De jongen met het blonde haar glimlachte zwak en vervolgens ging hij langzaam op één knie zitten, waardoor het meisje haar handen voor haar mond sloeg.
❝Lieve, lieve schat,❞ begon de jongen langzaam en keek het meisje zenuwachtig aan.
Hij slikte e...
okay okay, voordat aan dit hoofdstuk ga beginnen wil ik eventjes iets zeggen; dont worry tis niet erg.
atm heb ik vakantie en dan zou je verwachten dat ik alle tijd van de wereld heb en motivatie heb om te schrijven. trust me, die motivatie heb ik, maar het schrijven zelf lukt me gewoon niet.
ik werk ook deze vakantie en dat maakt mij echt iedere avond heel erg moe. doordat ik overdag werk heb ik alleen savond de tijd om te schrijven. maar het enige wat ik dan nog kan doen is in m'n bed liggen en staren naar een of andere film op netflix of joetoep, omdat ik gewoon helemaal op ben. (ik wil hier btw geen aandacht mee zoeken, tis gwn zo)
vele van jullie denken nu van, huh waarom lukt het je dan wel om instagram iedere dag te updaten en dit boek nog niet eens 1x in de week?
vaak post ik instagram heel laat savonds, denk aan 11 uu / 12 uu of heel vroeg in de ochtend maar dan heb ik dat rond 12 uu snachts geschreven. aan instagram schrijven kost simpelweg gewoon erg weinig tijd vergeleken met The Nextchange, daar moet ik echt mijn tijd voor nemen wil ik voor mezelf en jullie een goed hoofdstuk schrijven.
het is nu bijna half 12 savonds en ik wil gewoon iets schrijven, dus dat ga ik doen. (Wanneer ik dit update is het gewoon wss ergens overdag)
veel leesplezier ☺️☺️!
------
• 5 weken later
ELENA CLIFFORD.
Vandaag ben ik ongeveer acht weken in totaal zwanger, wat betekend dat ik ergens in deze dagen mijn aller eerste echo óóit ga krijgen.
De afgelopen weken en dagen waren oprecht zwaar en moeilijk. Ik heb alles wat er de hele tijd door me heen ging zo goed mogelijk weten te verbergen voor iedereen – behalve voor Anouk en Justin, wie wel gewoon de waarheid weten. Ze hebben ook beide beloofd om het voor hun zelf te houden, en het niet door te vertellen.
Ik bedoel, zelfs mijn ouders weten niet dat het kindje niet van Ashton is maar van Luke. Ze zullen me meteen gaan zien als een of andere goedkope slet – zo zie ik mezelf at the moment ook, maar dat daar gaat het even niet om.
Maar zoals voor Luke, Ashton en de andere jongens, daar heb ik alleen maar tegen gelogen. En ja, dat heeft me zeer gedaan.
Ik wou dat ik ze alles gewoon eerlijk kon vertellen.. maar ze zullen het nóóit gaan accepteren.
Luke weet nog steeds niet dat het kindje wat ik draag van hem is en Ashton weet dus ook niet dat de baby niet van hem is, dus dat hij niet de vader is.
Maar dat hoeft hij ook niet te weten. Hij zal er alleen maar kapot van zijn als hij het hoort. En dat wil ik hem echt niet aandoen.
Ik had totaal geen idee waaraan ik toe was, en soms heb ik dat nog steeds niet, maar zo met de tijd ben ik het maar gaan accepteren.
Ik bedoel, het kindje wat in me groeit leeft, haalt adem en heeft een hartje. Het is nog zo klein en zo gevoelig maar zo speciaal tegelijkertijd. Dat laatste ben ik me trouwens pas echt de laatste week gaan beseffen, hoe speciaal zo'n kleintje wel niet is.
Het is dan wel van Luke, maar voor mij is en blijf het bijzonder. Maakt niet uit van wie het is, het is ook van mij. Het heeft ook mijn genen.
Jup, dat klonk wel erg egoïstisch...
Ashton en ik hebben trouwens ook besloten dat ik hier blijf, in Australië. Sowieso tot wanneer de baby geboren is. Daarna kijken we wel weer verder.
Ik weet namelijk dat het een van Ashton zijn grootste dromen is om in Amerika te wonen, maar ik heb hem al verteld dat als hij dat écht graag wilt en er écht werk van wilt maken, dat we het dan beter kunnen doen als ons kindje geboren is en wanneer we genoeg tijd er voor hebben. Er zit namelijk geen haast bij, vind ik.
Voor mijn familie in Nederland was het best plotseling alles, maar ze begrepen het feit dat ik hier liever wou blijven, samen met Ashton.
Natuurlijk vonden ze alles wel snel gaan, mijn relatie met Ash en gelijk mijn zwangerschap er achter aan, maar ze hebben het geaccepteerd, waar ik ontzettend blij mee ben. Toen ik mijn moeder belde om het nieuw te delen, was dan ook het eerste wat ze deed huilen. Één van haar grootste dromen is namelijk oma worden.
Anouk is hier trouwens ook nog steeds, ik heb oprecht geen idee waarom, maar ze zei dat ze niks wilt missen van het kleintje wat in me groeit en dat ze me met alles wilt helpen. Ik heb haar verteld dat ik het heus wel alleen kon, maar madam wou daar absoluut niet naar luisteren.
By the way, de datum van de trouwdag van Luke en Sam is ook al bekend gemaakt; ze trouwen nét als ik drie maanden zwanger ben.
Dat betekend dus dat ik dan al een buikje heb, waar nu nog niet veel van te zien is aangezien ik nog maar acht weken ben en mijn buik nog zo goed als plat is.
Ik weet het niet.. ergens gun ik het Luke zo erg maar iets anders in mij vind het gewoon moeilijk.
Misschien komt dat ook wel omdat Luke en ik toch wel iets speciaals hebben gehad een paar jaar terug?
Maar goed, ik heb het nu met Ashton en ik ben ook mijn eigen weg gegaan dus waar doe ik in hemelsnaam zo moeilijk over?
-----
YAY UPDATE
Omg ik ben gister naar dunkirk geweest en het was oprecht wel een goede film, like holy shit!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
jongens kijk naar luke KIJK NAAR LUKE. ik ben dood.
