Το παιδί του Λούσιφερ #MA19 #BBC17 #WSA17 #BEC #FBC2017 #AAC #LDC

Κεφάλαιο 44

Λούσιφερ's pov
Πώς θα πήγαινα όμως αφού πρώτον δεν ήξερα που ήταν και δεύτερον δεν θα άφηνα την κόλαση ακυβέρνητη. Της έγραψα και εγώ ένα γράμμα το οποίο έλεγε

Αν θες να με συναντήσεις ξέρεις που θα με βρεις.

Λούσιφερ.

Σκέφτηκα σε ποιον ήθελα να πάει και το γράμμα εξαφανίστηκε από τα χέρια μου και λογικά πήγε σε εκείνη. Αφού λύθηκε και αυτό το θέμα προχώρησα ξανά προς την αίθουσα βασανιστηρίων μόνο που αυτή τη φορά είδα μια γυναίκα μπροστά μου και σκέφτηκα Τι γυναικάρα είναι αυτή ρε. Άμα δεν είχα την Έμμα αυτή θα την είχα ξεσκίσει στο σεξ. Πω πω. Τι κάνεις ρε ζώο έχεις μια κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά στο νοσοκομείο μαζί με τον γιο σου και εσύ κάνεις του κεφαλιού σου? Μόλις συνήλθα πήγα μπροστά από την Βερόνικα, ας μην ξεχνάμε πως διαβάζω μυαλά, και την κοίταξα ειρωνικά, ενώ εκείνη με κοίταζε σα λυγούρα. Εε ρε τι κάνω ο Σατανάς, στην κυριολεξία όμως είμαι Σατανάς. "Ποιος είσαι εσύ γλυκάκι? Πέθανα και πήγα στον παράδεισο?" "Όχι δεν είσαι στον παράδεισο στην κόλαση είσαι. Εγώ είμαι ο Λούσιφερ και εσύ η Βερόνικα. Δεν χάρηκα καθόλου για την γνωριμία. Πάμε τώρα στο ενδιαφέρον μέρος της ιστορίας" "Το οποίο είναι?" Είπα και με κοίταξε πονηρά. "Να πληρώσεις για ότι μαλακία έχεις κάνει στη ζωή σου με τον πιο αργό και βασανιστικό τρόπο" "Και τι ακριβώς θα μου κάνεις?" "Θα σε εξαφανίσω και δεν θα υπάρξεις ούτε σε δεύτερη ζωή. Μάλλον δεν έχεις καταλάβει πως είσαι νεκρή και πως εγώ είμαι ο ίδιος ο Διάβολος. Μισό λεπτό να αλλάξω τη μορφή μου για να καταλάβεις πως ότι λέω το εννοώ κιόλας" σε δευτερόλεπτα απέκτησα ξανά την κανονική μου μορφή και εκείνη έδειξε πως άρχισε να φοβάται. Καιρός ήταν. Γούρλωσε τα μάτια της και άρχισε να βγάζει κάτι περίεργους ήχους σαν να θέλει να τσιρίξει τόσο πολύ δυνατά που στο τέλος θα έσκαγε και θα ανατιναζόταν από εδώ και από εκεί. "Ωω μην κάνεις έτσι από τώρα. Ακόμα δεν αρχίσαμε γλυκιά μου" "Μ-μη με αγ-γίζεις" "Εσύ δεν το ήθελες εξαρχής? Τώρα βγάλε τον σκασμό και κάτσε ακίνητη αλλιώς θα σε δέσω με την αλυσίδα μου και δε νομίζω να το θες αυτό" Εκείνη έγνεψε γρήγορα θετικά σα να λέει πως συμφωνεί μαζί μου. Χαμογέλασα στραβά και ξεκίνησα να της κάνω πράγματα που δεν θα ήθελε να δει ποτέ μπροστά της. Πιστεύω θα προτιμούσε να την σκότωνα επιτόπου πάρα αυτό που γινόταν τώρα. Όταν τελείωσα με το βασανιστήριο της Βερόνικας βγήκα από την αίθουσα των βασανιστηρίων και εμφάνισα μπροστά μου ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και μερικά αμύγδαλα. Εμφάνισα και μια τηλεόραση για να μη νιώθω μόνος μου και ξεκίνησα να απολαμβάνω όλο αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες ώρες. Μόλις τελείωσαν τα αμύγδαλα και το κόκκινο κρασί πήγα να βάλω και δεύτερο όμως μια φωνή που είχα να ακούσω αιώνες με διέκοψε από αυτές μου τις σκέψεις. "Λούσιφερ? Εσύ?" Είπε η μητέρα μου και καλά συγκινημένη. "Ναι ρε μάνα εγώ είμαι. Τι θες να πούμε?" "Πρώτον άλλαξε την εμφάνισή σου γιατί αυτή τη στιγμή με φρικάρεις. Δεύτερον χρειάζομαι την βοήθειά σου και τρίτον και κυριότερο θέλω να σου εξηγήσω τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν χωριστά" "Ωραία όλα αυτά. Ξεκινά κατευθείαν με το κομμάτι του γιατί έφυγες όταν σε χρειαζόμουν πιο πολύ από όλους και μετά βλέπουμε αν θα σου κάνω τη χάρη που τόσο πολύ θες από εμένα" "Λοιπόν από που να ξεκινήσω" "Από την αρχή σε παρακαλώ και γρήγορα γιατί έχω και δουλειές" "Εντάξει. Εντάξει. Τόσο πολύ βιάζεσαι να με ξεφορτωθείς πια?" "Έλα και δεν μπορώ τα πολύ γλυκανάλατα" "Εντάξει λοιπόν. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Πατέρας Σου με έδιωξε από τον παράδεισο..."

*...*
Γεια σας μπισκοτάκια μου. ❤ Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο αν και το άφησα σε περίεργο σημείο.

Τι λέτε? Θέλετε να μάθετε την συνέχεια της ιστορίας που θα πει η μαμά του Λούσιφερ στον ίδιο ή όχι? 😈💖

Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena 😙😘

#teammpoui 💗💝