The white/blue wolf

Leven gaat verder

Ik was weer thuis. Het uur was om en ik werd weggestuurd. We zaten tv te kijken. Er schoot een idee in mijn hoofd, de link. Ik kan gewoon met hem praten. Ik keek op de klok het was al laat maar als hij droomt kan het ook. "Chase slaap je al?" vroeg ik zacht. "Nee ik kan niet slapen ik moet telkens aan jou denken""heeft de dokter nog wat gezegd?"" Nee ik heb hem niet meer gezien." Flut dokter. "Das balen, maar probeer nog wat te slapen des te sneller ben je weer thuis" zei ik lief. "Alleen omdat jij het zegt" zei hij. Ik verbrak de link. Ik was blijkbaar even van de wereld want Stefan zat tegen me te praten en Shira lag al op bed. "Layne? Gaat het" vroeg hij. "Ja ik was even met Chase aan het praten via link" zei ik maar. "Oja je gave" zei hij verbaast. "Ik ga proberen te slapen." Stefan knikte en ik liep naar boven.

Ik ging douche en waste alles goed. Na ongeveer een kwartier te hebben gedoucht stapte ik eruit. Ik liep naar de kast en pakte een shortje en t-shirt van Chase, ik had zelf niet een goed slaap t-shirt. Ik liep naar het bed en ging liggen. Ik keek nog snel op de klok: 22:00. Na lang woelen viel ik eindelijk in slaap.

"Hey liefje doe je ogen open" zei mijn moeder weer. Ik deed wat ze zei en keek recht in haar ogen. "Je hebt Stefan gevonden of nOu eigenlijk hij jou. Maar hij is echt je broer" zei ze lachend. "Je moet uitkijken vele roedels willen jou omdat je uitverkoren bent. De aanval was naar jou gericht maar dat wist je al." Ik knikte. "Ga trainen met alles wat je kan, boogschieten maar ook autorijden en motorrijden. Leer alles zodat je overal op voorbereid bent" zei ze streng. Ik viel weer weg en werd bezweet wakker. Het was 04:00, ik kon niet meer slapen. Ik kleedde me aan in makkelijke kleding. Ik pakte me boog en pijlen. Ik keek uit mijn raam en zag dat er vlak naast ons huis een soort sport school. Ik sprong uit het raam en liep erheen. Er was niemand maar de deur was open.

Ik liep naar een schietbaan en begon te schieten. Het ging goed alles in de roos. Vechten wist ik wel ik heb vroeger training gehad dus ik ben er goed in. Na ongeveer een uur in de sportschool te zijn geweest ben ik terug gegaan. Ik liep naar binnen maar er was nog niemand wakker, logisch om 05:00 s'ochtend. Ik liep weer naar mijn kamer en ging douche. Ik spoelde al het zweet van me af en sopte een beetje. Ik stapte de douche uit en keek in de spiegel. Uit schrik sloeg ik mijn hand voor m'n mond. Een lok in me haar was blauw geworden. Ik keek goed naar mijn ogen, ze werden telkens iets blauwer. Het leek alsof telkens als ik een stukje sterker of wijzer werd ik meer blauw werd. Ik droogte me haar af en liet het over mijn schouders bungelen. Met de handdoek om me heen liep ik naar de kast en haalde daar een t-shirt uit en een jeans. Ik hoorde gestommel uit Stefan's kamer komen, we hebben hem de logeer kamer gegeven omdat hij vanaf nu hier zou wonen. Ik liep naar beneden en ging eitjes bakken. Toen ik een paar eitjes gebakken had kwam Stefan. "Zozo ook vroeg wakker?" Ik knikte en schoof een ei naar hem toe. "Ziet er lekker uit" zei hij beleefd. Hij leek echt op me vader niet van uiterlijk maar ook van karakter. Ik had nog een ei en at die zelf op, ik at rustig in vergelijking met Stefan die het naar binnen schrokte. "Zullen we vandaag nog naar Chase gaan?" vroeg Stefan toen ik klaar was met eten. Ik knikte aangezien ik nog een hap in mijn mond had.

We liepen eerst naar Jake om te zeggen dat we weg gingen. Ik klopte op de deur het was ondertussen al 13:20, Stefan moest nog wat doen. Een vrouw op leeftijd deed open. "Ow jullie komen voor Jake neem ik aan?" zei ze beleeft. "Ja inderdaad weet u waar hij is?" vroeg ik beleefd. "Hij is met mijn hond Foobie lopen." Ze liet ons binnen en we liepen naar de woonkamer. We zaten op de bank en zeiden niks. "Jij bent toch de nieuwe Luna?" Ik keek haar aan. "Ja inderdaad" zei ik rustig. We kletsten nog over van alles en nog wat, tot de deur openging. Een kleine terriër kwam de kamer in lopen. "Foobie! Kom is bij mama" zegt de vrouw. "Chantal niet met die hond op de bank!" zegt Jake terwijl hij de kamer in loopt. Als hij mij en Stefan ziet staat hij even stil en kijkt verbaast. "Wat doen jullie hier?" "We komen even zeggen dat we naar Chase gaan" zei ik. Hij knikte en we stonden op ik gaf Jake een dankbare glimlach. We liepen naar de garage. We namen de pick-up van Chase en stapte in. "Klaar?" vroeg Stefan. "Ja, we kunnen" zei ik zacht. We reden de garage uit richting ziekenhuis