Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 65

Άνταμ's pov
Στην αρχή σοκαρίστηκα με αυτά που άκουσα από τον θείο μου αλλά στην συνέχεια αναρωτήθηκα "Σε τι ακριβώς είμαι εκλεκτός?" "Εσύ είσαι αυτός που θα απελευθερώσει τον κόσμο από το μεγάλο κακό" "Μα είμαι μόνο 5 χρόνων ακόμα" "Έχει δίκαιο το παιδί" είπε η μαμά μου αγωνιωδώς. "Συνέχισε Ντάνιελ" είπε ο μπαμπάς και για πρώτη φορά είδα τα μάτια του σιγά σιγά να γίνονται κόκκινα. Μπορεί να είναι από θυμό? "Πρέπει να εγκλωβίσεις τρεις ψυχές στην κόλαση για πάντα" "Να φανταστώ οι δύο είναι από τα παιδιά του θείου της μαμάς εε?" "Ναι αυτές είναι οι δύο ψυχές" "Η τρίτη ποιανού είναι?" "Αυτό πρέπει να το βρεις μόνος σου Άνταμ" "Πως θα το καταλάβω έστω μπορείς να μου πεις?" "Όταν θα είσαι πολύ κοντά σε αυτό το άτομο θα νιώθεις τόση ψυχρότητα απέναντι του που θα καταλάβεις πως είναι εκείνο" "Σε ευχαριστώ θείε μου" είπα και τον αγκάλιασα σφιχτά. Ένιωθα πως θα τον έβλεπα για τελευταία φορά και αυτό δεν το ήθελα καθόλου. Μετά από λίγο ο θείος Ντάνιελ έφυγε και έτσι ρώτησα τον μπαμπά "Μπαμπά γιατί τα μάτια σου είναι κόκκινα?" "Γιατί ξέρω πως κάποιος θα πεθάνει" είπε και έφυγε από κοντά μας. Τώρα είχα μείνει εγώ η μαμά και η Ελίζαμπεθ. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η πόρτα άρχισε να χτυπάει δυνατά και γρήγορα. Πήγα να ανοίξω όμως η αδερφή μου μπήκε μέσα με στυλ. Έσπασε την πόρτα με τα πόδια της και κάθισε στον καναπέ σαν να ήταν το σπίτι της εδώ. "Τι κάνεις εσύ ξανά εδώ?" είπε η μαμά μου και εγώ κάθισα να ακούσω τι θα λέγανε. "Έμαθα από έναν άγγελο ότι ο αδερφός μου είναι ο εκλεκτός για να σώσει τον κόσμο από τους κακούς. Αληθεύει?" "Σε νοιάζει?" την ρώτησα γιατί θυμόμουν ακόμα τι είχε πει στον μπαμπά μου την τελευταία φορά που την είδα. "Ναι μικρέ με νοιάζει. Μίλα τώρα" "Εε ναι λοιπόν σωστά σε πληροφόρησαν αδερφούλα" της είπα ειρωνικά και εκείνη με κοίταξε νευριασμένη. "Αα όχι μικρέ δεν θα σε αφήσω να γίνεις ίδιος με την μάνα σου. Κατάλαβες?" είπε και με έσυρε μέχρι το δωμάτιό μου για να μου μάθει τρόπους όπως υποννόησε και η ίδια. "Ωω μικρέ θα σε βγάλω από την μέση όσο είναι ακόμα καιρός. Δε θα μου χαλάσεις εσύ τα σχέδια που σχεδίαζα τώρα ολόκληρα χρόνια" "Και τι ακριβώς σχεδίαζες? Πως να καταστρέψεις τον κόσμο?" "Γιατί? Δε με έχεις ικανή να το κάνω? Άλλωστε με το που καταστραφεί αυτός ο κόσμος θα χτίσω έναν καινούριο ο οποίος θα είναι πολύ καλύτερος από αυτόν εδώ. Οι άνθρωποι που τόσο πολύ σας ενδιαφέρει να σώσετε θα είναι οι προσωπικοί μου δούλοι και θα κάνουν ότι τους προστάξω εγώ γιατί όποιος δεν το κάνει θα χάνει αυτόματα και την ζωή του. Σατανικό έτσι?" "Εσύ είσαι τρελή και με την βούλα αλλιώς δεν εξηγείται γιατί θέλεις να καταστρέψεις ακόμα και τον μπαμπά μας. Το καταλαβαίνεις πως αν αυτός ο κόσμος διαλυθεί δεν θα καταφέρεις να τον κάνεις να επιστρέψει στην κόλαση ή ακόμα και στον παράδεισο που τόσο πολύ θες?" "Αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Όμως και πάλι ο μπαμπάς θα έρθει μαζί μου. Πες μου πως ακόμα δεν τον έχεις δει με κόκκινα μάτια" "Και να τον έχω δει με κόκκινα μάτια τι πειράζει?" "Αυτό σημαίνει πως δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο στη γη και πήγε πρέπει να επιστρέψει πίσω έστω και για λίγο. Σε εσάς εδώ θα φανεί πολύ βέβαια γιατί διαφορετικά μετριέται εδώ ο χρόνος από ότι στην κόλαση" "Τότε θα έρθουμε όλοι μαζί σας. Δε σε αφήνω μόνη σου με τον μπαμπά μου" "Χώνεψέ το νιάνιαρο η μάνα σου δεν θα μπορεί να έρθει μαζί μας εκτός αν θέλει το παιδί της να πεθάνει μέσα στην κοιλιά της" "Όχι. Δεν θα το αφήσω εγώ να συμβεί" είπα στην σκύλα και έφυγα τρέχοντας από το δωμάτιο για να πάω να βρω την μαμά και τον μπαμπά για να μου εξηγήσουν αν αυτό που είπε η Θένια ήταν αλήθεια.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Κάτι για καταστροφή του κόσμου άκουσα 😂😈💖

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😘😚😙

#teammpoui 💗😃