Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 34

Έμμα's pov
Μπήκαμε μέσα στα μαγαζιά και πήραμε πολλά ρούχα όπως κροπ τοπ, κοντομάνικα με λόγια επάνω, φαρδιά ρούχα για να μην φαίνεται τόσο πολύ η κοιλιά μου, μακρυμάνικα μπλουζάκια, φόρμες, τζιν ελαστικά, κολάν, καλσόν. Πήρε και ο Λούσιφερ μερικά ρούχα αλλά πιο πολύ αναρωτήθηκα γιατί πήρε κοστούμια. Πήρε και αρκετά παπούτσια και πήγαμε στην ουρά και τα πλήρωσε όλα εκείνος. Λέει πως όλα αυτά είναι το δώρο μου για αύριο που είναι τα γενέθλιά μου. Μόλις βγήκαμε τον φίλησα στο μάγουλο και πήγα να περπατήσω κάπου λίγο πιο απομονωμένα αλλά με έπιασε από το μπράτσο και με γύρισε πάνω του "Έτσι θα με αφήσεις? Μόνο με ένα φιλί στο μάγουλο?" "Γιατί που αλλού θες να σου δώσω?" του είπα και καλά αθώα "Μη μου το παίζεις αθώα εμένα. Θέλω στο στόμα" "Ότι θες εσύ μωρό μου" είπα και εκπλαγήκαμε μαζί γιατί δεν το φωνάζω συχνά με κάποιο τέτοιο τρόπο μόνο με το όνομά του. Χαμόγελασε και με έφερε κοντά του. Όταν φτάσαμε σε απόσταση αναπνοής χτύπησε τα δάχτυλά του και βρεθήκαμε πίσω στο σπίτι μου. Στην αρχή κατσούφιασα αλλά μετά μου έδωσε γρήγορο φιλί και μπήκε μέσα στο σπίτι ενώ εγώ είχα μείνει άναυδη κοιτάζοντας το κενό. "Θα έρθεις μέσα?" μου είπε μετά από κάτι λεπτά που μου φάνηκαν σαν αιώνες. "Εμ ναι ναι. Έρχομαι" Κούνησε το κεφάλι του ειρωνικά και μετά μπήκε πάλι μέσα. Θα με τρελάνει αυτός ο δαίμονας. Μπήκα μέσα και όλα τα φώτα ήταν κλειστά. Καλά τι γίνεται? Όλοι τώρα πήγαν για ύπνο? Κάνω να ανοίξω τα φώτα και μόλις τα ανοίγω όλοι φωνάζουν "Έκπληξη". Μένω για άλλη μια φορά ακίνητη και ξεσπάω σε δάκρυα χαράς. Δεν περίμενα να μου κάνουν μια τέτοια έκπληξη λίγες ώρες πριν τα γενέθλιά μου και γενικά δεν περίμενα να μου κάνουν πάρτι έκπληξη. Άρχισα να τσιρίζω και να ευχαριστώ όλους όσους ήταν εκεί και να τους μοιράζω αγκαλιές. Όμως πιο πολύ από όλους αγκάλιασα τον Λούσιφερ γιατί ήταν πάντα εκεί για εμένα τον τελευταίο καιρό. Τους τελευταίους περίπου 6 μήνες. Τους αγαπώ όμως όλους και λίγο πιο πολύ του πατέρα μου, γιατί του έχω αδυναμία, αλλά δεν θα το πω ποτέ σε κανέναν αυτό. Όταν έφτασαν τα μεσάνυχτα άλλη μια έκπληξη με περίμενε. Και μαντέψτε πια ήταν αυτή. Ήταν η τούρτα που είχε πάνω δύο κεράκια με το νούμερο 18. Την έφεραν οι γονείς μου μαζί και ήταν με επικάλυψη φουντουκιού και τελείωνε με σαντιγί. Το μεγαλύτερο κομμάτι το έδωσαν σε εμένα και το αμέσως μεγαλύτερο στον Λούσιφερ. Πήραν και οι υπόλοιποι κομμάτια και μετά έβαλαν μουσική. Το πιο ωραίο κομμάτι εκείνη τη στιγμή ήταν το dark paradise. Πιστεύω πως ταιριάζει πολύ σε εμένα και στο αγόρι μου. Ακόμα δεν έχω σκεφτεί την προσφορά του για την κόλαση, όμως θα σκεφτώ τι θα κάνω με αυτό αύριο. Τον αγαπώ τόσο πολύ που μπορεί να συμφωνήσω με αυτή του την ιδέα. Εκείνος κάνει τόσα πολλά για εμένα και εγώ θέλω να κάνω κάτι για αυτόν και σκέφτομαι να το κάνω. Όμως τι θα απογίνουν όλοι οι υπόλοιποι χωρίς εμάς τους δύο? Οι γονείς μου, ο αδερφός μου θα με σκέφτονται ή θα τους είμαι αδιάφορη μετά από καιρό? "Θες να χορέψουμε?" Από τις σκέψεις μου αυτές με έβγαλε ο αδερφός μου και τον ευχαρίστησα σιωπηλά από μέσα μου. "Ναι αμέ. Πάμε". Η Αμέλεια χόρευε με τον Λούσιφερ και οι γονείς μου μαζί. Γιατί χορεύουν αυτοί οι δύο μαζί? "Την εμπιστεύεσαι την Αμέλεια?" "Όσο εμπιστεύομαι και εσένα, γιατί ρωτάς?" "Γιατί ήθελα να γνωρίζω τι γνώμη έχεις για την κοπέλα σου" "Εντάξει. Εσύ τι γνώμη έχεις για τον Λούσιφερ?" "Δεν μου έχει πει ποτέ ψέματα και τον εμπιστεύομαι όσο εμπιστεύομαι και εσένα" "Αυτό είναι πολύ καλό. Καιρό είχα να σε δω ή να σε ακούσω τόσο ευδιάθετη" "Αυτό είναι αλήθεια" είπα και του έδωσα ένα αληθινό χαμόγελο.

*…*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ♥ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Θέλετε στο επόμενο κεφάλαιο να ξεκινήσω να γράφω απ όταν γέννησε και μετά ή να το συνεχίσω κανονικά? Επίσης θέλετε να γράψω και την βρεφική ηλικία του Άνταμ ή όχι? 🌸😍🌹

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😘

#teammpoui 💗