Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 51

Λούσιφερ's pov 
Που πήγαν? Και τι αίματα είναι αυτά? Που μπορεί να είναι? Το βρήκα. Θα κοιτάξω στο μυαλό της γιατί αλλιώς θα τρελαθώ εγώ. Όχι δεν μπορεί να είναι εκεί. Όχι. Τι θέλει αυτός ο άνθρωπος μαζί της? Μα ποιος τον ανάστησε αυτόν? Λυπάμαι την οικογένειά του και αυτούς που πρόκειται να βασανίσει για να πάρει εκδίκηση αλλά δεν δέχομαι να κάνει κακό στη δική μου οικογένεια. Χτυπάω τα δάχτυλά μου μεταξύ τους και βρίσκομαι στο δωμάτιο που τους έχει. Εκεί βλέπω τον Άνταμ να παίζει με παιδιά μεγαλύτερα από αυτόν που δεν κρύβουν καμιά κακία μέσα τους ακόμα και πιο πέρα βλέπω την Έμμα να χαμογελάει σε αυτό το θέαμα. Πάω από πίσω της και την αγκαλιάζω. Εκείνη γυρίζει και με κοιτάζει αρχικά τρομοκρατημένα αλλά στη συνέχεια όταν με αναγνωρίζει με αγκαλιάζει και εκείνη πίσω. "Λούσιφερ πως κατάφερες να έρθεις μέχρι εδώ?" "Έλα τώρα λες και δεν ξέρεις πως πάντα μπορώ να σας βρίσκω" "Ακόμα και μετά από 5 χρόνια δεν έχω συνηθίσει τις δυνάμεις σου αγάπη μου" "Κάτι κατάλαβα. Λοιπόν πάρε τον Άνταμ και πάμε να φύγουμε πριν αυτός ο τρελός επιστρέψει πάλι πίσω και σας κάνει κάποιο κακό" "Μα δεν θέλει να κάνει κακό σε εμάς, στους γονείς μου θέλει να κάνει. Μα δεν καταλαβαίνω γιατί. Λούσιφερ δεν θέλω να τους κάνει κακό. Φοβάμαι πολύ" είπε και ξεκίνησε να κλαίει. Δεν μου αρέσει να την βλέπω έτσι θυμώνω πάρα πολύ. "Μαμάκα γιατί κλαις?" "Δεν είναι κάτι μωρό μου. Πήγαινε να παίξεις με τα ξαδέλφια σου τώρα" "Αυτός είναι ο θείος σου Έμμα?" "Ναι είναι ο θείος μου Λούσιφερ για αυτό δεν θέλει να μας κάνει κακό, αλλά γιατί να θέλει να κάνει κακό στους γονείς μου? Τι του έχουν κάνει?" "Πιστεύει πως εκείνοι του προκάλεσαν το ατύχημα. Πραγματικά στην αρχή είχε πεθάνει. Οι γονείς σου δεν σου είπαν ψέμματα αν αυτό σκέφτεσαι απλά με κάποιο τρόπο ήρθε πάλι στη ζωή. Παίζει κάποιος από τους αγγέλους που δεν με συμπαθούν να τον ανάστησαν γιατί του έκανα πολλά βασανιστήρια. Ο θείος σου είναι τρελός να ξέρεις" "Άνταμ ετοιμάσου φεύγουμε" "Εντάξει μαμάκα τώρα έρχομαι. Γεια σας παιδιά. Χάρηκα που σας γνώρισα. Ελπίζω να τα ξαναπούμε" "Γεια σου Άνταμ. Θα τα πούμε σύντομα". Ετοιμάστηκε και έπιασα τα χέρια τους και τη στιγμή που πήγα να χτυπήσω τα δάχτυλά μου για να φύγουμε μπήκε μέσα ο Έντουαρντ (ο θείος της) και με κοίταξε με ένα χαιρέκακο βλέμμα, αλλά στην συνέχεια με κοίταξε νευριασμένα αφού είδε πως κρατάω την ανιψιά του και το παιδί της. Μάντεψε όμως μπάσταρδε το παιδί αυτό είναι και δικό μου. "Το γνωρίζω Λούσιφερ πως ο Άνταμ είναι παιδί σου. Μην αγχώνεσαι" Στην αρχή πήρα μια τρομαγμένη έκφραση όμως την αντικατέστησα με ένα ψυχρό βλέμμα αφού δεν περίμενα να μπορεί να διαβάζει το μυαλό μου. "Είσαι ανοιχτό βιβλίο Λούσιφερ. Δεν χρειάζεται καν να διαβάσω το μυαλό σου για να καταλάβω τι σκέφτεσαι. Άλλωστε έμαθα να σε διαβάζω κάθε φορά που εσύ με βασάνιζες". Μάλιστα για να δούμε αν αυτό θα το περιμένεις. Χτύπησα τα δάχτυλά μου αφού δεν είχαμε χωριστεί ο ένας από τον άλλον και βρεθήκαμε σπίτι μας. "Μπαμπάκα τρόμαξα με αυτόν τον τρομακτικό κύριο που ήταν εκεί πριν" "Μην φοβάσαι αγόρι μου και όταν το κάνεις φρόντιζε να το κρύβεις καλά γιατί αλλιώς οι εχθροί σου θα το μυρίζονται από μακρυά και θα χρησιμοποιούν τις αδυναμίες σου εναντίον σου" "Εντάξει μπαμπάκα. Θα προσέχω". Για να πω την αλήθεια ακόμα και εγώ τρόμαξα αλλά το έκρυψα γρήγορα για να μην το καταλάβει ο ίδιος. Είναι απαίσιο αυτό το συναίσθημα, συνήθως εγώ το προκαλώ αλλά πολλοί λίγοι είναι αυτοί που μου προκαλούν φόβο. Ύστερα από αυτή τη συζήτηση χτύπησε το κουδούνι και μόλις άνοιξα μπήκε ένα κορίτσι και μια πιο μεγάλη γυναίκα, μάλλον η μητέρα της, και η κοπέλα με αγκάλιασε και μου είπε "Γεια σου μπαμπά εγώ είμαι η Θένια"

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Ωχ πάλι έκανε βλακεία ο Λούσιφερ ή απλά αυτό είχε γίνει πριν από καιρό? Ή μήπως πάνε να του φορτώσουν ένα ψεύτικο παιδί λόγω εκδίκησης? 😈👌😍

Μέχρι την επόμενη φόρα.
Kisses Elena 😘😙

#teammpoui 💗🍭