Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 72

Άνταμ's pov
Δεν ήθελα να πάω σε εκείνο το πικ νικ γιατί δεν είχα καλό προαίσθημα αλλά η μαμά μου ήθελε να πάμε κάπου σαν οικογένεια. Δεν ήθελα να της χαλάσω το χατήρι οπότε συμφώνησα και να που τώρα είμαστε εδώ. Το μόνο καλό που έχει αυτό το πικ νικ είναι το σουβλάκι. Δεν ξέρω πως βρέθηκε αυτό εκεί αλλά είναι ότι πιο νόστιμο έχω δοκιμάσει ποτέ μου. "Μαμά εσύ έβαλες το σουβλάκι μέσα στο καλάθι?" "Ναι και μην τολμήσεις και το φας γιατί το πήρα για εμένα" "Έλα βρε μαμά έπρεπε να φτιάξεις και άλλα" "Πω πω τι γκρίνια είναι αυτή? Άλλη είναι έγκυος και άλλος γκρινιάζει" "Καλά καλά θα πάω να πάρω μόνος μου" είπα και έγινα αόρατος και άρχισα να πετάω για να βρω και εγώ ένα σουβλάκι. Τελικά έφτασα έξω από ένα σουβλατζίδικο και πήρα για όλους ένα σουβλάκι και ξεκίνησα πάλι ως αόρατος για να γυρίσω πίσω. Όμως αυτό που αντίκρισα με έκανε να φρικάρω. Η Ελίζαμπεθ είχε εξαφανιστεί και η μαμά μου είχε χάσει πολύ αίμα από την κοιλιά της και δεν ήθελα να χάσω ούτε εκείνη ούτε το αδερφάκι μου. Το ήξερα πως κάτι κακό θα συμβεί. Δεν έπρεπε να τις αφήσω μόνες τους. "Μαμά μαμά. Μην κλείνεις τα μάτια σου. Όλα θα πάνε καλά" είπα και την πήρα στα χέρια μου. Άνοιξα τα φτερά μου και πάρα το ύψος μου και τη μυική μου δύναμη κατάφερα και την μετέφερα μέχρι το νοσοκομείο και έκρυψα τα φτερά μου ξανά μέσα στην πλάτη μου. Οι γιατροί ήρθαν κατευθείαν προς το μέρος μας και πήρανε την μαμά μου από τα μικρά μου χέρια και την μετέφεραν σε ένα δωμάτιο "Γιατρέ θα γίνει καλά η μαμά μου?" "Πιστεύω πως μόνο ένα θαύμα μπορεί να την σώσει και εκείνη αλλά και την μικρή" "Δηλαδή πόση πιθανότητα έχει να ζήσει?" "Δεν μπορώ να πω από τώρα χρειάζομαι κάποιον μεγαλύτερο συγγενή και θα σας πω το επόμενο 24ωρο" "Εντάξει γιατρέ θα περάσω πάλι αύριο. Σε ποιο δωμάτιο την έχετε?" "Στο 66" "Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ" είπα και έφυγα γρήγορα από εκεί για να μην βάλω τα κλάματα μπροστά σε τόσο κόσμο. Τώρα τι θα γίνει αν χάσω την μαμά μου και την αδερφή μου? Όχι όχι δεν θα χάσω κανέναν και τίποτα. Λοιπόν θα πάω στην κόλαση και θα φέρω την Θένια να με βοηθήσει. Μακάρι να το κάνει. Πήγα σε ένα σημείο όπου δεν θα με έβλεπε κάνεις και χτύπησα τα δάχτυλά μου μεταξύ τους και μεταφέρθηκα στην κόλαση. Είδα όλους τους γνωστούς μπροστά μου και μερικούς που δεν τους είχα ξαναδεί ποτέ μου. Είδα τον μπαμπά, τον θείο Ντάνιελ, την Θένια και άλλους δύο που δεν τους ήξερα. "Γεια σου μπαμπά". Ο μπαμπάς γύρισε απότομα προς μέρος μου και έδειχνε ξαφνιασμένος. "Τι κάνεις εσύ εδώ? Δεν θα έπρεπε να προσέχεις την μητέρα σου?" Τότε άρχισα να βάζω τα κλάματα "Συγνώμη δεν το ήξερα πως θα συμβεί αυτό και ήρθα να ζητήσω βοήθεια". Σηκώθηκε απότομα επάνω από την αιώρα και ήρθε προς το μέρος μου "Τι συνέβη και γιατί κλαις? Τι έγινε?". Του εξήγησα τι ακριβώς έγινε και με αγκάλιασε σφιχτά. "Θένια μπορείς να με βοηθήσεις?" "Χμμ και γιατί να το κάνω αυτό? Τι έχω να κερδίσω εγώ?" "Σε παρακαλώ πολύ. Μετά θα σου κάνω ότι χάρη θες" "Θένια ο αδερφός σου σε χρειάζεται. Βοήθησε τον χωρίς πολλά πολλά" "Πω πω τι σπαστικοί που είστε. Θα βοηθήσω αλλά θα μου χρωστάτε χάρη και οι δύο" είπε και μου έπιασε το χέρι. Χτύπησα εγώ τα δάχτυλά μου μεταξύ τους και βγήκαμε στο μέρος όπου είχα πάει για να τηλεμεταφερθώ στην κόλαση και είχε ήδη ξημερώσει. Το ξέρω πως θα τα καταφέρουν. Το διαισθάνομαι. Έκανα την Θένια μια αγκαλιά και την τράβηξα προς το νοσοκομείο. Είχα καταλάβει πως της φάνηκε παράξενο. Μόλις θα τελείωνε το θέμα με την μητέρα μου θα κινούσα γη και ουρανό για να βρω και την Ελίζαμπεθ.

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Η Θένια είναι πολύ καλή μαζί με τον αδερφό της αν και δεν συμπαθεί την Έμμα. Εσείς άμα ήσασταν στην θέση της Θένιας τι χάρη θα ζητούσατε από τον Λούσιφερ? 😍😱😈

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😚😘😙

#teammpoui 💗