Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 47

Έμμα's pov
Χαίρομαι τόσο πολύ που τον γνώρισα. Αυτή τη στιγμή είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μου και δεν μας νοιάζει κανείς και τίποτα εκτός από τον μικρό μας άγγελο. Όλα θα ήταν ακόμα πιο υπέροχα αν τα προβλήματα σταματούσαν να υπήρχαν, όμως αυτό δεν γίνεται. "Τι σκέφτεσαι?" "Πως ο κόσμος θα ήταν πολύ πιο όμορφος χωρίς τα προβλήματα" "Ισχύει αλλά σκέψου πως αν δεν υπήρχαν προβλήματα οι άνθρωποι δεν θα νοιάζονται πραγματικά ο ένας για τον άλλον" "Ναι έχεις δίκαιο" είπα και τον φίλησα δυνατά και με πάθος γιατί μου είχε λείψει πολύ αυτές τις 2 μέρες. "Και εμένα μου έλειψες πολύ μικρή" Είπε και το φιλί μας συνεχίστηκε για κάμποση ώρα ακόμα. Δεν θα το συνηθίσω ποτέ αυτό. Είναι τόσο υπέροχος. "Κάνεις λάθος εσύ είσαι υπέροχη και χάρη σε εσένα γίνομαι και εγώ καλύτερος" και τότε ακούστηκε το κλάμα του Άνταμ. Λογικά θα πείνασαι ο μικρός μου. "Πάμε Λούσιφερ να σου δείξω τον μικρό. Ψήλωσε μέσα σε 2 μέρες" "Λογικό μου φαίνεται αφού είναι υπερφυσικό πλάσμα". Πήγαμε πάνω από την κούνια του και πήρα τον Άνταμ αγκαλιά. "Σου μοιάζει πάρα πολύ Έμμα" "Εγώ πιστεύω πως μοιάζει και στους δύο μας" "Τι θέλεις αγάπη μου? Πείνας?" "Ναι λες και θα σου απαντήσει" "Έχεις δίκαιο απλά. Κανονικά δεν θα έπρεπε να το καταλαβαίνω?" "Είναι ακόμα η αρχή. Δοκίμασε να τον ταΐσεις και άμα σταματήσει το κλάμα τότε αυτό θα σημαίνει πως πεινούσε" "Εσύ που τα γνωρίζεις όλα αυτά?" "Εε όσο ήμασταν στην αρχή μου τα έμαθε η Εβελίνα που ήταν και εκείνη άνθρωπος" "Αα μάλιστα. Θα κάτσεις μαζί μου ή θα πας έξω για να τον ταΐσω?" "Θα κάτσω μαζί σου" "Ωραία. Πάμε να κάτσουμε". Καθίσαμε ξανά στο κρεβάτι και ξεκίνησα να τον ταΐζω. Ο Λούσιφερ με κοίταζε πονηρά και ο μικρός μου άγγελος είχε ηρεμήσει. "Γιατί με κοιτάς έτσι?" "Το στήθος σου έχει μεγαλώσει ακόμα περισσότερο από ότι το θυμόμουν. Είναι υπέροχο" Εγώ έγινα κόκκινη σαν παντζάρι και κατέβασα το κεφάλι μου προς τα κάτω έτσι ώστε να βλέπω μόνο τον Άνταμ. "Έλα μην ντρέπεσαι. Για καλό το είπα". Μου σήκωσε το κεφάλι για να τον βλέπω και συνέχισε.  "Με τρελαίνει που ακόμα και τώρα που έχουμε ένα παιδί μαζί εσύ συνεχίζεις να παραμένεις τόσο αθώα αλλά και τόσο πονηρή συνάμα. Είναι ο τέλειος συνδυασμός" "Μα είναι ακόμα τόσο νωρίς και δεν έχω συνηθίσει σε τόσα κοπλιμέντα" "Μα είναι η αλήθεια δεν σου κάνω κοπλιμέντα" "Είσαι τόσο καλός και ταυτόχρονα τόσο πονηρός" "Έτσι είναι η φύση μου τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια". Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά και συνέχισα να θηλάζω το μωρό μας. Μόλις τελείωσα με τον θηλασμό ο Άνταμ είχε ηρεμήσει άρα αυτό σήμαινε πως απλά πείναγε και τώρα έτριβε τα ματάκια του, άρα αυτό σημαίνει πως ήθελε να κοιμηθεί. "Μπορείς να τον κοιμήσεις εσύ γιατί εγώ θα πάω να κάνω μπάνιο για να καθαριστώ?" "Ναι δώσ'τον μου" "Ορίστε" είπα και του τον έδωσα. Πήρα τα ρούχα μου και τα εσώρουχά μου και πήγα προς το μπάνιο. Έβαλα το αφρόλουτρο στο σώμα μου με μυρωδιά αμυγδάλου και άρχισα να το τρίβω επάνω μου. Ύστερα έβαλα και μια γερή ποσότητα σαμπουάν στα μαλλιά μου και άρχισα να τα πλένω και αυτά. Έβαλα και δεύτερη φορά το ίδιο σαμπουάν στα μαλλιά μου και τέλος βγήκα από το μπάνιο φορώντας πρώτα τα εσώρουχά μου και ύστερα τα ρούχα μου. Όλο αυτό μου πήρε 15 λεπτά και μόλις βγήκα είδα ένα υπέροχο θέαμα. Ο Λούσιφερ αγκαλιά με τον Άνταμ ξαπλωμένοι στο κρεβάτι να τους έχει πάρει ο ύπνος. Πρέπει να ήταν πολύ κουρασμένοι και οι δύο τους. Έτσι πήγα και εγώ στο κρεβάτι μαζί τους και τους πήρα και εγώ μια τεράστια αγκαλιά και κοιμήθηκαμε και οι τρεις μαζί.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Επίσης καλό μήνα αν και τρεις μέρες αργότερα αλλά δεν πειράζει.

Το μικρό μου αγγελάκι τους φέρνει όλο και πιο κοντά. Εσείς θέλετε να τσακωθούν μεταξύ τους? 😍😈

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😘😙

#teammpoui 🍭💗