Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 46

Λούσιφερ's pov
~Την επόμενη μέρα~
Γιατί δεν έχουν γυρίσει ακόμα? Θα έπρεπε ήδη να είναι εδώ. Με το που το σκέφτηκα αυτά εμφανίστηκαν μπροστά μου. Ο Ντάνιελ ήταν τραυματισμένος σοβαρά, η Εβελίνα έδειχνε χαρούμενη αλλά παράλληλα και κουρασμένη ενώ από ότι φαίνεται ο Άλεξ έδειχνε και στεναχωρημένος αλλά παράλληλα και χαρούμενος. Τι φάση περνάνε και οι τρεις? "Τα καταφέρατε?" "Ναι. Ο Άλεξ θυμάται και πάλι" "Ωραία. Ντάνιελ τι έπαθες?" "Θυμάσαι που μου είχες πει να προσέχω?" "Ναι το θυμάμαι. Τελικά σε βρήκαν εε?" "Ακριβώς. Μα που το ήξερες?" "Δεν έχει σημασία απλά θα σε ξανά συναντήσουν και θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός" "Σε ευχαριστώ" "Για πιο πράγμα?" "Για την συμβουλή σου" "Δεν κάνει τίποτα. Εβελίνα έλα λίγο να σου μιλήσω" "Μάλιστα κύριε". Φτάσαμε σε ένα πιο απομακρυσμένο σημείο της κόλασης και της είπα "Τι συνέβη τελικά με εσένα και τον Άλεξ?" Εκείνη κοκκίνησε αλλά απάντησε "Είμαστε μαζί από την στιγμή που με θυμήθηκε και μου είπε πως και εκείνος είναι ερωτευμένος μαζί μου. Επίσης θέλει να φέρει εδώ την κόρη του" "Μα αυτό δεν είναι δυνατόν. Κοίτα χαίρομαι πολύ που είστε τελικά μαζί αλλά δεν θα φέρεται ένα παιδί στην κόλαση και μάλιστα ζωντανό γιατί αλλιώς θα πεθάνει". Η Εβελίνα με κοίταξε σοκαρισμένη με αυτό που είπα και δεν νομίζω πως μπορούσε να το χωνέψει. "Αυτό είμαι απαίσιο κύριε. Πρέπει να το πω στον Άλεξ" "Αυτό θα ήταν το καλύτερο πιστεύω". Έτρεξε δίπλα του και του το ψιθύρισε στο αυτί για να μην το ακούσει ο Ντάνιελ. Ο Άλεξ πήρε ένα σοκαρισμένο και στεναχωρημένο ύφος, αλλά κατάλαβα πως του ήρθε μια ιδέα. "Κύριε μπορείτε να μου δώσετε πίσω τα φτερά μου?" "Εε ναι δεν θέλουμε να πεθάνεις κιόλας" του είπα και χαμογέλασε πονηρά. "Ορίστε πάρτα και κάνε καλά τη δουλειά σου. Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα και θα κάνω κάτι για το θέμα σας" "Κύριε Λούσιφερ σας ευχαριστώ" Είπε και ξεκίνησε να κάνει τη δουλειά του. Το ίδιο έκανε και η Εβελίνα. Ο Ντάνιελ μαζί με εμένα ξανά πήγαμε στη γη. Έπρεπε οπωσδήποτε να βρω την Έμμα. Μου είχε λείψει 2 μέρες τώρα. "Τώρα θα χωριστούμε έτσι?" Ρώτησε ο Ντάνιελ. "Ναι. Εγώ θα βρω την Έμμα μαζί με τον Άνταμ και εσύ δεν ξέρω τι θα κάνεις" "Εγώ θα επιστρέψω σπίτι μου. Θες να κρατήσουμε αυτό το φιλικό επίπεδο μεταξύ μας?" "Ναι το προτιμώ  από το να είμαστε όλη την ώρα σε κόντρα" του απάντησα. "Ωραία. Φεύγω τώρα. Αν είναι θα τα ξαναπούμε" Είπε και εξαφανίστηκε σε κλάσματα δευτερολέπτων. Εγώ πάλι πήγα στο σπίτι της Έμμα και χτύπησα την πόρτα για να μην την τρομάξω κιόλας. Μου ανοίγει η ίδια και με αγκαλιάζει σφιχτά. Εντάξει, δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο μετά από αυτό. "Είναι εδώ οι γονείς σου?" "Ναι εδώ είναι αλλά δεν θα μας ενοχλήσουν" "Πώς είσαι τόσο σίγουρη?" "Απλά τα βρήκανε πρόσφατα και δεν νομίζω πως θέλουν να ασχοληθούν μαζί μας" "Δεν έχεις και άδικο. Πάμε πάνω?" "Ναι πάμε" Είπε και με κοίταξε με πονηρό βλέμμα. "Ο μικρός κοιμάται?" "Ναι κουράστηκε και κοιμήθηκε" "Οπότε έχουμε όλο το πεδίο ελεύθερο εε?" "Ναι αγάπη μου". Μόλις κατάλαβε τι ακριβώς είπε κοκκίνησε και έσκυψε το κεφάλι της. Πως γίνεται να είναι τόσο αθώα και τόσο πονηρή συνάμα? "Ξανά πες το" είπα και της σήκωσα επάνω το κεφάλι. "Αγάπη μου" είπε και ξανά κοκκίνησε. "Πώς γίνεται να είσαι και αθώα και πονηρή την ίδια στιγμή?" "Δεν ξέρω" Είπε και προχωρήσαμε προς το δωμάτιό της. "Μου έλειψες. Ήταν σαν να ήμουν μια αιωνιότητα μακριά σου αυτές τις δύο μέρες" "Όταν θες γίνεσαι τόσο υπέροχος" "Μόνο μαζί σου δείχνω αυτήν την τρυφερή πλευρά μου και τώρα θα την δείχνω και στον γιο μας" "Και το ξανά λέω είσαι υπέροχος" μου είπε και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι της.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Του Λούσιφερ του έλειψε πολύ η Έμμα. Και επίσης θέλω να σκοτώσω την Έμμα για να παντρευτώ τον Λούσιφερ. Ποια συμφωνεί μαζί μου? 💝💘😈

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😙😘

#teammpoui 💗💖😍