The white/blue wolf

Aanval

Jake en ik stonde tegenover elkaar op een grasveld ver van de roedel. Ik ga mijn gave op hem oefenen. Ik ben hard en heb geen medelijden. Ik stop wanneer het echt moet. "Klaar?" voeg Chase. ik knikte zonder mijn blik af te weren van Jake. "klaar?" vroeg Chase aan Jake. "Schiet nou maar op dan is het sneller voorbij" zei Jake. We keken elkaar aan en Jake knikte als teken dat hij echt klaar was. Ik liet hem pijn voelen in zijn arm, niet hard maar wel pijnlijk. Hij pakte zijn arm beet op de plek waar het pijn deed. ik glimlachte gemeen en liet hem pijn voelen in zijn benen. Hij zakte door zijn benen en viel met zijn knieën op de grond. Chase keek van Jake naar mij met een verbaasde blik. I kon het niet laten en concentreerde me op Jake's bewustzijn, ik moest het ooit proberen Jake begon wazig uit zijn ogen te kijken. Uiteindelijk viel hij neer en werd zijn ademhaling zwaarder, Ik kwam uit mijn tranche en keek naar Chase die verbaasd keek. "Wow heb jij dat gedaan?" vroeg Stefan. -die ook mee was.- Ik knikte verbaasd en staarde naar Jake die nog steeds buitenbewustzijn was. Stefan liep naar Jake en Chase naar mij. Chase sloeg zijn armen om me heen en knuffelde me. Ik bleef staan zonder wat te doen, mijn armen langs me lichaam kijkend naar Jake. Heb ik dit gedaan? Dat kan niet, ik kan niet iemand zijn bewustzijn laten verliezen. Chase liet los en pakte mijn beide schouders beet en keek me aan. "Gaat het wel?" vroeg hij bezorgd. Ik schudde me hoofd en liep naar Jake toe. "Hoe gaat het met hem?" vroeg ik aan Stefan. "Ik weet het niet, hij is ver weg. Misschien werkt je gave andersom ook, wonden helen en mensen komen bij bewustzijn" stelde Stefan voor. Ik heb daar niet over nagedacht, het zou kunnen maar dan had mijn moeder het toch wel verteld. Ik had niks te verliezen. Ik concentreerde me op Jake en blijkbaar werkte het. Hij knipperde met zijn ogen tegen het licht. "Wil je dat nooit meer doen, dat doet echt pijn" zei hij meteen. Ik glimlachte naar hem en stond op.

We zaten aan de eettafel. Stefan had wat gekookt waarvan ik de naam niet meer wist. "Dus je hebt je gave nu al onder controle, lijkt me sterk" grijnsde Jake. Ik liet hem pijn voelen in zijn hand waardoor hij zijn vork liet vallen. "Ja inderdaad" glimlachte ik terug. We aten in stilte verder. Na het eten ruimde Stefan en Jake de tafel af en liepen Chase en ik naar de woonkamer. We plofte allebei op de bank, ik zette de tv aan en Chase bleef maar naar me kijken. Ik keek vanuit me ooghoek naar hem, hij staarde naar me met een blik die ik niet kon plaatsten. "Wat is er?" vroeg ik terwijl ik naar hem keek. "Het verbaast me dat zo'n lief meisje deze gave heeft en hem zonder medelijden gebruikt" zei hij terug. "Ik deed het ook niet echt bewust. Ik zat in een soort tranche" zei ik simpel. Hij knikte en bleef me aan kijken met een glimlach. "Wat is er nou weer?" vroeg ik lachend. "Nee, niks" zei hij onschuldig. Ik liet het erbij zitten en keek weer naar de tv. We keken tv totdat Shira naar bed moest. Ik liep met haar mee naar haar kamer en stopte haar in haar bed. Ik wenste haar welterusten en liep weer naar beneden. Toen ik onder aan de trap stond klopte er iemand op de deur. Ik sprintte ernaar toe en deed open. Een jonge van ongeveer 17 stond voor de deur met een sirieus gezicht. "Ik kom hier voor de Alfa" zei hij snel. Ik knikte en liet hem binnen. Hij liep meteen door naar de woonkamer en Chase keek op. "Alfa grote problemen" zei de jongen. Chase stond gelijk op en keek me aan. "Blijf binnen" beval hij mij. Ik knikte en hij stormde samen met Jake en Stefan naar buiten ik deed de deur dicht en rende naar boven naar Shira. Ze sliep al. Haar kamer bad een groot raam met uitzicht op de voorkant van het huis. Ik keek door het raam en zag een hele maar dan ook hele grote groep wolven staan. Chase stond met een paar mensen waaronder: Jake, Stefan en de jongen en nog meer. Ik keek naar ze maar er was weinig beweging. Chase praatte en de wolf veranderde terug. Jim. Ik schrok en dook onder de vensterbank, bank dat hij me zou zien. Ik spiekte over de rand en zag Chase en Jim praatte. Chase spande zijn spieren aan en Jim schoot in de aanval. Chase had het door en veranderde in zijn wolf. Hij pakte Jim bij zijn arm en sloeg hem op de grond. Iedereen ging in de aanval en het leek wel een slagveld. Ik keek naar Stefan die goed bezig was, er lagen drie anderen om hem heen die ik niet kende. Jake werd steeds zwakker door de vele die hem tegelijk aanvielen. Chase was ook niet echt de beste nu. Hij werd aangevallen door 4 wolven tegelijk. Hij werd op de rondgeslagen en vast gehouden bij zijn polsen en voeten.

