The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 177

ELENA CLIFFORD.

"A-Anouk?" Klappertand ik, maar ik krijg geen reactie, wat ik natuurlijk wel had kunnen verwachten.

Die twee liggen NATUURLIJK samen in een diepe coma. Ugh, Elena, jij domkop. Dat had je moeten weten.

"Anna?" Fluister ik opnieuw, net ietsje harder.

Mijn ademhaling trilt, net zoals mijn knieën.

Het is net alsof ik serieus ieder moment in elkaar kan zakken als een of ander drilpudding. Ik maak geen grap.

Ik hoor een zacht geluidje Anouk haar kant afkomen, waardoor een opgeluchte zucht over mijn lippen rolt.

"Anouk.. ik.. word wakker pleas." Ik kom bijna niet uit mijn woorden aangezien ik nog steeds huil.

Ik weet niet waarom ik ineens zo emotioneel werd van Luke zijn woorden.

Ze deden iets met me.. ze gaven me een gevoel van.. nou ja.

Ik weet het eindelijk niet.

Het raakte me gewoon best wel, i guess.

"Elena, wat de fack, ga slapen of zo." Kreunt Anouk en ik hoor haar bewegen in het bed.

"A-alsjeblieft. Ik..." begin ik, maar opnieuw kom ik niet uit mijn zin.

Ik slik en schud mijn hoofd. "Ehm.. laat maar denk ik. Het is onzin." Ik zucht en wil me omdraaien om de kamer weer uit te lopen, maar Anouk haar stem houd me — verbazingwekkend genoeg — tegen.

"Huil je?" Hoor ik haar zachtjes fluisteren.

"N-nee," Snif ik. "Maak je maar geen zorgen.."

"Oh god. Ik ben de slechtste vriendin ooit. Ik kom er aan. Als in; nu meteen."

Het bed maakt weer geluid en twee seconde later zie ik dat Anouk opgestaan is uit bed.

Zachtjes, op haar tenen, sluipt ze naar me toe zodat ze Michael niet wakker kan maken.

Zodra we met z'n tweetjes op de overloop staan, knijpt Anouk haar ogen even samen.

"Badkamer." Sist ze en vervolgens trekt ze me aan m'n arm mee de badkamer in.

Anouk draait de deur op het slot en gaat op de rand van het (bubbel)bad zitten.

"Jeez, wat is er aan de hand?"

Ik knijp mijn ogen dicht, begraaf mijn hoofd in mijn handen en begin zondet dat ik het zelf wil, weer te huilen.

Ik ben trouwens maar op de grond gaan zitten, voor als je je dat af vroeg.

"Shh Leenie, vertel me wat er is gebeurt." Anouk die naast me is komen zitten, legt een hand op mijn schouder.

"Het is Luke," Jank ik en haal mijn gezicht uit mijn handen en kijk Anouk met een betraand gezicht aan. "Ik kan het niet meer Anna. Ik kan hem niet meer zien, niet meer naar hem kijken zonder ook maar enig niets te voelen! Want dat doe ik de hele tijd! Ik ga weer dingen voor hem voelen."

Ik voel dat Anouk haar hand van mijn schouder af haalt en hoor dat ze vervolgens naar adem snakt.

"Dus je bedoelt dat.. dat je Luke.. oh gosh."

"Ik weet het oké? Wrijf het er niet zo in!" Ik veeg met de mouw van mijn pyjama ruw de tranen van mijn wangen af. "Hij zei gewoon dingen—" en opnieuw, kan ik mijn zin niet meer afmaken door Anouk.

"Wat zei hij? En wanneer? Ik bedoel; over wanneer hebben we het Elena?"

"Over zojuist ehm.. drie minuten geleden geloof ik." Fluister ik stilletjes waardoor Anouk weer naar adem snakt.

"No way! Wat is er gebeurt? Hebben jullie weer lopen flikfloo—"

"ANNA!" Gil ik bijna, waardoor Anouk haar mond meteen sluit.

"Sorry."

"Nee we hebben niet weer seks gehad of iets in die fucking trans. We hadden gewoon een gesprek. Een heel.."

"Diep gesprek."

Ik grom even zachtjes en kijk mijn beste vriendin aan.

"Zou je alsjeblieft je mond even kunnen houden en mij uit laten praten? Dank u," Ik haal even diep adem. "Goed, we konden beide niet slapen. Dus ik ging naar beneden waar Luke ook was. Hij vertelde me waarom hij niet kon slapen en ik vertelde zo ongeveer mijn gevoelens voor Ashton van dit moment, wat dus de reden is waarom ik ook niet kon slapen. Ineens lagen we te knuffelen met elkaar en op een geven moment vertelde hij dat hij me miste en dat hij.. graag met mij had willen trouwen in plaats van met Sam en dat hij had gewild dat ergens het kindje van mij en Ash niet van mij en Ash zou zijn maar.. van ons twee."

Zodra ik uitgepraat ben, hoor ik Anouk even naar adem happen.

"Meen je dat? Zei hij dat echt.. hij wilt niet? Wilt hij echt niet met Sam trouwen? Oh god en hij weet natuurlijk niet eens dat hij nou ja.." Anouk legt haar hand voor haar mond.

"Hij weet niet dat het daadwerkelijk ook zijn kindje was, ja," Ik sla mijn ogen neer en pers mijn lippen op elkaar. "Ik voel me er zo schuldig over An. Het maakt me met de dag steeds meer kapot. Het liegen tegen Ashton, ik kan het niet meer."

———

Ja hallo goede avond

Tis weer iets van 12 uur snachts en je gurl kan weer s niet slapen en gaat maar 5sos luisteren

En ja toen had ik ineens zin om te schrijven??

Success voor de gene die morgen (of vandaag als je dit in de ochtend leest), naar school moeten.

IK HEB VAKANTIEEEEEEEEEEEEEEEE