Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 58

Άνταμ's pov
Μόλις γυρίσαμε από τον γιατρό που ήταν η μαμά μου. Θα αποκτήσω και άλλο αδερφάκι. Ποτέ όμως δεν θα καταλάβω μάλλον πως λειτουργούν οι μεγαλύτεροι. Ο μπαμπάς και η μαμά αγαπιούνται αλλά παρόλα αυτά τσακώνονται πολύ τον τελευταίο καιρό. Μπορεί να είμαι μόνο 5 χρόνων αλλά καταλαβαίνω πολλά περισσότερα από αυτά που θέλουν να μου επιβάλλουν. Τώρα κάνω προπόνηση μόνος μου. Συγκεντρώνω το μυαλό μου σε μια φωτογραφία του μπαμπά και της μαμάς και ξαφνικά εκείνη ανυψώνεται προς τα πάνω. Αυτό πάει καλύτερα από ότι περίμενα. Την τελευταία φορά που το έκανα μόνος μου δεν πήγε πολύ καλά αλλά τώρα τα κατάφερα. Δεν είχα ακούσει την πόρτα που χτύπησε και για αυτό μόλις μπήκε μέσα η Θένια τρόμαξα αλλά ευτυχώς εκείνη έπιασε την φωτογραφία πριν σπάσει. "Πολύ καλή δουλειά μικρέ". Μόλις άφησε την φωτογραφία στην θέση έκανε έναν μορφασμό αηδίας προς την μαμά μου. Γιατί αυτό? "Σε ευχαριστώ αλλά δεν σε άκουσα να χτυπάς την πόρτα και για αυτό τρόμαξα" "Μην ανησυχείς. Κάτσε να σου δείξω και εγώ τι κάνω". Συγκεντρώθηκε και εκείνη στο βάζο της μαμάς και το ανύψωσε μέχρι την απέναντι πλευρά του δωματίου μου. "Ουάου το κάνεις πολύ καλά" "Μου πήρε αρκετό καιρό να το κάνω σωστά αλλά μετά από τόσους αιώνες για εμένα είναι παιχνιδάκι" "Ξέρεις και άλλα κόλπα σαν αυτό?" "Ναι αμέ. Θες να δεις τα φτερά μου?" "Ναι θέλω πολύ να τα δω". Της είπα και μου έδειξε τα κάτασπρα φτερά της. Είναι τόσο όμορφα. Θα ήθελα και εγώ φτερά σαν τα δικά της. Βέβαια δεν ξέρω αν θα αποκτήσω ποτέ φτερά αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. "Τα φτερά σου είναι πολύ όμορφα. Ξέρεις αν εγώ θα αποκτήσω ποτέ?" "Όχι Ανταμ δεν το γνωρίζω αυτό" "Κρίμα που δεν γνωρίζεις. Να σε ρωτήσω κάτι?" "Ναι ρώτα με" "Εσύ μαμά δεν έχεις?" "Έχω καλέ εσύ τι νόμιζες. Ότι φύτρωσα?" "Όχι άλλα δεν την έχω δει για αυτό ρώτησα" "Αα εντάξει. Λοιπόν τι άλλο θες να δεις?" "Δεν μπορώ να δω κάτι άλλο πρέπει να συνεχίσω την εξάσκηση. Αν θέλεις μείνε να με δεις" "Βασικά μόλις τελειώσεις με την εξάσκηση έλα με βρεις κάτω στο σαλόνι του σπιτιού σου" "Εντάξει. Αν μπορείς πες στον μπαμπά να έρθει πάνω για να τελειώσω με την εξάσκηση για σήμερα" "Ότι πεις μικρέ. Σε περιμένω". Όταν έφυγε συνέχισα να εξασκούμαι αλλά αυτή τη φορά είχα βάλει στόχο να πετύχω το κέντρο με το όπλο της μαμάς. Με το που πέτυχα το κέντρο στον στόχο εμφανίστηκε ο μπαμπάς μου μπροστά και με πήρε μια αγκαλιά. "Συγχαρητήρια Άνταμ τα κατάφερες για σήμερα. Μου είπε η Θένια πως κατάφερες και σήκωσες ένα αντικείμενο στον αέρα. Θέλω να σε δω να το κάνεις πάλι" "Εντάξει μπαμπά περίμενε". Συγκεντρώθηκα πάλι σε ένα αντικείμενο και το σήκωσα στον αέρα. Σκεφτόμουν όλες τις χαρούμενες στιγμές που είχα ζήσει μέχρι στιγμής με τους γονείς μου και νομίζω πως τα κατάφερα. Άνοιξα τα μάτια μου και ο πατέρας μου είχε μείνει έκπληκτος από αυτό που είχα καταφέρει. "Μπράβο αγόρι μου. Τα κατάφερες. Τώρα πάμε να σου μάθω άλλο ένα κόλπο" "Τι θα κάνουμε αυτή τη φορά?" "Θα δεις". Είπε και έβγαλε και εκείνος τα φτερά του. "Το ξέρεις ότι το έχεις μέσα σου. Θα καταφέρεις να βγάλεις και τα φτερά σου προς τα έξω" "Πως το έκανες αυτό?" "Κοίτα από πίσω μου και πιστεύω θα τα καταφέρεις να το κάνεις". Έβαλε τα φτερά μέσα στο σώμα του και μετά μου έδειξε πως τα έβγαλε ξανά. Φαίνεται εύκολο οπότε θα προσπαθήσω να το κάνω και εγώ. Προσπάθησα μία φορά και δεν τα κατάφερα οπότε ξαναπροσπάθησα οπότε αυτή τη φορά τα κατάφερα. Τα φτερά μου όμως δεν ήταν μόνο λευκά σαν του μπαμπά μου ή της Θένιας αλλά ήταν λευκά με γαλάζιο χρώμα επάνω. Τα λάτρεψα.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Θέλετε να ξαναβάλω pov του Άνταμ? ❤😍😈

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😙😚

#teammpoui 💗💖