The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 200

LUKE HEMMINGS.

Justin zijn mond lijkt zo ver open te vallen dat nog nét zijn kaak de grond niet raakt.

"Elena?" Brengt hij moeilijk uit en hij knippert even een aantal keren achter elkaar met zijn ogen.

Waarschijnlijk kan hij niet goed bevatten dat Elena hier nu ook in werkelijkheid is en voor zijn deur staat.

Snap ik ook wel, als ik in Justin zijn schoenen had gestaan had ik waarschijnlijk dezelfde reactie gehad als dat hij nu heeft.

Wanneer hij Elena een aantal seconde aan geeft gestaard, glijden zijn ogen langzaam naar mij af.

Zijn mond valt niet verder open, maar zijn ogen worden wel langzaam groter.

Ik pers mijn lippen op elkaar en steek mijn hand een beetje ongemakkelijk omhoog om hem toch zo een beetje te kunnen begroeten.

"Hey, Justin."

"Luke, is het niet?" Justin zijn ogen krijgen weer een beetje hun normale vorm en vervolgens trekt zijn mond samen tot één rechte streep.

Dit is precies al waar ik bang voor was, Justin zou me direct gaan uitkafferen.

Niet dat hij dat al doet op dit moment, maar ik kon gewoon weten dat Justin het niet zo op mij heeft. En ja, dat begrijp ik ergens wel.

Elena is toch wel zijn beste vriendin.

"Yeah." Mompel ik en verberg mijn handen in mijn jaszakken.

"Holy- Elena? Wat doe je hier? Wat doet híj hier?" Justin blijft zich op mij gericht houden en gunt Elena geen blik meer.

"Nou hij is hier gewoon.. en 'hij' heeft een naam. Alsjeblieft, doe niet zo flauw," Elena zucht en duwt Justin aan de kant zodat ze de flat binnen kan stappen. "Kom binnen Luke." Glimlacht ze vervolgens liefjes naar mij, waardoor er in mijn buik weer een bom van vlinders ontploft.

Het liefst zou ik haar allang weer hebben gezoend en geknuffeld.. maar ik denk dat ze het een beetje rustig aan wilt doen aangezien ze zelf nog niet echt initiatief heeft genomen.

Ik ken Elena en ik weet uit ervaring dat ze dat soort dingen in een begin van een relatie niet snel uit zichzelf doet. Niet dat we een relatie hebben.. maar je snap wel wat ik bedoel. Elena wil gewoon zekerder van haar zaak zijn voordat ze dat soort dingen gaat doen, en dat accepteer ik. Ik wil haar tot niks dwingen wat ze niet wil.

Wél heeft ze me op het vliegveld van Sydney gezoend, maar ik denk dat dat meer was om me echt te laten zien wat ze precies voelde op dat moment.

Mijn ogen glijden door het kleine halletje waar verschillende jassen op de kapstok hangen en waar een schattig schoenrekje tegen een muur aan staat. In het schoenrekje staan voornamelijk kinderschoenen, die denk ik van Noah moeten zijn.

Ook hangen er verschillende foto's in lijstjes aan de muur waarvan er een aantal van een klein jongetje zijn met zwarte haartjes en donker bruine ogen.

Dat moet Noah dan wel zijn.

Ook hangen er foto's van Elena met Noah, Justin met Noah en van ze alledrie bij elkaar alsof het een gezinsfoto is.

"Ik heb die foto's een beetje zo gehangen, vind je het wat?" Hoor ik de stem van Elena achter me zachtjes vragen, waardoor ik mezelf meteen om draai waardoor ik recht in de bruine ogen van Elena kan kijken.

"Het is schattig." Glimlach ik en strijk een plukje van haar bruine haar achter haar oren.

Elena glimlacht even zenuwachtig en slaat vervolgens haar ogen neer.