The white/blue wolf

Verward

Ik deed mijn ogen open en zag dat ik in een witte kamer stond. Tegenover me stond een vrouw met lang bruin haar met slag erin zoals ik."hey Layne." Ik keek haar alleen maar aan, ik kon niks zeggen. Ik wist gelijk wie ze was: mijn moeder.

"Layne je weet het misschien al maar jij bent special, jij hebt een blauwe tint in je vacht wat special is en krachtig. Als je 17 ben ben je volgroeid en groter, sneller en sterker als andere vrouwtjes." Ik moest even alles begrijpen en op een rijtje zetten. "De tijd is bijna om Layne ik zie je snel, ik hou van je." Er kwam een man aanlopen: mijn vader. Hij sloeg een arm om haar heen en ze liepen weg. Het voelde alsof ik naar beneden viel en deed mijn ogen open.

"Wat the hell was dat voor een droom" mompelde ik in mezelf. Ik keek op de klok en zag dat het al 09:00 uur was. Shira sliep nog maar werd al gauw wakker. "Goede morgen slaapkop" lachte ik. "Hoi."ze had haar ogen nog dicht. "Zullen we gaan eten?" Ze knikte en we liepen in onze pyjama naar beneden. Ik bakte een eitje voor haar en maakte voor mezelf niks. Mijn wolf moest gaan rennen dus ging ik maar gelijk jagen. "Shira kan je even alleen blijven? Ik moet even rennen." Ze knikte en propte haar mond vol. Ik liep naar het huis van Jayden. Zijn moeder deed open "hoi mevrouw is Jayden er?" "Ja hij is aan het eten, kom binnen." Ik liep naar binnen en trof Jayden met zijn gezicht in de kom met muesli. Ik moest er wel op grinniken. Ik pakte wat melk en goot het over zijn hoofd. Gelijk schoot hij overeind en keek me boos aan. "Hey Jay-Jay, lekker geslapen?" zei ik half lachend. "Ja eigenlijk wel tot dat er melk over me heen werd gegooid, en noem me niet zo!" Dit was de druppel en ik viel bijna op de grond van het lachen. "Maar Jay kom je mee rennen en jagen?"" Tuurlijk, mijn eten is nu toch al verkloot"zei hij geïrriteerd. "Jayden let op je taalgebruik!" Zei zijn moeder. Ik liep maar alvast naar buiten voordat ik echt niet meer bij kwam van het lachen.

We liepen door het dorpje van onze roedel naar het bos. Ik ging achter een boom staan en kleedde me uit en veranderden in een wolf. Toen ik achter de boom vandaan kwam stond daar een bruine wolf met hier en daar zwarte vlekken. "Hé witte smurf!" Ik liet een grom horen als teken dat ik het niet leuk vond. "Wow rustig maar hoor, kom." We liepen naar een meer toe en gingen liggen. "Lay wie er het eerst een prooi heeft?"" Tuurlijk de verliezer moet een strik op z'n kop voor de rest van de week""deal." En hij renden weg. Ik bleef gewoon rustig zitten. Ik zag een vis voorbij komen in het water en haalde uit met mijn poot, in een keer raak. Ik was hier te slim voor dacht ik bij mezelf. " waar ben je te slim voor?" Hoorde ik achter me. Jayden stond achter me en hij had niks gevangen. Ik maakte met m'n kop een gebaar naar de vis." Inderdaad je bent te slim, je bent amper van je plaats gekomen." Ik moest er om grinniken wat eerder klonk als een soort van piepen. We aten de vis op en gingen rennen. Ik ben altijd al sneller geweest maar dit keer was het heel raar ik raakte op een gegeven moment zo erg voor dat ik hem niet meer zag. Ik draaide me om en rende terug. "Jayden!!" geen antwoord. Ik rende op zijn geur af en trof hem gewond tegen een boom aan. Ik renden er naar toe en bekeek zijn wonden.

Hij had klauwen in zijn zij en zijn kop bloede heftig. Ik hoorde hem piepen, hij was dus bij bewustzijn. Ik rende snel naar mijn kleren, gelukkig was ik niet alleen snel in wolven vorm maar ook in mensen vorm. Hij lag daar nog steeds. Nu in mensen vorm zag het er erger uit." Jayden? Kan je staan?" Hij keek me aan met zo'n blik van nee- ik-ben-net-aangevallen-en-lig-op-de-grond blik. "Oke oke. Ik snap je" zei ik maar." Ik ga hulp halen, blijf liggen." Hij keek me weer met die blik aan. Ik moest er wel om lachen. Ik rende terug naar de roedel en liep naar de Beta die buiten was. "James! Jayden is aangevallen en is gewond!" Hij twijfelde geen seconde en renden me achterna. We kwamen aan bij Jayden die nog steeds op de zelfde plek lag. James pakte hem op en het leek hem met gemak te lukken. We liepen maar de packdokter. Hij stuurde mij de kamer uit.

Ik was thuis, ik kon niet blijven wachten tot Jayden weer een beetje oké was. Mijn zusje zat op mijn schoot en ik frummelde wat aan haar haar. De bel ging en ik deed de deur open. De Alfa kwam binnen stormen en liep door naar de woonkamer." Goedenmorgen Alfa." Ik kreeg geen gedag terug en ging ook maar naar de woonkamer. Alfa Mike zat op de bank me zusje vragen te stellen." Alfa sorry dat ik dit zeg maar wilt u mijn zusje niet ondervragen!?" Ik kreeg een bozen blik en wist dat ik te ver was gegaan. Zijn ogen gingen gloeien en ik wist dat ik elk moment een klap kon krijgen. Zijn hand ging de lucht in en ik maakte me klaar voor de klap. Ik deed mijn ogen open omdat de klap maar niet kwam. Hij keek me aan met een blik die ik niet kon plaatsen. Hij duwde me opzij en ging het huis uit. Ik keek hem vragend na.

Ik verveel me dus schrijf ik gewoon tot ik niks meer weet