The Nextchange (2) ↠ 5SOS ✔️

Hoofdstuk 144

ELENA CLIFFORD.

Na ongeveer vijftien minuten komt Luke weer de kamer kamer binnen wandelen met een dienblad in zijn handen.

In die vijftien minuten heb ik echt niet kunnen stoppen met denken aan hoe ik hem ooit verdomme moet gaan vertellen wat er gebeurt is vannacht.

Maar ik heb alvast wél besloten dat ik dat vandaag, morgen en waarschijnlijk deze hele week het hem nog niet ga vertellen.

Luke gaat naast me zitten op het bed.

"Tast toe, mevrouw." Glimlacht hij en vervolgens pakt hij zelf een broodje, smeert daar wat Nutella op en vervolgens begint ie die zelf ook op te eten.

Ik slik weer even kort en pak vervolgens ook maar een broodje.

In stilte eten we beide verder, totdat Luke zijn keel schraapt.

"Leen?"

Ik kijk even kort Luke zijn kant op die zijn lippen op elkaar heeft geperst.

"Ehm, ja?" Hum ik zacht terug waardoor Luke zijn hoofd nu ook naar mij afwend.

"Ik heb je hulp een soort van.. nodig." Fluistert hij zacht en vervolgens verlaat een zucht zijn mond.

Ik kijk hem even vragend aan.

Waarmee zou hij ooit überhaupt mijn hulp voor willen?

Ik kom namelijk alleen altijd maar op de slechtste ideeën en als hij me goed kent, weet hij dat.

"En dat weet je zeker?" Lach ik en kijk hem niet-begrijpend aan waardoor hij met z'n ogen rolt.

"Ja anders zou ik het je nu niet vragen," Verzucht hij en vervolgens verplaatst hij zijn hand onder zijn kin. "Het eh.. weet je.. ik weet gewoon niemand anders die mij zulk advies zou kunnen geven."

Ik frons even met mijn wenkbrauwen.

Dit is vaag.. dit is erg vaag.

Moet ik me soms ergens zorgen om gaan maken? Ik hoop het toch van niet hé.

"Ik wil Sam.. ik.. Ik wil Sam ten huwelijk vragen."

Mijn ogen worden langzaam iets groter zodra Luke die woorden uitgesproken heeft.

Wat?

Met grote ogen kijk ik Luke aan.

Oh god. Oh god.

En hij weet nog niet eens wat wij samen vannacht uitgehaald hebben?!

Wat moet ik hierop in godsnaam zeggen?

Ik slik even.

"Maar.. dat is..," Begin ik langzaam, maar ik stop wanneer ik Luke zijn gezicht nogal wat wanhopig zie staan.

Hij wilt dit echt heel graag, dat kan ik zo aan zijn gezichtsuitdrukking zien.

Ik bijt even op mijn onderlip en vervolgens verlaat een zucht mijn mond.

"Maar dat is geweldig." Breng ik vervolgens moeilijk uit waardoor ik rond Luke zijn lippen een brede glimlach zie ontstaan.

Zijn wanhopige blik is in één slag verdwenen.

"Vind je?"

"Ja.. ik bedoel ja! Jullie passen echt heel erg goed bij elkaar." Probeer ik zo oprecht mogelijk te zeggen.

Een lach verlaat Luke zijn mond en vervolgens haalt hij zijn hand door zijn haren heen.

"Besef.. ik ga gewoon waarschijnlijk trouwen," Hij heft zijn hoofd op zodat we elkaar aan kijken. "Dat had ik me een paar jaar geleden ook nog echt niet kunnen bedenken.. oh gosh. Ik vind het echt zo fijn dat ik jou dit soort dingen kan vertellen weet je?"

Ik pers een klein glimlachje rond m'n lippen. "Daarvoor ben ik toch, niet waar?"

Luke knikt.

Dat Luke nu heel erg blij is, snap ik. Maar ergens knaagt er iets aan mij.

Ik heb geen idee wat het is, maar het is net alsof ik niet blij ben voor Luke.

Maar dat ben ik wel toch?

Ik gun hem al het geluk van de wereld en ook Sam.

Maar door vannacht twijfel ik er aan.

Ik kan me alles nog herinneren en in weet nog hoe ik het vond, maar ik weet ook dat mijn gevoelens daarvoor ook zó fout tegelijkertijd zijn.

Misschien is het toch beter als ik dit voorlopig voor me houd.

Zo kan in de relatie tussen Sam en Luke niet verpesten en misschien ook wel niet die van mij en Ashton.

Maar nu Luke dít in zijn hoofd heeft wil ik het hem al helemaal niet meer aan doen, en Sam al helemaal niet.

Ja.. het is inderdaad denk ik wel beter dat ik voorlopig voor mezelf houd.. hoe moeilijk dat ook gaat zijn.

Ik moet het proberen.

----

allo allooo

soooww plottwist

lukey 💍 sam heh wat denken jullie hier van?

SORRY ALS T HOOFDSTUK SUCKT OKE.

maar ik wou gewoon jullie nog een hoofdstukje gunnen ):