The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 153

Een Anouk & Michael hoofdstuk voor iemand die dat GRAAG wou :-)

ANOUK PETERS.

Het is ondertussen al weer een paar uur later en Elena zit op dit moment in Ashton zijn kamer te Skypen met Justin. En terwijl zit ik beneden samen met Allora, Calum, Michael, Ashton en Luke.

We kijken een of andere serie die Luke opgezet heeft, maar ik kijk niet echt mee.

Mijn gedachten zitten namelijk ergens véél anders bij. Ik denk dat ik dat ook niet hoef uit te leggen op dit moment, want zo moeilijk is het niet i guess.

Een zucht rolt over mijn lippen en zachtjes leg ik mijn hoofd op Michael zijn schouder, die meteen zacht begint te grinniken.

"Ben je moe?" Michael veegt een plukje van mijn haar voor mijn gezicht vandaan waardoor ik even mijn ogen dicht doe.

Ik geniet altijd zo van zijn aanrakingen, ze laten me speciaal voelen.

"Baby?" Lacht Michael opnieuw, aangezien ik geen antwoord geef.

Traag open ik mijn ogen weer en direct doorboren Michael zijn prachtige ogen, de mijne.

God, ik ben ook gewoon zó gek op die jongen.

Ik moet eerlijk toe geven, ja ik ben in mijn jongere jaren niet zo goed bezig geweest als het om jongens gaat. Laat ik zeggen, helemaal niet zo goed zelfs – en ja, daar weet Elena ook alles van af – maar nu, Michael is zo veel anders. Michael laat me echt speciaal en magisch voelen. Alsof ik de enige voor hem ben.

Maar we hebben niet eens iets serieus met elkaar, dus ja.. ik weet ook niet hoe hij er over denkt.

"Nee, ik ben niet moe." Hum ik en speel even met mijn onderlip.

Ik haal mijn hoofd van zijn schouder af en ga weer recht zitten.

Ik voel Michael zijn hand op mijn bovenbeen, waardoor ik even schrik.

"Hm, you sure?"

Ik slik even wanneer zijn hand nog meer naar boven schuift.

"Michael." Sis ik en stuur Michael even een boze blik, waardoor er bij hem een glimlachje rond zijn lippen krult. Eentje die me totaal niet bevalt at the moment.

Eh, ja er is misschien iets wat ik Elena nog niet heb verteld over mij en Michael. En ik denk dat ze dat niet eens wílt weten.

Zelfs als ik er nu zelf over na denk vind ik het nog té bizar voor woorden.

Michael zijn vingers glijden over 'mijn gebied' waardoor ik even mijn adem in hou.

"Michael, kappen nu." Ik probeer boos te klinken, maar dat mislukt compleet.

Michael beweegt zijn hoofd voorzichtig naar mijn rechter oor.

"We kunnen ook naar boven gaan?" Mompelt hij hees in mijn oor, waardoor mijn ogen langzaam groter worden. "En er zal niemand zijn die het 'raar' gaat vinden. Want je bent toch 'oh zo moe?'?"

Michael haalt zijn hoofd van mij vandaan en kijkt me grijnzend aan.

•••