The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 187

LUKE HEMMINGS.

Zodra ik de brief afgelezen heb, voelt mijn keel kurkdroog aan en laat ik de brief van Elena uit mijn handen vallen.

Ik voel dat mijn hart met de seconde steeds sneller begint te slaan en dat ik moeite moet doen om mijn ademhaling regelmatig te houden.

Ik zet beide mijn handen op de rand van de gootsteen en buig zo voorover dat mijn hoofd nog net niet tegen de spiegel die boven de gootsteen hangt, aan knalt.

De regels lijken zich allemaal één voor één te herhalen in m'n hoofd waardoor de frustratie in mijn lichaam zich steeds meer ophoopt.

Ik voel dat mijn bloed gonst door mijn aderen en dat elk ledenmaat wat vast zit aan mijn lichaam, begint te trillen.

Even moet ik zelfs moeite doen om de controle over mijn lichaam te blijven behouden.

Ik sluit mijn ogen en probeer mijn ademhaling weer onder controle te krijgen.

Zodra ik denk dat dat gelukt is, open ik mijn ogen weer en ga weer recht staan.

Ik kijk even in die spiegel en kijk meteen recht tegen een lijkbleek gezicht aan.

Dit heeft ze met me gedaan, dit is mijn reactie op haar.

Dit is mijn zwakte voor haar.

De zwakte die ik altijd al heb gehad. Het is na al die jaren niet weggegaan.

Het hele verhaal van wat Elena me zojuist vertelde heeft, heeft iets in me losgemaakt, maar ik kan niet precies beschrijven wat precies. Het doet iets met me wat Sam nooit zou kunnen doen. Hoe hard ze het ook zou proberen.

Sam kan mij niet geven wat Elena me geeft.

Natuurlijk wist ik dit al veel langer, maar ik heb het mezelf nooit willen toegeven.

Waarom? Hierom. Het is nu te laat.

Ik blaas mijn adem zo rustig mogelijk uit en haal mijn hand door mijn blonde haar heen.

"Luke? Ben je hier?" Hoor ik ineens een stem vanaf de gang komen, waardoor mijn ogen groot worden. "LUKE DIT IS NIET GRAPPIG. IEDEREEN WACHT OP JE." Het is Faylinn.

Ik hou even mijn adem in.

Ik hoor zacht geklop op de deur en vervolgens een zachte zucht.

"Luke.. alsjeblieft."

Ik pers mijn lippen op elkaar en kijk even naar het plafond van de toiletten voordat ik de deur voorzichtig van het slot af haal.

Zodra Faylinn me ziet staan in de deuropening, zet ze een hand in haar zei en wilt ze iets zeggen, maar ik ben haar voor.

"Ik kan het niet,"

Faylinn haar mond zakt open.

"I-ik.. ik moet weg hier." Stotter ik.

Ik grijp de brief van Elena met mijn rechter hand van de gootsteen af en steek hem in het voorvakje van mijn blouse. Tegelijk neem ik ook mijn telefoon mee.

"Yo, je kunt niet weg gaan dude. Niet op dit moment. Dat weet je zelf—"

"Ik moet iemand achterna Fay, het spijt me. Annuleer alles maar. Het spijt me voor alle moeite en.. voor alles. Zeg tegen Sam dat het me spijt, zeg het tegen mijn ouders, tegen mijn vrienden, zeg het maar gewoon tegen iedereen in het algemeen."

En met die woorden been ik langs Faylinn heen.

Zodra ik vlakbij de uitgang ben van de zaal, hoor ik Faylinn weer naar me schreeuwen.

"Hey Luke! Ugh! Wacht!"

Ik draai me om en zie dat Faylinn me inderdaad achter na is gegaan.

"Je kunt nergens heen vanaf hier. Waar moet je heen of whatever? Ik breng je er heen."

Faylinn haalt haar autosleutels uit haar kleine handtasje die ze schijnbaar in alle snelheid heeft meegenomen.

"Ik moet naar het vliegveld."

———

Jaaa guys t word beetje cliché.

YAS LUKE GA JE MEISSIE ACHTER NA

Ik heb volgende week se week, dus het spijt me alvast als de updates minder worden

I love u guyuuuss

Zal ik Faylinn in dit verhaal een beetje laten hihihi?