Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 36

Έμμα's pov
~1 μήνας μετά~
Πέρασε ένας μήνας από τα γενέθλιά μου και σε σχεδόν 2 μήνες το μωρό μου θα έρθει στον κόσμο. Το έχω αγαπήσει από την πρώτη στιγμή που το έμαθα και δεν θέλω να το χάσω. Πώς γίνεται να αγαπήσεις κάτι που δεν βλέπεις? Αναρωτιώμουν πιο μικρή και ο αδερφός μου μου έλεγε "Μόλις θα αποκτήσεις και εσύ μωρό θα καταλάβεις". Πραγματικά δεν το καταλάβαινα μέχρι πριν μισό χρόνο. Και έχω και εγώ τον δικό μου δαίμονα κοντά μου, αλλά με την καλή έννοια. Είναι άγγελος, ο φύλακας άγγελός μου. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο κρεβάτι μου και μου είναι λίγο δύσκολο να σηκωθώ, αλλά δεν είναι κανείς εδώ κοντά για να με βοηθήσει κιόλας οπότε έχω απορροφηθεί στις σκέψεις μου. Τι και αν γίνει κάποια στραβή και το χάσω? Τι και αν μετά πάθω κατάθλιψη? Μετά από λίγο καιρό θα βρίσκομαι πάλι κοντά του. Πρέπει να σηκωθώ οπωσδήποτε. Νιώθω περίεργα αυτή τη στιγμή. Τι μου συμβαίνει? Νιώθω κάτι υγρό να κυλάει στα πόδια μου. Λες? Λες να ήρθε η ώρα? Κοιτάω εκεί που είναι τα πόδια μου και βλέπω νερά.. Πρέπει να σηκωθώ. Τώρα αυτό είναι καλό ή κακό που γίνεται? Που είσαι Λούσιφερ? Τότε η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο αδερφός μου θέλοντας να μου πει κάτι αλλά είδε σε τι κατάσταση ήμουν και γούρλωσε τα μάτια του. Άρχισε να μου λέει "Πάρε βαθιές ανάσες" και εγώ ακολουθούσα τις εντολές του, ενώ εκείνος έφτιαχνε κάποια πράγματα λογικά για να πάρουμε μαζί μας στο νοσοκομείο. Μόλις τελείωσε με τα πράγματα που έπρεπε να πάρουμε μαζί τα έβαλε γρήγορα στο αυτοκίνητο και ήρθε και πήρε και εμένα μαζί του. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα πότε ξεκίνησε το αυτοκίνητο και πότε φτάσαμε στο νοσοκομείο ούτε που το κατάλαβα. Ο αδερφός μου άρχισε να φωνάζει στις νοσοκόμες για να με πάρουν επειδή γεννάω λογικά αν και θα έπρεπε να γινόταν αυτό σε 2 μήνες όχι τώρα. Με πήραν σε ένα καροτσάκι αναπηρικό και με μετέφεραν σε ένα δωμάτιο όπου εκεί ήρθε μια μαία και ο γιατρός και μου έκαναν αναισθησία για να μην νιώθω τους πόνους. "Έχετε κάποιον συγγενή εδώ? Ή μήπως είναι εδώ ο πατέρας του παιδιού?" "Είναι εδώ ο αδερφός μου και όσο για τον πατέρα.." δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και μπήκε μέσα ο Λούσιφερ ανήσυχος. "μόλις ήρθε" "Ωραία μπορείς να πάρεις βαθιές ανάσες. Και κύριε πρέπει να φορέσετε τη στολή που θα σας δώσω εγώ τώρα" "Ναι πάμε" είπε κάπως αγριεμένος και βγήκαν από το δωμάτιο. Εγώ συνέχισα να σπρώχνω και να παίρνω βαθιές ανάσες όπως μου έλεγε η μαία μέχρι που μπήκαν μέσα ξανά ο γιατρός με τον Λούσιφερ. Ο Λούσιφερ ήταν όμορφος και κάπως παράξενος με τη νοσοκομειακή στολή. Ήρθε ύστερα από κάτι δευτερόλεπτα και μου έπιασε το χέρι, ενώ την ίδια στιγμή άρχισα να του σφίγγω για να μπορώ να πάρω καλύτερες αναπνοές και να σπρώχνω καλύτερα προς τα έξω για να βγει ο μικρός μου άγγελος. Μετά από αρκετή ώρα άρχισα να ακούω το κλάμα του μωρού μου και έπεσα ανακουφισμένη προς τα πίσω. Ο γιατρός πήρε το μωρό να το καθαρίσει και ο Λούσιφερ μου φίλησε τα μαλλιά προκαλώντας μου άλλη μια έκρηξη από πεταλούδες στο στομάχι. "Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό το υπέροχο πλάσμα που έφερες στον κόσμο αν και λίγο νωρίτερα" "Εσύ είσαι ακόμα πιο υπέροχος" είπα κάπως ταλεπωρημένα. "Ορίστε ο μικρός σας να σας ζήσει" "Σας ευχαριστούμε γιατρέ" είπα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και βγήκε από το δωμάτιο. "Και τώρα οι τρεις μας" "Πιστεύω πως πρέπει να μείνω μόνη με τον γιο μου για να τον ταΐσω" "Καλά εντάξει αλλά σε μια ώρα θα είμαι πάλι εδώ" "Εντάξει σε αγαπάω πολύ" "Και εγώ σε αγαπάω και εσένα το ίδιο μικρέ" είπε ο Λούσιφερ και βγήκε και εκείνος από το δωμάτιο.

*…*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. 💘💖 Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Είπα να κάνω λίγο νωρίτερα τη γέννηση του μικρού Άνταμ. 😇😍

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena  😘💑

#teammpoui 💗