The white/blue wolf

Oude roedel

Ik werd wakker en zag dat het nog donker was. Ik keek op de wekker 02:00 mooie tijd om weg te gaan. Chase lag niet naast me. Ik pakte mijn tas en ketting zodat hij me niet kon volgen. Ik sprong uit he traan en kwam goed terecht. Aangezien Chase misschien nog beneden was leek dit me handiger. Ik rende naar het bos en veranderde. Ik rende in de richting van mijn oude roedel. Na een paar uur rennen zag ik huizen in zicht komen en herkende ze meteen. Ik liep naar het grootste huis en veranderde terug. Ik keek naar het raam waar de geur van Shira vandaan kwam. Het kwam uit Mike's kantoor. Ik liep naar het raam en keek naar binnen, Shira sliep op de bank. Had ze dan helemaal geen bed? Ik opende het raam en klom naar binnen. "Shira, Shira. Wakker worden" ze deed langzaam haar ogen open en keek me aan. "Layne" zei ze blij, ze knuffelde me. "Ik zei toch dat ik terug kwam" ik tilde haar op en liet haar uit her raam zakken en sprong zelf ook. We liepen een stukje tot ik gegrom hoorde. Ik draaide me om en zag een paar wolven staan, Jim en Mike herkende ik gelijk. Ik keek om me heen en zag een wolf in de bossen staan en rook bosbessen, Stefan. Ik legde een link. "Zorg voor mijn zusje wat er ook gebeurt, ook al ga ik dood blijf bij haar" ratelde ik. Ik zag de wolf naar Shira rennen. "Shira ga met Stefan mee hij zorgt voor je tot ik terug ben." Ze knikte en sprong op Stefan's rug, ze rende weg. Ik draaide me naar de wolven toe en veranderde. Als ik ze nou lang genoemd bezig kan houden zodat Shira en Stefan ver weg kunnen komen vind ik het goed.

Een wolf die ik niet herkende rende op me af. Ik sprong over hem heen en beet het in mijn nek. Hij liep piepend weg. Nu nog maar drie dacht ik. Een andere wolf rende naar me toe en beet me in mijn poot. Ik piepte en beet in zijn nek, zo hard dat ik een paar aders kapot trok. Hij viel neer, dood. Nu alleen nog Jim en Mike. Jim kwam tegenover me staan en zakte door zijn poten. Dit keer rende ik naar hem toe hij haalde uit met zijn poot langs mijn zij. Ik beet in zijn poot waardoor hij er niet meer op kon staan. Hij moest niet dood anders hadden de roedelleden geen goede leider meer. Ik haalde uit met mijn klauw waardoor hij op de grond viel. Nu alleen Mike nog. Ik las eerst zijn gedachten om te kijken wat hij van plan was. "Je had niet terug moeten komen, je gaat eraan." We renden op elkaar af. Hij beet me in mijn nek maar ik trok me los. Ik neet in zijn buik helemaal door. Hij piepte en ik liet los. Hij viel neer maar ademde nog wel. Hij moest dood, hij had Shira teveel aangedaan. "Dag dag Mike" zei ik via link. Hij keek verbaast en toen weer angstig. Ik beet in zijn nek tot hij niet meer ademde en dood was. Door het bloed verlies en de inspanning werd alles wazig. Ik liep nog een stukje naar het bos tot ik viel. Ik veranderde terug en begon zwarte vlekken te zien. "Layne, Layne!" Hoorde ik Jayden ver weg roepen. Hij kwam naast me hurken en keek me aan. "Layne blijf me aan kijken, er komt hulp!" zei hij angstig."ik zou toch dat ik terug kwam" zei ik zacht. "Ja dat zei je ja" zei hij glimlachend. Ik voelde hoe ik opgetilt werd en een huisje in ging. Ik lag op een bed. Alles werd steeds waziger, en de zwarte vlekken werden meer. Ik liet me ogen dichtmaken. Ik hoorde nog net Jayden nee roepen maar het was te laat ik liet me meeslepen in de duisternis.

Super mega kort hoofdstuk hier alleen ik moest een cliffhanger bedenken ooit en dit was een gepast moment. Stiekem is Layne nu dood maar wil ik dat niet toegeven :)