The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 189

in het vorige hoofdstuk heb ik geschreven dat 'Elena' haar vliegtuig om half 4 zou vertrekken, maar ik heb dit even aangepast op kwart voor vier :D veel leesplezier xxx

ELENA CLIFFORD.

Ik grom wanneer ik voor de zoveelste keer in serieus één kwartier tijd, mijn telefoon af hoor gaan.

Inkomend gesprek van Anouk.

Ik pers mijn lippen op elkaar en druk op de rode 'annuleer' knop, waardoor mijn ringtone meteen stopt met overgaan. Gelijk zet ik ook maar mijn geluid uit en mijn telefoon op stil. Ik heb geen zin om nog eens gestoord te worden namelijk.

Ik heb me trouwens al ingecheckt en heb ook al mijn koffer afgegeven, waardoor ik nu heel zielig tussen allerlei winkeltjes zwerf, wachtend totdat ik naar mijn gate kan om daar te gaan boarden en vervolgens weg te vliegen van dit land en iedereen en alles.

Waarschijnlijk heeft iedereen het nu ontzettend naar hun zin op de bruiloft en heeft Luke al Sam al zijn 'ja-woord' gegeven, en andersom ook.

God, ik zou dat echt niet aankunnen na alles wat er gebeurt is. Ik zou echt gek geworden zijn en alsnog weggerend zijn — naar god mag weten waar naar toe.

Ik glimlach wanneer ik ergens verderop een rood logo zie staan, wat meteen aan geeft dat het een H&M winkel is. Precies wat ik nog eventjes nodig had.

Ik bedoel, ik loop nog steeds in mijn nette, rode jurkje. Laat ik zeggen dat dat ook weer niet zo bepaald 'comfortabel' zit, of zo.

[a/n: geen idee of er een H&M op Sydney Airport is, maar mnu toch]

•••

Ongeveer een minuut of zeven later, sta ik al weer buiten de winkel met een tasje in mijn hand waar een simpel, wit t-shirt in zit en een grijze joggingbroek.

Ik heb trouwens niet meer gedacht aan een vestje of een jas of iets dergelijks, voor als ik het koud zo krijgen, maar het is hier in Australië toch zeker meer dan twintig graden warm dus voor hier zie ik nog niet zo veel problemen eigenlijk.

Misschien dat zodra ik weer op Schiphol aan kom dat ik daar ergens snel een vest fix of zo. Daar zitten ook genoeg winkels weet ik uit ervaring.

Ik kijk even om me heen om te kijken of ik nog ergens snel een wc kan vinden om mezelf om te kleden en voor de laatste keer nog naar de wc te gaan.

Zodra ik een bordje heb gevonden ren ik in een klein sprintje naar de toiletten en sluit mezelf daar op in een hokje waar ik me vervolgens vliegensvlug omkleed.

Ik moet namelijk straks al gaan boarden, dus ik mag best wel eventjes gaan opschieten wil ik op tijd zijn voor mijn vlucht.

Dat is namelijk echt wel het láátste wat ik wil missen.

•••

LUKE HEMMINGS.

"Oh hell no." Kreunt Faylinn en laat haar hoofd bijna op het stuur vallen van haar auto.

Jup.. drie keer raden waarin we zijn beland.

Een file.

Een tantoe file.

Nice.

"Is er.. geen omweg?" Breng ik langzaam uit, waardoor Faylinn haar hoofd weer omhoog haalt van het stuur af.

"Ja, daarvoor zijn we te laat. Kutzooi," Faylinn slaat een pluk van haar haren voor haar gezicht vandaan. "We moeten serieus nog een kwartier á tien minuten rijden. God heeft me verdoemd denk ik."

"Ons." corrigeer ik haar meteen, waardoor Faylinn even gromt.

"Whatever Luke. Trouwens, kun je vanaf hier ook niet naar het vliegveld lopen of zo?"

"Nee natuurlijk niet! Dan komen we te laat, dan is ze al weg!"

"WE ZIJN SOWIESO AL TE LAAT!" Schreeuwt Faylinn half door de auto heen. "Ugh Luke! Snap je het nou echt niet? Moest je dit nou echt perse doen? Weglopen van die fucking bruiloft en dit pas beslissen op het laatste moment? Heb je al gehoord hoe moker vaak mijn telefoon over is gegaan? Heb je het jouwe al gecheckt? Vast niet. Iedereen is bezorgd en iedereen vraagt zich af waar je bent. Hoe de fack moet ik ooit uitleggen dat ik mee heb gewerkt hier aan?"

Ik zet mijn handen even gefrustreerd in mijn haar en staar even voor me uit naar alle andere honderden auto's op de weg.

Ik kan nooit meer normaal terug keren naar Sam, dat is sowieso zeker. Ze gaat me nooit meer willen.

En in dat geval, mijn gevoel ligt niet bij haar.

Mijn gevoel ligt bij Elena.

"Ik ga het proberen, kay?" Ik kijk even Faylinn aan, die me niet-begrijpend terug aan kijkt.

"Wot?"

"Ik bel je." Is het laatste nog wat ik zeg, voordat ik de deur van de auto opengooi en de weg op stap.

———

Go go go go lukeeeee

Sorry guys dat ik weer met zon kut einde stop :))))

Meh mijn se week begint morgen wens me eeeeeven succes.

WE HEBBEN BIJNA 30K EN IK HEB DE 800 VOLGERS IN 2017 GEHAALD EN IK BEN ZO BLIJ AAAAAAAA

Ik zit er serieus over na te denken om weer voor 2018 dit boek af te schrijven maar idkkkkkkkk

Laat even weten hoe jullie er over denken :)

Dag dag hoorr