Ik keek naar Shira die ondertussen wakker was geworden. "Wat gebeurd er?" vroeg ze in paniek. "Er zijn ongewenste gasten" zei ik rustig. "Blijf hier als je voetstappen omhoog hoor komen ga in je kast zitten en maak geen geluid. Ik of iemand anders van onze roedel komt je halen als het voorbij is" ratelde ik. Ze knikte en bleef rustig op haar bed zitten. "Ik hou van je onthoud dat" zei ik. Ik rende naar onze slaapkamer en sloeg de kast open. Ik trok laarsjes aan tot ongeveer boven m'n enkel. Ik liep maar het bed en pakte een kist met daarin mijn wapens. Ik pakte er een mes uit en deed het in mijn laars. Mijn pijl en boog liet ik achterwegen dat zou teveel opvallen. Ik stopte voor de zekerheid ook nog een groter mes in mijn riem. Ik rende naar beneden waardoor ik bijna van de trap viel. Ik stormde naar buiten en zag het slagveld. Overal lagen lijken van beiden roedels. Jake lag op de grond heftig bloedend maar hij leefde nog. Stefan was nog aan het vechten. Chase lag nog op de grond met een grote wolf op hem. De bek van de wolf was open en hij wou naar zijn hoofd happen. Ik kon het niet aanzien en probeerde me op alle roedelleden van Jim. Ze kregen allemaal heftige hoofdpijn, ze stopten met vechten en legde hun poten over hun hoofd. Onze roedelleden wilde aangevallen maar ik hield ze tegen. "Stop!" schreeuwde ik hard. Iedereen keek me aan met een verbaasde blik. "Dit levert niks op" zei ik tegen Jim en Chase. Ik liep naar Chase en Jim die terug veranderde. "Jim waarom ben je hier überhaupt?" vroeg ik rustig aan Jim. "We kwamen voor jou. Iemand hier, en jij kent hem goed, heeft ons getipt dat jij speciaal bent" zei hij grijnzend. Joe kan iemand die ik goed ken mij zo verraden!? "Wie?!" schreeuwde ik. "Zeg ik niet" zei Jim simpel. Ik werd echt boos en las zijn gedachten. "Arme Jayden als ze erachter komt gaat hij eraan" dacht Jim. Ik werd woedend en mijn ogen schoten over. Ik zocht in de massa naar Jayden die achteraan, ongedeerd stond. Ik liep naar hem toe met een woedende blik. "Hoe kun je!?" schreeuwde ik naar hem. Hij deinsde naar achter en keek me verdrietig aan. "Ik-ik" stotterde hij. "Wat 'ik' je hebt me verraden en niet zo'n beetje ook. Je hebt beide roedels in gevaar gebracht voor niks!" snauwde ik naar hem. Ik voelde een hand op mijn schouder en keek om. Ik voelde dat ik een klap op mijn slaap kreeg en op de grond viel. Chase probeerde nog naar me toe te rennen maar werd tegengehouden. Voor dat alles zwart werd zei ik via link tegen hem. "Shira is in haar kamer waarschijnlijk in de kast zorg voor haar. Ik hou van je" zei ik. Toen werd alles zwart