Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 20

Ομγ πότε φτάσαμε στο 20?
Έμμα's pov
2 μέρες λείπει και έφερε την γραμματέα του από την κόλαση να με φροντίζει λέει. Μπορεί να γίνουμε φίλες? Εγώ με μια δαίμονα? Δεν είναι τόσο αδύνατο εδώ μου αρέσει πάρα πολύ το αφεντικό της. Μου λείπει λιγάκι. Τι μπορεί να κάνει τώρα? Λογικά θα βασανίζει ψυχές. Μα και η δική μου ψυχή βασανισμένη είναι. Την μία είναι καλός μαζί μου, ενώ από την άλλη γίνεται ανυπόφορος. Σήμερα έχω πάλι σχολείο οπότε πρέπει να ετοιμαστώ σύντομα. Μου απομένει μισή ώρα μέχρι που να χτυπήσει το κουδούνι για την πρώτη ώρα. Αρπάζω ένα τυχαίο άσπρο μπλουζάκι, ένα σκισμένο μακρύ τζιν μπλε και τα μαύρα μου αθλητικά και τα φοράω. Αφήνω τα μαλλιά μου στο φυσικό τους και τακτοποιώ την τσάντα μου για να πάω στο σχολείο. Μόλις ετοιμάζομαι παίρνω την ζακέτα μου και φυλάω τον μπαμπά μου στο μάγουλο και τον ακούω να μου λέει "Να προσέχεις". Του νεύω και ανοίγω την πόρτα για να φύγω και την κλείνω μόλις βγω έξω. Μόλις απομακρύνομαι λίγο παίρνω το κινητό μου και τα ακουστικά μου. Μπαίνω στην playlist μου και βάζω το τραγούδι Goner των 21 pilots και αρχίζω και το μουρμουρίζω και εγώ. Σήμερα προβλέπεται μεγάλη μέρα μιας και δεν έχω παρέες στο σχολείο. Βασικά καλύτερα προτιμώ οι φίλοι μου να είναι αληθινοί και οι περισσότεροι εδώ πέρα κάνουν με τους άλλους παρέα μόνο για την φήμη. Όσο το σκέφτομαι αυτό καταλαβαίνω πως το τραγούδι έχει αλλάξει και έχει μπει το monster (αυτό από πάνω) και ότι σε 2 λεπτά εγώ θα βρίσκομαι στο σχολείο. Για καλή ή για κακή μου τύχη όμως πέφτω πάνω σε ένα παιδί που δεν έχω ξαναδεί και κοιτάζω προς τα επάνω για να δω την αντίδρασή του. Το βλέμμα του δείχνει κάπως ταραγμένο και μόλις βλέπει πως είμαι καλά με βοηθάει να σηκωθώ και μου χαμογελάει. "Συγνώμη. Ήμουν λίγο αφηρημένος και δεν σε είδα. Είσαι καλά?" "Ναι καλά είμαι.. εμ με λένε Έμμα το δικό σου όνομα πως είναι?" "Ωχ συγνώμη για άλλη μια φορά. Μα που πήγαν οι τρόποι μου? Ονομάζομαι Ντάνιελ" "Χαίρομαι για την γνωριμία Ντάνιελ" "Το ίδιο και εγώ. Πάμε μέσα?" "Ναι αμέ". "Μπα μπα τι βλέπουν τα μπιρμπιλωτά ματάκια μου? Ποιος είσαι εσύ νοστιμούλη?" είπε η Αριάδνη. Καιρό είχα να την δω αυτή εδώ. Έκανε τη χάρη στον κόσμο να εξαφανιστεί για λίγο καιρό και τώρα επιστρέφει. Φφ γιατί? "Είμαι ο Ντάνιελ και είμαι καινούργιος εδώ" "Χαίρομαι που σε γνωρίζω εγώ είμαι η Αριάδνη" Εγώ είμαι η Αριάδνη είπα κοροϊδευτικά από μέσα μου. "Πάμε μέσα να σου δείξω το χώρο του σχολείου?" την πρόλαβα εγώ πριν το πει εκείνη και μου σπάσει τα νεύρα τελείως. "Ναι αμέ πολύ ευχαρίστως" "Πάμε πρώτα στον διευθυντή για να σου πει σε ποια τάξη πρέπει να είσαι και να του πούμε πως θα σε ξεναγήσω εντάξει?" "Έγινε πάμε". Ή τα μάτια μου κάνουν πουλάκια ή νόμιζα πως είχε μια διαφορετική αύρα πάνω του. Μια βιολετιά αύρα. Δεν νομίζω πως κάνω τόσο μεγάλο λάθος. Έβαλα το κινητό μου μέσα στην τσάντα μου και φτάσαμε στο γραφείο του διευθυντή. Χτυπήσαμε την πόρτα και ακούσαμε να μας λέει "Περάστε". Μπήκαμε μέσα και μιλήσαμε μαζί του. Τελικά με άφησε να κάνω ξενάγηση στον Ντάνιελ και μας είπε και την τάξη του. Πηγαίνει στο Γ3, στην ίδια τάξη με εμένα. Αρχίσαμε να περπατάμε γύρω από το σχολείο και να του λέω το κάθε τι για το τι γίνεται εδώ. Στο τέλος τον ρώτησα "Πως και άλλαξες σχολείο κοντά στο τέλος του χρόνου?" "Απλά επειδή κάποια άτομα όλοι την ώρα με κορόιδευαν δεν άντεξα και άρχισα να τους βαράω και με έπιασε ο διευθυντής εκείνου του σχολείου και με άλλαξε" "Αα τόσο ωραία. Εσύ του είπες πως σε κορόιδευαν?" "Ναι αλλά δεν με πίστευε. Έλεγε πως αυτά τα παιδιά είναι υπόδειγμα του σχολείου μόνο και μόνο επειδή είχανε χρήματα" "Δηλαδή πήγαινες σε ιδιωτικό?" "Ακριβώς" "Ήταν καθόλου ωραία εκεί?" "Ναι καλά ήταν. Εσύ τι έπαθες? Φαίνεσαι χλωμή" "Εε δεν ξέρω.. ζαλίζομαι λίγο" "Θες να σε γυρίσω στο σπίτι?" "Όχι όχι ευχαριστώ. Δεν χρειάζεται" είπα και άρχισα να περπατάω προς τα έξω μέχρι που έκανα εμετό εκεί που ήταν οι βρύσες. Δεν το αντέχω άλλο αυτό. Τέλος θα πάω σπίτι και θα πω στους γονείς μου να ενημερώσουν τον διευθυντή πως έφυγα επειδή είμαι άρρωστη. "Έμμα έλα να σε γυρίσω εγώ στο σπίτι" είπε ο Ντάνιελ. "Σε ευχαριστώ. Θες να μείνεις μαζί μας στο φαγητό?" "Ναι πολύ ευχαρίστως. Πάμε" και κάπως έτσι μετά από 10 λεπτά φτάσαμε σπίτι γελώντας και μιλώντας.

*...*

Γεια σας μπισκοτάκια μου. ♥ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφ. Καινούργιος χαρακτήρας μπήκε στην ιστορία.

Εδώ δεν είδαμε καθόλου Λούσι αλλά τουλάχιστον τον σκέφτεται η Έμμα. Τι ρόλο λέτε να παίξει ο Ντάνιελ στη ζωή της Έμμα? ♡

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena ♥

#teammpoui ♡