The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 145

ELENA CLIFFORD.

Ongeveer een uurtje later heb ik mezelf gedoucht en omgekleed en zijn Luke en ik maar samen in de woonkamer gaan zitten.

Luke zit helemaal aan de andere kant van de bank driftig op zijn telefoon te typen en terwijl zie ik een brede glimlach op zijn gezicht staan.

Misschien is hij wel met Sam aan het praten op dit moment. Ik bedoel, ik zou begod geen andere reden kunnen bedenken waarom hij zo vrolijk en gelukkig kijkt.

Weer ontstaat er een naar gevoel in mijn onderbuik.

En het voelt gewoon allemaal zo verkeerd om weer gewoon 'normaal' te doen na vannacht, alsof er niks is gebeurt.

Als Luke zou weten wat er vannacht tussen ons twee gebeurt is? Zou hij dan nog steeds met Sam willen trouwen?

Vast wel.

En wat als ik het hem vertel? Zou het zijn gedachten veranderen?

Ik weet het niet.. ik weet het echt niet meer. Het is allemaal zo'n zooitje. En ik heb het allemaal te danken aan mezelf.

Ik ben zo'n walgelijk persoon.

Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer ik ineens de voordeur open hoor gaan gevolgd door een aantal stemmen.

Ik hou mijn adem even in wanneer ik Anouk, Michael én Ashton de woonkamer binnen zie lopen.

Zodra Ashton mij ziet blijft hij even stil staan, hij sluit zijn ogen en vervolgens hoor ik een opgeluchte zucht zijn mond verlaten.

"Oh my god Leen." Zucht hij zacht hij trekt een klein sprintje naar de bank.

Zodra hij naast me is komen zitten trekt hij me meteen in zijn sterke armen.

Ik duw mijn hoofd in Ashton zijn schouder en vervolgens voel ik ook dat mijn ogen beginnen te tranen.

Waarom doet hij zo lief ondanks van wat er gisteren tussen ons twee gebeurt is? En waarom ben zelf zo'n walgelijk persoon?

Ashton lijkt het te merken dat ik wat overstuur ben en strijkt zacht over mijn rug.

Aan een kant stelt het me wel gerust, maar aan de andere kant maakt hij het alleen maar erger.

Het klinkt misschien heel raar, maar het brengt mijn gevoelens in de war.

"Kom, we gaan even naar boven." Fluistert Ashton zacht en vervolgens staat hij langzaam op van de bank.

Ik heb trouwens werkelijk geen idee waarom ik nu weer ben gaan huilen, maar het is denk ik gewoon alles bij elkaar. Alle stress en frustratie.

Alles van gisterenavond, alles van vannacht, mijn 'conflict' met Ashton van gister, Luke die Sam ten huwelijk wilt vragen maar nog zelf geen idee heeft van vannacht en gewoon het feit dat ik Ashton weer zie en dat ik me zó schuldig voel tegenover hem.

Ik knik even en veeg even onder mijn ogen voordat ik zelf ook weer op sta van de bank.

Ik wend mijn blik even kort af naar Anouk en Michael die ook ondertussen bij Luke zijn gaan zitten.