The white/blue wolf

Training

Ik ga vandaag proberen mijn gave te gebruiken maar dat wil ik niet. Iemand uit de roedel heeft vrijwillig aangeboden pijn te lijden zodat ik mijn gave beheers. Ik ga niemand pijn doen, echt niet, dat doe ik niet nou niet met mijn gave dan, wie weet hoe het loopt. Stefan en Chase hebben ook aangeboden om pijn te lijden maar dat doe ik niet. Ik ga proberen of het ook op dieren kan, ook zielig maar mensen ben ik nog niet klaar voor.

Ik rende door het bos als wolf, het voelde goed om gewoon weer te rennen. Ik zocht naar kleine dieren zoals konijnen en hazen. Na een tijd rennen kwam ik bij het meer waar ik Jim heb gezien. Ik ging liggen en keek naar het water dan langzaam meeging met de wind. De visjes zwommen door het water en ik zag mijn kans. Ik veranderde terug en concentreerde me op een visje. Ik probeerde hem pijn te laten voelen en blijkbaar lukte dat. Het visje klapte dubbel van de pijn en ik liet hem gaan. Ik liep maar een konijn en probeerde hem een beetje pijn te laten voelen in zijn poot. Het konijn deed zijn poot omhoog en huppelde zonder het gebruiken van die poot weg. Ik kan het, ik kan dieren pijn laten voelen. Nu mensen. Ik moet hard zijn zonder medelijden.

Ik kwam thuis en werd gelijk onder vraagt door Chase. "Waar was je? Gaat het goed? Wat heb je gedaan? Ben je aangevallen?" ratelde hij. Ik moest grinniken om zijn gedrag dat meer leek op een tienermeisje. "Één voor één oke?""oke." "Ik was in het bos, het gaat goed, ik heb mijn gave geoefend op dieren en ik ben niet aangevallen" zei ik sirrieus. "Oja en trouwens je leek daarnet echt op een tienermeisje." En ik rende naar de woonkamer. Jake zat op de bank en Stefan lag onderuit gezakt in de stoel. "Hoe is het met je gave?" vroeg Jake uitdagend. Ik kreeg een gemenen glimlach op mijn gezicht. Ik concentreerde me op Jake's hand, hij kreeg niet te veel mijn maar wel een flinke pijnscheut. Hij schreeuwde door de pijnscheut en keek me pijnlijk aan. "Oke oke, ik snap het stop maar!" Ik stopte het en schoot in de lach. Chase kwam binnen en keek van Jake naar mij en terug. "Heb jij dat gedaan?" vroeg hij. Ik knikte alleen maar bang voor zijn reactie. "Nou Jake ons plan heeft gewerkt" zei Chase glimlachend. "Wat voor plan?" vroeg ik niet begrijpend. "Het plan dat jij je gave uitvoerde op Jake omdat hij... Ja Jake deed" zei hij lachend. Ik liet ze allebei even pijn voelen in hun arm waardoor ze gelijk naar hun arm grepen. Nu was het mijn beurt om te lachen dus ik maakte daar gebruik van. Ze keken me onbegrijpend aan en ik grijns terug. Ik stopte de pijn en liet ze even bijkomen. "Komt er van" zei ik glimlachend. "Ja kan het echt, en goed ook" zei Jake ongelovig. "Als ik het onder controle heb kan ik mensen laten flauwvallen of doden" zei ik sirrieus. "Nou probeer het zou ik zeggen" zei Chase simpel en hij maakte een raar gebaar met zijn armen. Ik schudde heftig mijn hoofd. "Nee nee dalijk gaat het fout!" zei ik snel. "Test het op mij volgens mij worden wij toch niet zulke goede vrienden" zei Jake. Ik schudde mijn hoofd weer. "Nee ik doe niks bij niemand niet" zei ik terwijl ik naar beneden keek. Chase kwam naar me toe en hurkte voor me neer. "He kijk me aan" zei hij zacht. Ik schudde mijn hoofd en bleef naar beneden kijken terwijl er tranen over mijn wang rolde. Hij pakte mijn kin vast en duwde mijn gezicht omhoog waardoor ik hem aan moest kijken. "Je moet het onder controle krijgen. Je gaat je doet alleen mensen pijn die waarschijnlijk iedereen willen vermoorden" zei hij lief. Ik ga sowieso niemand pijn doen, goed of slecht. Maar het zal moeten om Chase, Shira en Stefan te redden.

Ik weet het, ik weet het. Kort hoofdstuk maar dat komt omdat ik het een mooie afsluiting vond (en stiekem wist ik ook niks meer) tnx voor zoveel lezers!!!!! Vreugdedansje.

Doei