The white/blue wolf

Gevangen

Ik zat op een bed met mijn handen vast geketend. Het enige wat ik deed was strak voor me uit kijken. Jim komt de kamer in maar ik besteed daar geen aandacht aan en blijf gewoon staren. "Dit keer kom je niet weg en niemand komt je halen" zei hij. Hij draaide m'n gezicht grof om en zorgde ervoor dat ik hem aan moest kijken. "Snap je?!" schreeuwde hij. Ik gaf geen reactie wat me een klap opleverde in mijn zij. Ik knikte en hij liep weg. Ik ga hier niet praten dat is één ding, ik sluit me ook niet bij hun aan.

Ik verveelde me verschrikkelijk dus ik ging mensen maar gewoon hun privacy ontnemen. Ik las één voor één hun gedachten en begon bij Jim. "We halen haar wel over" dat herhaalde hij de hele tijd! Vrij irritant. "Jim denkt maar voert niks uit. We moeten haar gewoon gelijk vermoorden ze geeft toch niet toe" dat was wat James dacht. Ik ging mensen af van wie ik de naam niet eens wist. Er waren veel mensen die hardop dachten over de meest rare dingen. Ik grinnikte af en toe om sommige gedachtes. Ik ging weer opzoek naar Jim's gedachtes en vond het al snel. "Niet te geloven dat ik Lay ooit leuk vond. Ze is een moordenaar en een emotieloze slet" dacht hij. Ik werd boos om zijn gedachten. Oké ik ben een moordenaar dat is zo, maar ik heb emoties en ben geen slet. Ik trapte hard tegen het nachtkastje die tegen de muur kwam en versplinterde. James kwam de kamer binnen en keek van mij naar de versplinterde kastje. "Wat denk jij dat je aan het doen bent!" schreeuwde hij. Hij liep dreigend naar me toe maar ik was niet bang. Hij pakte me bij me keek beed en duwde me tegen de muur. Ik hapte naar lucht en schopte tegen zijn schenen. "Als het aan mij ligt was je al dood. Gromde hij naar me. Hij liet me los en ik viel op de grond. Ik keek hem woedend aan waardoor ik een schop in mijn zij kreeg. Ik kokhalsde waardoor James moest lachen. "Ik hoop dat je wijs kiest en dood gaat" snauwde hij naar mij. Hij liep de kamer uit en gooide de deur met een klap dicht.

Ik zit hier al een tijdje zonder ook maar iets te doen. James heeft de kettingen los gemaakt maar de deur stevig op slot gedaan en de ramen zijn van dik glas. Ik heb rond gelopen en heb mijn gave gebruikt op een spin. Nu zit ik op het bed met mijn voeten op de grond te tikken. Jim kwam de kamer in met een dienblad met eten. Hij gooide het voor me neer en liep weer weg. Ik ging nog net een glimp op van een grijns. Het eten was alleen maar een broodje en een glas limonade. Ik vertrouwde het voor geen meter en rook goed aan het brood, het rook niet verkeerd gewoon naar brood. De limonade rook gewoon zoet. Ik durfde niks te eten maar als ik genoeg at en sliep kon ik mijn gave weer gebruiken. Ik las voor de zekerheid nog Jim's gedachten. "Limonade en gif gaan goed samen binnen een paar minuten zal ze verschrikkelijke pijn lijden." Ik zocht naar een plek waar ik het drinken kon dumpen. Er was een klein gat in de muur waar ik het kon dumpen. Ik liep erheen en goot het netjes erin zodat je niks zag. Ik at het brood op en ging op bed liggen en wou gaan slapen totdat ik iets bedacht.

Ik ben zo freaking dom ik heb perongeluk het volgende hoofdstuk verwijderd terwijl ik het al had geüpload. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik het terug kan draaien dus schrijf en het hier onder maar.

Herreis

Ik schoot overeind ui het bed en ging op de grond liggen. Het gif zou moeten werken nu aangezien ik het niet heb gedronken werkt het niet, maar dat wisten hun niet. Ik dacht na over hoe het sou worden en besefte me iets. Hij wou me de lijn laten voelen die hij heeft gevoeld toen ik hem uitschakelde. Ik ging in een bolletje liggen en begon te schreeuwen. De deur ging open en Jim stond in de deuropening. "Je voelt dezelfde pijn als dat ik heb gevoeld Fysiek en mentaal. Succes het duurt wel even" grijnsde hij en liep weg. Ik bleef schreeuwen maar ontspande wel. Ik schreeuwden dingen als: laat het stoppen of gewoon keihard auw.

