Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 53

Λούσιφερ's pov
"Και πόσο καιρό είπαν πως θα μείνουν αυτές οι δύο εδώ?" "Μέχρι που να επιβεβαιώσω ότι όντως η μικρή είναι κόρη μου η όχι" "Πρέπει όμως να μείνει και η μάνα της εδώ?" "Όχι. Αυτό δεν είναι αναγκαίο μωρό μου" "Πάλι καλά" "Γιατί άμα μείνει εδώ τι έχεις να χάσεις?" "Μπορεί εσένα. Δεν το καταλαβαίνεις?" "Μη φοβάσαι Έμμα. Όλα θα πάνε καλά εντάξει?" "Καλά" είπε με μουτρωμένο ύφος και μου γύρισε πλευρό για να κοιμηθεί και καλά. Μετά από τον έρωτα που κάναμε πιάσαμε αυτή τη συζήτηση. Δηλαδή είναι λογικό να τσαντίζεται εφόσον δεν πρόκειται να κάνω κάτι με άλλη γυναίκα? Αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως έχει δίκαιο γιατί πιο παλιά έκανα κάτι τέτοια. Όμως της έχω αποδείξει πως έχω αλλάξει για χάρη της και εκείνη δεν το εκτιμάει από ότι φαίνεται. Πρέπει να ηρεμήσω. Θα πάω στον μικρό, σκέφτηκα και σηκώθηκα. Με το που κατάλαβε πως κάτι συμβαίνει αμέσως γύρισε προς το μέρος μου και γούρλωσε τα μάτια της. "Δεν θα κοιμηθείς εδώ στο κρεβάτι μας?" "Θα το σκεφτώ και θα δείξει τι θα γίνει. Τώρα φεύγω" "Που πας?" "Πάω στον μικρό. Εσύ κοιμήσου" "Δεν θες να μιλήσουμε?" "Και να πούμε τι βρε Έμμα? Ότι νομίζεις πως θα πάω με μια ξένη εφόσον έχω εσένα?" "Μα εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο" "Μπορεί να μην το είπες αλλά με την συμπεριφορά σου είναι σαν να μου το δείχνεις όμως. Σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έχεις μετά από τόσο καιρό" "Λούσιφερ σε εμπιστεύομαι" "Άσε με να ηρεμήσω τότε. Σίγουρα θα τα ξαναπούμε αύριο" της είπα και εκείνη έβαλε την κουβέρτα πάνω στο κεφάλι της για να μην μου φωνάξει. Όμως όταν έκλεισα την πόρτα άρχισε να ουρλιάζει μέσα στο μαξιλάρι της. Συγνώμη που σε στεναχώρησα μωρό μου, αλλά ειλικρινά πρέπει να ηρεμήσω από τις σκέψεις μου. Έφτασα στο δίπλα δωμάτιο και άνοιξα την πόρτα χωρίς να χτυπήσω. Ο Άνταμ ήταν ξύπνιος και διάβαζε κόμικς. "Τι κάνεις ξύπνιος τέτοια ώρα μικρέ?" "Διαβάζω τα κόμικς που μου πήρε η μαμά" "Και δεν νυστάζεις?" "Όχι μπαμπά καθόλου. Τι έγινε με την μαμά? Γιατί φώναζε?" "Τσακωθήκαμε πριν λίγο γιατί η μαμά σου νόμιζε πως θα τα φτιάξω με την μητέρα της μάλλον αδερφής σου" "Αφού εγώ έχω δει πως κοιτάς την μαμά. Το βλέμμα σου γίνεται πιο γλυκό και κάθε φορά που ένας άντρας κοιτάζει την μαμά κάπως περίεργα το βλέμμα σου γίνεται πιο άγριο" "Και από που το κατάλαβες εσύ μικρέ αυτό?" "Από αυτά που μου έχει πει η μαμά και από το βλέμμα σου μπαμπά. Γιατί οι άνθρωποι μπαμπά λένε ότι είσαι κακός?" "Δεν ξέρω αγόρι μου. Εγώ απλά τιμωρώ το κακό. Οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν. Κάνουν ότι κακό είναι να κάνουν και μετά το ρίχνουν σε εμένα" "Αυτό είναι πολύ άδικο που κάνουν μπαμπά" "Το ξέρω μικρέ μου. Το ξέρω" "Πάμε και οι δύο μαζί μέσα στο δωμάτιο της μαμάς?" "Ναι πάμε". Φτάσαμε έξω από την πόρτα της και ο μικρός χτύπησε την πόρτα και ύστερα από το ναι που ακούστηκε μπήκε μέσα φωνάζοντας και χοροπηδώντας. Εγώ και η Έμμα αρχίσαμε να γελάμε και ευχαριστώ τον Άνταμ που κάθε φορά μας φτιάχνει τη διάθεση. "Λούσιφερ μην κάθεσαι στην πόρτα. Έλα μέσα" μου είπε αλλά είχε ένα βλέμμα που έλεγε θα τα πούμε μετά εμείς. Πέρασα μέσα και καθίσαμε και οι τρεις στο κρεβάτι. "Εσύ μικρέ γιατί είσαι ξύπνιος?" "Μαμάκα εγώ διάβαζα τα κόμικς που μου πήρες. Είναι πολύ ωραία" "Σε ευχαριστώ, αλλά τι ώρα έχουμε πει πως πρέπει να κοιμάσαι?" "Στις 10 το βράδυ για να μπορώ να αντέχω στις προπονήσεις με τον μπαμπάκα" "Σωστά. Σήμερα όμως θα κάνουμε μια εξαίρεση. Τι λέτε να κοιμηθούμε και οι τρεις μαζί και να κάνετε μεθαύριο εξάσκηση?" "Συμφωνώ" είπα εγώ και ο Άνταμ ενθουσιασμένος είπε "ναι". Υπέροχα θα περάσουμε αυτό το βράδυ. Άντε να δούμε πως θα είναι η αυριανή μέρα.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Αν και λίγο αργά. Χρόνια πολλά και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος. ❤

Κάποιοι μάλλον θα τσακωθούν για πολλά πράγματα από εδώ και πέρα. Όμως όπως λένε μετά την καταιγίδα έρχεται η γαλήνη και η ηρεμία. 😈😆😱

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😘😙

#teammpoui 💗😍