The white/blue wolf

Verrassingen

Ik werd wakker en draaide me om naar Chase die ook net zijn ogen opendeed. "Goedemorgen" zei ik opgewonden. "Waarom zo vrolijk?" vroeg Chase met zo'n ochtendstem. Ik grinnikten een beetje om zijn stem wat een vragende blik opleveren van Chase. "Je stem is grappig" zei ik lachend. "Maar ik ben gewoon vrolijk" zei ik schouderophalend. "Wat wil je vandaag gaan doen?" vroeg hij. "Jij mag kiezen" zei ik glimlachend. hij grijnsde en keek me uitdagend aan. "Wel uit de gedachte blijven hé" zei hij glimlachend. "Oké doe ik wel."

Stefan, Jake, Shira en Chase stonden klaar met allemaal een glimlach. "Oké wat gaan we doen?" vroeg ik nieuwsgierig. Chase kwam naar me toe met een met een blinddoek. "Vertrouw ons maar" zei hij grijnzend. Hij deed de blinddoek bij me om en tilde me op. Ik hoorde hoe we de deur uitliepen en naar de auto liepen. Chase zetten me neer en deed de deur dicht. de auto startte en we begonnen te rijden. "Mag ik die blinddoek af, dalijk word ik wagenziek" jammerde ik. Stefan zei wat en trok toen de blinddoek van me hoofd. Jake reed, Chase zat voorin, Stefan zat rechtsachter, Shira in het midden en ik linksachter. "We doe zometeen de blinddoek wel weer bij je om" zei Stefan. Ik knikte en keek vooruit door het raam. We reden op de snelweg en geloof me Jake reed als een wegpiraat. Na twee uur rijden kreeg ik de blinddoek weer om. "We zijn er bijna" zei Jake. En inderdaad na een paar minuten stopte de motor en hoorde ik deuren open en dicht gaan. Chase tilde me weer op en we liepen naar dat gene waar we heen zouden gaan. Ik hoorde veel mensen om me heen, voetstappen, geschreeuw en gepraat. We stonden even stil en liepen toen weer verder. Ik werd neergezet en omgedraaid. De blinddoek werd afgedaan en mijn ogen moesten wennen aan het licht. Toen ze eenmaal gewend waren keek ik om me heen. "Waarom een pretpark?" vroeg ik verbaast. "We dachten dat je dat wel leuk vond, even iets met z'n allen" zei Stefan. "Wow jullie kennen me te goed" zei ik terwijl ik om me heen keek. Chase sloeg zijn arm om me heen en we liepen naar een attractie.

Ik rende naar een achtbaan die me wel leuk leek. er zaten wat loopings in en hij was heel hoog. "Wie durft?" vroeg ik aan iedereen. Niemand reageerde. "Kom op Jake jij durft toch wel?" vroeg ik uitdagend. "Ik durf wel maar dat is verspilling van de tijd" zei hij schouderophalend. "Nou we hebben veel tijd dus kom." Ik pakte hem bij zijn arm beet en trok hem mee de rij in. Het was een hele korte rij dus we zaten er al snel in. We kregen een beugel om en ik keek even naar Jake. hij zat strak voor zich uit de kijk, hij probeerde zijn angst niet te tonen wat niet echt lukte. "Klaar?" vroeg ik hem. Hij knikte en het karretje begon te rijden. We gingen eerst stijl omhoog. Eenmaal op de top ongeveer 100 meter boven de grond. We gingen stijl naar beneden en gelijk ik een looping. Ik schoot in de lach toen ik Jake's gezicht zag. Hij was wit weggetrokken en keek angstig. Toen we weer terug waren gekomen bij de groep had Jake weer een beetje kleur. "En wie heeft het hards geschreeuwd?" vroeg Chase. Ik wees naar Jake die voor zich uit keek. Stevan kwam aanlopen met een camera. "Hé Jake je staat wel leuk op de foto" zei hij lachend. Hij draaide de camera om. Er stond een foto op van Jake in de achtbaan. hij was wit en schreeuwde. Ik schoot in de lach en moest me beetpakken aan Chase om niet om te vallen.

We zaten weer in de auto. Ik ben in alle achtbanen geweest, met iedereen wel in één. Iedereen was moe en dommelde een beetje in. Dit keer reed Stefan aangezien Jake nog steeds in shock was. Het was stil in de auto. Het enige wat je hoorde was mijn geneurie. Na een tijdje rijden kwamen we dan eindelijk thuis. Ik wou maar binnen lopen maar werd tegengehouden. Ik draaide me om en keek naar Chase. "Ik heb nog wat voor je" zei hij grijnzend. Hij trok me weer me de auto in en begon te rijden.

Ik zweer het dat stukje had ik al geschreven. Op sommige momenten ben ik blij dat ik niet gelijk het andere hoofdstuk hem geüpload. Man dit was gênant