Na een uur schreeuwen van ik gestopt, ik zit op het bed met mijn handen te frummelen. Jim komt de kamer binnen met een enorme grijns. Hij weet niet dat ik zijn gedachten kan leven anders had ik nu een klap gekregen. "Ga je bij ons aansluiten of niet?" Dit is de keuze, leven en mijn mate verraden of dood gaan. "Wat gaan jullie doen als ik me bij jullie aansluit?" vroeg ik. "We gaan de roedels aanvallen en worden de grootste roedel. En we beginnen bij jou mate" zei hij gemeen. "Maar als je niet bij ons aansluit doen we het toch wel, het is alleen makkelijker als je er bij bent." Op dit soort momenten baal ik ervan dat je niet genoeg energie hebt. "Ik sluit me nooit bij jullie aan!" siste ik. "Oke dan niet, stuur een kaartje vanaf boven dan maar" glimlachte hij. Hij gaf me nog een keer wat brood maar dit keer zonder drinken. Ik at het op, ik ga nu toch dood dus vergif maakt het misschien iets makkelijker.

Twee mannen kwamen de kamer in met een enorme grijns. Ze pakte me bij m'n arme beed en tilde me een beetje op. We liepen naar buiten en ik werd in het midden van het gebied van deze roedel gezet. Ze duwden me op mijn knieën en ik werkte mee. Jim kwam aanlopen met een geweer in zijn handen. Hij liep naar me toe en zette het geweer tegen mijn borst, op de plek waar mijn hart zit. Ik keek op me heen. Ik zag een vage schim bij de rand van het bos die me deed denken aan Chase. "Ik hoe van je" zei ik tegen Chase via link. Op dat moment hoorde ik een schot en een enorme pijn in mijn borst. Ik viel op de grond terwijl mijn ogen sloten en ik weg was.

Ik deed mijn ogen open en zag dat ik weer in dezelfde kamer stond als waar ik altijd ben als ik zo'n droom heb. Mijn vader en moeder stonden voor me en hun gezichten stonden betreurt. "OW meisje toch wat heb je nu weer gedaan?" vroeg mijn vader op dezelfde toon als dat hij vroeger altijd deed. "Je kan nog niet dood, iedereen heeft je nodig. Jij bent de enige die de oorlog kan stoppen" zei mijn moeder. "We kunnen je maar eenmalig terug sturen naar beneden dus zorg er goed voor. Wij weten wat er nu gebeurt beneden en sturen je op het goede moment terug" zei me vader serieus Mijn moeder kwam op me af en legde haar hand op de schiet wond. ""Las je beneden bent is hij pas weg anders valt het zo op" glimlachte ze. Er liep een traan over haar wang heen die ze ruw weg veegde. "Ga maar. Concentreer je goed dan kom je terug" zei mijn vader. Ik deed wat hij zei en concentreerde. ik voelde dat ik viel en neer plofte in mijn eigen lichaam. Ik voelde dat iemand me droeg en zacht snikte. Het was sowieso niemand van de Blue Warriors die haatte me allemaal. Ik rook zacht zodat niemand het zag of hoorde. Chase, Chase droeg me. Ik opende mijn ene ook en keek een beetje rond. We liepen in het bos terug naar huis. Chase snikte zachtjes en er liepen tranen over zijn wang. Ik deed beide ogen open en keek naar Chase die me niet zag. "Laat me niet vallen hé" zei ik via link. hij draaide zijn hoofd in een flits naar mij en keek verbaast. "Hoe? Hoe?" stotterde hij. "Lang verhaal" zei ik alleen maar. Hij keek naar de wond op mijn borst die verdwenen was. "En dat?" vroeg hij verbaast. "Mijn moeder" zei ik. Hij keek me niet begrijpend aan. "Wil je me even neerzetten?" vroeg ik. Hij zette me neer en knuffelde me. Ik verstijfde door de pijn scheut die door mijn rug ging. Chase liet me los en keek bezorgt aan. "Gaat het?" vroeg hij bezorgt. Ik schudde mijn hoofd en hield me groot "Spring op mijn rug. Jake staat een paar honderd meter verderop met een auto" zei hij. Ik glimlachte en sprong op zijn rug. "Je kan slapen als je wilt" zei Chase. Ik legde mijn hoofd neer en sloot mijn ogen.