elkaar niet blijven ontlopen Leen. Jullie zijn beide door gegaan met jullie levens – zonder elkaar. Luke mist je, wist je dat?"

Ik verslik me bijna.

"H-hij.. wat?"

"Hij mist je gewoon, dat heeft hij me zelf nog verteld. Hij mist je niet als in-een-relatie-zijnde maar gewoon als beste vriendin. Dus geef hem alsjeblieft een tweede kans."

-----

Oeeehh zal Michael de waarheid spreken?😏

Gaan Elena en Lukey het goed maken?

IK HOEF NOG MAAR 3 DAGEN NAAR SCHOOL EN DAARNA HEB IK WEER 2 WEKEN STAGE YAYY