The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 167

• 20 april 2018 (4 jaar geleden)

LUKE HEMMINGS.

"Hey man," Calum grinnikt en zwaait even met zijn handen voor mijn gezicht.

Zonder op te kijken verlaat een zacht hummend geluid mijn mond, waardoor ik Calum hoor zuchtend.

"Gast Luke-" Begint Calum, maar ik kan gewoon al meteen aan zijn stem horen dat hij zijn wenkbrauwen gefronst heeft en dat zijn gezicht moeilijk staat. Daarom laat ik hem maar gouw ook niet meer uitpraten.

"Wat is er Calum?" Brom ik, zonder op te kijken en vervolgens tik ik de Instagram App aan en begin daar over heen te scrollen en like hier en daar iets.

Een zucht verlaat Calum zijn mond en vervolgens voel ik de bank naast me een beetje inzakken wat aan geeft dat Calum daar is gaan zitten.

"Luke je moet het echt achter je laten. Elena gaat je niet meer bellen of sms'en of whatever." Hoor ik hem vervolgens zacht mompelen, waardoor ik meteen een brok in mijn keel voel ontstaan.

Het achter me laten.

Het is niet heel moeilijk wat hij bedoelt. Dat zou zelfs een vier jarig kind kunnen raden.

Okay, misschien is dat iets overdreven, maar het is gewoon redelijk.. nou ja.. voor de hand liggend?

"Waarom zou ze dat niet meer doen?" Ik pers mijn lippen op elkaar en kijk Calum een voor een paar seconde aan.

Ik voel dat mijn ademhaling zich versnelt en dat mijn wangen warmer en warmer worden.

Was het maar zo, belde ze me nog.. maar nee, ik heb het zelf met mijn domme kop verpest. Dat is misschien nog wel het grappigst van alles.

Ik ben zo'n sukkel.

Elena gaat nu door met haar leven samen met Justin en Noah en ik blijf alleen achter, zonder ook maar iemand.

Calum schud zijn hoofd en vervolgens tuit hij zijn lippen. "Omdat ze klaar met je is Lucas, ze wilt het niet meer en zij gaat ook gewoon door met haar leven. Iets wat jij ook zou moeten doen, mate." Een klein lachje volgt, die me niet bepaald 'blijer' maakt op dit moment of zo.

Ik leun met mijn hoofd naar achter tegen de leuning van de bank.

Calum heeft gelijk, compleet gelijk, ik zou door moeten gaan met mijn leven. En daar bedoel ik mee; mijn band, mijn carrière en weetje? Dan zie ik vanzelf wel waar ik uitkom.

Het komt allemaal op een dag wel goed.

Maar dat is ook wel heel makkelijk gezegd..

Ik schud mijn hoofd en leg die vervolgens in mijn handen. Plukken van mijn blonde haar vallen voor mijn voorhoofd, waarvoor ik geen moeite doe om ze überhaupt weer weg te vegen.

Ik voel Calum zijn hand op mijn rechter schouder wat aan geeft dat hij me probeert te troosten.

Ik ga Elena nooit meer terug krijgen, dat is in ieder geval één ding wat zeker is. Ik had het gewoon moeten accepteren, ik had gewoon nooit zo moeten zeiken om Justin en Noah en al helemaal nooit vreemd moeten gaan. Het is logisch dat Elena het uitgemaakt heeft, ze vertrouwd me nu niet meer.

Ik heb het verpest.

•••

• 18 mei 2019

"Zeg die Sam.." begint Michael grinnikend en vervolgens zet hij zijn elektrische gitaar in de standaard en draait hij zich naar me om.

Ik frons mijn wenkbrauwen en haal een hand door mijn zweterige haar heen.

Op dit moment zijn we weer op tournee alleen dit maal doen we alleen festivals. Het is iets anders als normaal, maar zeker leuk tegelijkertijd.

"Wat is er met haar?" Ik neem een slok van mijn fles water en kijk Michael vervolgens met samengeknepen ogen aan.

Michael grinnikt opnieuw en vervolgens schud hij zijn gekleurde haren even heen en weer.

"Niets Luke, het is helemáál niets."

Ik draai mijn hoofd schuin en kijk hem vragend aan en zet mijn flesje op een random box vlakbij me neer.

Rond Michael zijn lippen krult een brede glimlach, die veranderd naar een triomfantelijke glimlach.

"Je vind haar leuk, right!" Keert hij vervolgens vrolijk.

"W-wat.. nee!" Ik lach en zet vervolgens zijn tanden in mijn onderlip.

"Ah c'mon Pukas, het mag best wel weer eens tijd worden dat jij een meid hebt, je bent zo lonley. Het begint zielig te worden."

"Thanks," Mompel ik sarcastisch en stuur Michael even een boze blik. "Waarom zeg je dit by the way alleen tegen mij? Hoe lang is het geleden dat jij een vriendin had? Of dat Ash er een had?"

"Ah, daar gaat het niet om," Kreunt Michael. "Ik ben gewoon niet zo blind als alle andere jongens. Zeg, wie is zij? Die Sam?"

Ik slik even en voel mijn wangen warmen worden. Ik laat mijn hoofd even voor twee seconde naar beneden vallen en begin mijn schoenen te bestuderen.

"Niemand in het bijzonder..," Hum ik en hef mijn hoofd weer omhoog.

Michael heeft een hand in zijn zei gezet en kijkt me een beetje sassy aan met één van zijn wenkbrauwen opgetrokken.

Ik rol even met mijn ogen. "Okay, okay, goed.. Jeez. Sam is gewoon.. een meisje. Van Instagram."

"Oeh een internet liefde!" Giechelt Michael en slaat zijn handen voor zijn wangen.

"Ze komt uit Australië, en ja..," ik voel dat zonder dat ik het zelf wil een glimlach rond m'n lippen sieren. "We hebben contact en we kunnen het goed met elkaar vinden."

"Dat jullie contact hebben wist ik wel," Michael stuurt me een knipoog. "Het is goed Luke, ik zal niemand verder iets vertellen."

----

YAS EEN STOORT TB HOOFDSTUKJE

Vonden jullie het iets??

Parijs was btw echt awesome like omfg

En nee, ik ben mijn verloren tweelingzus niet tegen gekomen, helaas ;)

Het was wel apart om in de stad te zijn waar ooit dit verhaal gestart is hihih