Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 11

Λούσιφερ's pov
Έφτασα στην κόλαση και εκεί είδα τον Άλεξ να μιλάει με τον Γαβριήλ. Δεν βαρέθηκε να έρχεται αυτός εδώ συνέχεια? "Αα Λούσιφερ βλέπω πως έφτασες" είπε κάπως ειρωνικά. Άμα τον πετάξω στα καζάνια της κολάσεως να δω μετά αν θα με ξαναειρωνευτεί. "Όχι είμαι ακόμα στον δρόμο για την επιστροφή" απάντησα και εγώ στον ίδιο τόνο που μου απευθύνθηκε και εκείνος. "Βλέπω κάνουμε και χιουμοράκι" "Το έχω αυτό. Για πες τώρα γιατί ξαναβλέπω τα μούτρα σου εδώ?" "Ήρθα γιατί χρειαζόμαστε και εμείς κάποιον να μας βοηθάει με τις καλές ψυχές" "Ωω τι κρίμα που δεν έχω κάποιον για να σας δώσω" απάντησα βαριεστημένα και κάπως κουρασμένος από όλα όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό. "Ή μάλλον έχω κάποια αλλά δεν ξέρω αν θα θελήσει να το κάνει" "Πρέπει να παραμείνει όμως ζωντανή" "Το γνωρίζω δεν είμαι ηλίθιος" "Το ξέρω πως δεν είσαι" "Ωραία τότε σταμάτα να μου συμπεριφέρεσαι σαν μωρό, γιατί μάντεψε δεν είμαι πια" "Εντάξει θα σε αφήσω ήσυχο να καλμάρεις τα νεύρα σου και θα ξαναέρθω σε λίγη ώρα" είπε και εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα δεύτερα. Είχε δίκαιο. Θα προτιμούσα να ήμουν στη γη. Οκ. Πραγματικά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Πρέπει να πάψω να κάνω σαν κάποιο έφηβο κοριτσάκι μετά από χωρισμό. Δεν τα έχω καν με κάποια. Λοιπόν θα λυθεί το προβληματάκι μου σε λίγο. "Εβελίνα" της φώναξα και εκείνη εμφανίστηκε μπροστά μου φορώντας μία μπλούζα που της φαινόταν το ντεκολτέ και μία μίνι φούστα. Ότι πρέπει σκέφτηκα. "Πες μου Λούσιφερ" "Νομίζω ξέρεις τι θέλω" "Ναι μωρό μου ξέρω τι θες" είπε και μου έκλεισε το μάτι. Πήγαμε σε έναν κάπως πιο ιδιωτικό χώρο για εμένα και η Εβελίνα μου φόρεσε ένα προφυλακτικό καθώς είχε ήδη προλάβει να μου βγάλει τα ρούχα από πάνω μου. Της έβγαλα και εγώ πολύ γρήγορα τα δικά της και μπήκα κατευθείαν μέσα της χωρίς κανένα συναίσθημα. Εκείνη άφηνε βογγιτά ηδονής και εγώ ήμουν πολύ ευχαριστημένος που την έφερα στο τελικό της στάδιο. Εκείνη την στιγμή προς το τέλος σκεφτόμουν την Έμμα και έτσι τελείωσα και εγώ μέσα στο προφυλακτικό άνετος ενώ πριν λίγο άκουγα την Εβελίνα να προσπαθεί να πει το όνομά μου βαριανασένοντας. Αυτό που έκανα ήταν κακό, ενώ το έκανα με κάποια να σκέφτομαι κάποια άλλη για να φτάσω σε οργασμό. Εε δεν πειράζει αφού δεν το κατάλαβε δεν έγινε και τίποτα. Βάλαμε πάλι τα ρούχα μας και ύστερα από λίγο επανήλθε πάλι ο Γαβριήλ περιμένοντάς με. Τι θέλει πάλι αυτός εδώ? Σκέφτηκα και εκείνος ανασήκωσε το φρύδι του. Ξέχασα να αναφέρω πως και τα βλαμμένα του παραδείσου μπορούν να διαβάζουν σκέψεις. "Ήρθα τελικά να μου δείξεις πια κοπέλα να πάρω για να φροντίζει της ψυχές του παραδείσου" "Ορίστε" είπα και του έδειξα μία φωτογραφία ξεφυσώντας. Εκείνος συμφώνησε να πάρει την Αριάδνη και να την κάνει φύλακα του παραδείσου. Έτσι δεν πρόκειτε να ξαναενοχλήσει κανέναν και ειδικά την Έμμα. Ο Γαβριήλ μετά από αυτό εξαφανίστηκε από την κόλαση και του εύχομαι να μην ξαναπατήσει το πόδι του εδώ για πολύ καιρό. Έτσι όπως σκεφτόμουν θυμήθηκα πως πρέπει να την συναντήσω το βράδυ και ήταν ήδη απόγευμα. Δεν ήξερα τι να κάνω μέχρι τότε και έτσι είπα να πάω να βασανίσω μερικές άτακτες ψυχές και αυτό έκανα. Βασάνισα μερικούς εγκληματίες που είχαν σκοτώσει αθώους ανθρώπους. Έτσι θα γνωρίζουν πως αν ξαναπατήσουν στη γη δεν θα κάνουν κακό σε κανέναν για να μην ξανακαταλήξουν εδώ. Έτσι η ώρα για την συνάντησή μας έφτασε γρήγορα και ευχάριστα για εμένα. Χτύπησα τα δάχτυλά μου και έφτασα έξω από το σπίτι της. Χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε εκείνη. Αμέσως αναρωτήθηκα που μπορεί να είναι ο πατέρας της? "Αν αναρωτιέσαι είπα στον πατέρα μου πως θα έρθεις εσύ και προσφέρθηκε να φύγει από το σπίτι για να πάει να κανονίσουν το διαζύγιο με την μητέρα μου" "Αα μάλιστα. Να περάσω ή θα κάτσω στην πόρτα?" "Εε.. Αα ναι πέρνα. Που το έχω το μυαλό μου?" Αναρωτήθηκε μα κατάφερα να διαβάσω την σκέψη της. Μονάχα σε εσένα έχω το μυαλό μου τώρα τελευταία. Ωω γλυκιά μου το γνωρίζω ήδη αυτό. Και εγώ το δικό μου μυαλό μετά από τόσους αιώνες το έδωσα σε κάποιον. Σε εσένα. Ελπίζω να μην το μετανιώσω. "Λοιπόν θα μου πεις τι έκανες τελικά στην Αριάδνη?" "Θα φρικάρεις οπότε δεν σου λέω" φφ δεν θα σταματήσει ποτέ να ρωτάει. "Καλά" είπε κάπως λυπημένα. "Λοιπόν τι λες να πάμε για ύπνο?" "Ναι" είπε ενθουσιασμένα. Δεν θα καταλάβω ποτέ τις γυναίκες.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ♥

Ο Λούσιφερ δεν είχε πολλά κέφια. Όμως άλλαξε κατευθείαν διάθεση με το που είδε την Έμμα ♡

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena ♥

#teammpoui ♡