Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 61

Άνταμ's pov
"Και τώρα οι δύο μας μαμάκα" "Τι θες να πούμε?" "Γιατί τσακώνεστε συνέχεια με τον μπαμπάκα αυτό το διάστημα?" "Γιατί συνέχεια κάτι θα μπαίνει εμπόδιο ανάμεσά μας. Από τη μια όλα όσα λέει η Θένια στον μπαμπά σου για εμένα από την άλλη πιστεύω πως αρχίζει και χάνετε όλος αυτός ο έρωτας που είχαμε μεταξύ μας 6 χρόνια τώρα. Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει. Όλο αυτό όμως αρχίζει και γίνεται όλο και πιο δύσκολο" "Δεν πρέπει να χαθεί όλη αυτή η μαγεία που έχετε μεταξύ σας όμως. Πρέπει να το ζήσετε μέχρι το τέλος, ακόμα και αν υπάρξουν πάρα πολλά εμπόδια" "Είσαι τόσο μικρός αλλά ξέρεις τόσα πολλά. Τι θα έκανα αν δεν σε είχα στην ζωή μου άγγελέ μου?" "Δεν ξέρω μανούλα μου. Δεν ξέρω" "Λοιπόν το πήρα απόφαση θα κάτσω να λύσω όλες μου τις διαφορές μαζί με τον μπαμπά σου και δεν θα τσακωνόμαστε όλη την ώρα. Εντάξει?" "Τέλεια μαμάκα" της είπα εγώ και κατεβήκαμε κάτω μαζί. Εκεί μας περίμενε μια έκπληξη. Η μαμά ξερόβηξε και ο μπαμπάς μαζί με την παράξενη κυρία γύρισαν προς το μέρος μας. Νομίζω κάπου την έχω ξαναδεί εγώ αυτήν την κυρία. "Εμ γεια σου. Είμαι η Έμμα η γυναίκα του Λούσιφερ. Εσύ ποια είσαι?" είπε με έναν τόνο ζήλιας η μαμά "Ωω μα φυσικά πως δεν σε αναγνώρισα. Γεια σου γλυκιά μου. Εγώ είμαι η μητέρα του Λούσιφερ" είπε και εγώ με την μαμάκα μου μείναμε άναυδοι. "Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Γιατί δεν έρχεστε μέσα?" ρώτησε και ο μπαμπάς απάντησε "Εγώ πρέπει να πάω να βρω την Θένια. Εσύ αγάπη μου αν θες κάθισε να γνωρίσεις την μητέρα μου. Εγώ θα επιστρέψω το βράδυ" "Ελπίζω να μην πας κάπου αλλού" του είπε με ένα ειρωνικό υφάκι η μαμά μου και πήρε την γιαγιά μου και μπήκανε μέσα στο σπίτι. Ο μπαμπάς έμεινε για λίγο σαστισμένος και έκπληκτος όμως γρήγορα φόρεσε την ψυχρή του μάσκα και έφυγε για να πάει στην αδερφή μου, όπως εκείνος έλεγε. Αφού εμένα δε μου έδωσαν πολύ σημασία άρχισα να ακολουθώ τον μπαμπάκα, αφού πρώτα είχα κλείσει την πόρτα. Με ένα χτύπημα των δαχτύλων του ο μπαμπάς εξαφανίστηκε από μπροστά μου και προσπάθησα να κάνω και εγώ το ίδιο. Άρχισα να τον σκέφτομαι και χτύπησα και εγώ τα δάχτυλά μου μεταξύ τους και έτσι τον βρήκα πάλι. Ουάου. Τι όμορφο μέρος είναι αυτό. Όμως γιατί να έρθουν εδώ ο μπαμπάς μου με την αδερφή μου? Χωρίς να το καταλάβω ο μπαμπάς μου γύρισε προς τα πίσω το κεφάλι του εκεί που ήμουν εγώ αλλά δεν με είδε γιατί πέρασε από μέσα μου και βρήκε την Θένια. Τι φάση? Μπορώ να γίνω και αόρατος? Αυτό είναι τόσο τέλειο. Γύρισα προς το μέρος τους και άκουσα την Θένια να λέει "Μπαμπά πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσουμε εκεί που ανήκουμε και όχι στη γη μαζί με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Αν θες πάρε και τον Άνταμ μαζί σου, αλλά την Έμμα όχι γιατί είναι και εκείνη ανθρώπος" "Και να ήθελα να γυρίσω εκεί που ανήκω, δεν ανήκω εκεί πλέον γιατί αν θυμάσαι καλά με έχουν διώξει για πάντα από εκεί, επειδή έκανα και εγώ μια επανάσταση εναντίον του Πατέρα μου. Στην κόλαση πάω μερικές φορές αλλά μόνο και μόνο για να δω ότι δεν έχουν φύγει οι ψυχές ή δεν έχουν σκοτωθεί οι φίλοι μου. Για κανέναν άλλον λόγο" "Πω. Σταμάτα να είσαι τόσο ξενέρωτος για εσένα το κάνω. Δεν το καταλαβαίνεις? Εδώ καταστρέφεσαι αργά αργά" "Και να έρθει κάποια στιγμή η καταστροφή μου δεν θα λείψω σε κανέναν εκεί πάνω. Ίσα ίσα αυτό θέλουν. Κατάλαβε ότι εδώ βρήκα την ευτυχία και δεν θα μου την χαλάσει κανείς" "Αυτό θα το δούμε" είπε σιγανά η αδερφή μου και έφυγε από το σημείο συνάντησής τους.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Είμαι η μόνη που πιστεύω ότι έστω και για λίγο η Θένια θα τους χωρίσει? 😭😍😈❤

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😙😚

#teammpoui 💗💖