Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 33

*Κάπου στο μέλλον*

Αγνώστου pov
"Ρε μάνα σου έχω πει το μισώ το σχολείο γιατί δεν το καταλαβαίνεις?" "Μα βρε αγόρι μου πρέπει να κάτσεις να διαβάσεις αφού σε λίγο καιρό θα έρθει η ώρα να γράψεις τις τελικές σου εξετάσεις" "Μα σήμερα είπα στους κολλητούς μου πως θα πάμε να πιούμε στο μπαρ εδώ πιο κάτω" "Δεν θα πας πουθενά αν δεν στρώσεις τον κώλο σου κάτω για να διαβάσεις έστω και ένα μάθημα. Δεν αντέχεται άλλο αυτό που κάνεις το ξέρεις πως φέτος δεν πρόκειται να σε βοηθήσει ο πατέρας σου πάλι έτσι?" "Μα γιατί αφού το κάνει κάθε χρόνο τώρα γιατί όχι?" "Γιατί αγάπη μου γλυκιά κάποια στιγμή δεν θα είμαστε εδώ για να σε ξεμπλέξουμε από τα πάντα και θα είσαι μόνος σου" "Δεν θα φύγετε και δεν θα πάτε πουθενά κατάλαβέ το επιτέλους και εσύ και ο πατέρας μου" "Καλά. Λοιπόν τώρα θα πας να διαβάσεις και το βράδυ πήγαινε όπου θες. Αλλά να διαβάσεις γιατί καταλαβαίνω πότε μου λες ψέματα και πότε όχι" "Πω καλά εντάξει πάω αλλά αν δεν με αφήσεις να βγω μόλις τελειώσω δεν πρόκειται να αγγίξω ξανά σχολικό βιβλίο ακόμα και πυρηνική καταστροφή να γίνει και εγώ να μείνω μόνο με αυτά τα άθλια πράγματα που αποκαλείται βιβλία μόνο. Προτιμώ πιο πολύ όλα τα υπόλοιπα βιβλία όπως αυτά με την ποίηση πάρα με αυτά τα πράγματα που μας διδάσκουν και καλά στο σχολείο" "Πίστεψέ με ούτε εγώ τα άντεχα τα βιβλία ακόμα και όταν διάβαζα με τις ώρες για να πάρω έναν καλό βαθμό. Ρώτα και τον πατέρα σου άμα θες. Μαζί ήμασταν από τότε" "Το γνωρίζω μαμά μου το έχεις ξαναπεί" "Ωραία τώρα πήγαινε πάνω για να τελειώσεις τα μαθήματά σου" "Καλά καλά πάω" της είπα και ανέβηκα τα σκαλιά για να μπω στο δωμάτιό μου. Πήρα την τσάντα μου ενώ κοίταγα με αηδία ό,τι μάθημα μας είχαν βάλει οι καθηγητές εκτός από τη λογοτεχνία την οποία τη λατρεύω για κάποιον άγνωστο λόγο. Μόλις τελείωσα με τη λογοτεχνία είδα πως η ώρα είχε φτάσει 7 το απόγευμα. Πότε πρόλαβε? "Μάνα τι φαγητό έχουμε?" "Ψάρια με πατάτες τηγανιτές" "Έρχομαι κάτω" "Έλα τουλάχιστον για να μην φύγεις με άδειο στομάχι" "Αφού σου είπα ήδη πως έρχομαι". Έφτασα στην κουζίνα ύστερα από 2 λεπτά και η μυρωδιά από τα ψάρια και τις πατάτες έκαναν την κοιλιά μου να γουργουρίσει. Αυτό το άκουσε και η μάνα μου και προσπάθησε να πνίξει το γελάκι που της βγήκε όμως το άκουσα. Δεν έδωσα σημασία όμως απλά κάθισα στο τραπέζι και ένα πιάτο γεμάτο με αυτό το θεσπέσιο φαγητό βρισκόταν μπροστά μου. Με κοιτούσε, το κοιτούσα, με κοιτούσε, το κοιτούσα και μετά από το πολύ φλερτ κοιτάγματος τα καταβρόχθησα όλα μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. "Μωρό μου θες να σου βάλω και άλλο φαγητό?" "Ναι γιατί πεινάω ακόμα" "Ορίστε" μου είπε και μου έβαλε το πιάτο πάνω στο τραπέζι που βρισκόταν μπροστά μου εκείνη τη στιγμή και αυτή τη φορά έφαγα πρώτα τα ψάρια και μετά τις πατάτες. "Χόρτασες?" με ρώτησε και εγώ της κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. "Στις 9:30 εγώ θα πάω στο μπαρ μιας και διάβαζα λογοτεχνία εδώ και 2 ώρες" "Εντάξει καρδιά μου να προσέχεις" "Πάντα το κάνω". Πηγαίνω πάνω και στέλνω μήνυμα στα βλαμμένα που αποκαλώ κολλητούς να ετοιμαστούν για να πάμε στο μπαρ πιο γρήγορα διότι έχω να πάω αρκετό καιρό. Συμφωνούν και μέσα σε 10 λεπτά είμαι έτοιμος. Την επόμενη φορά που θα βγούμε θα τους πω να πάμε για μπάλα, παίζει να τα περάσουμε καλύτερα εκεί. Εννοώ θα υπάρχει περισσότερη αδρεναλίνη και αυτό θα είναι καλύτερο από ένα κοινό μπαρ. Αφού είμαι έτοιμος με ένα απλό άσπρο αμάνικο και ένα σκισμένο τζιν, όπως και τα πολυφορεμενα μου αθλητικά κατεβαίνω στον κάτω όροφο και ανοίγω την τηλεόραση σε ένα τυχαίο κανάλι και το αφήνω να παίζει. Ύστερα από 2 ώρες ακούω το κουδούνι να χτυπάει και πηγαίνω να ανοίξω μιας και είμαι πιο κοντά από τους γονείς μου στην πόρτα και αυτό που βλέπω είναι τους κολλητούς μου να κρατάνε ένα αναίσθητο κορίτσι στην αγκαλιά τους το οποίο είναι άσχημα χτυπημένο, όχι ότι οι κολλητοί μου πάνε πίσω αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό. "Τι έγινε ρε παιδιά, ποια είναι αυτή και γιατί είστε χτυπημένοι?" "Δεν την γνωρίζουμε την κοπελιά αλλά την βοηθήσαμε και πριν από αυτό πλακωθήκαμε με τον Άαρον επειδή πήγε να την βιάσει". Δεν θα επιτρέψω να καταστρέψει άλλα κορίτσια, όχι ξανά.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ♥ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφ.

Πως σας φάνηκε το κομμάτι από το μέλλον? Εμένα μου άρεσε ♡

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena ♥

#teammpoui ♡