The white/blue wolf

Herberg

Ik zag een herbergje aan het eind van de straat. Ik liep naar binnen en een ouderen man begroette me uitbundig. Hij was een weerwolf dat ruik ik, maar hij wist als het goed is niet dat ik en een was. "Kan ik je helpen?" "Kan ik hier een lange tijd overnachten en misschien werken" ik had wel een paar duizend euro in mijn tas gedaan maar dat was lang niet genoeg tot ik klaar was. "Tuurlijk, ik doe dit allemaal alleen en een helper zou handig zijn. Je bent mijn enige gast in deze tijden dus je hebt alle ruimte voor jezelf." Ik kreeg de sleutel en liep naar mijn kamer. Het was een simpele kamer gewoon een bed, een kast en tv. Ik had ook een eigen badkamer. Waarschijnlijk had hij me de grootste kamer gegeven. Ik pakte me spullen uit en borg alles netjes op. Ik liep naar naar de herberg eigenaar toe en vroeg wanneer ik kon beginnen met werken." Noem me maar gewoon Martin. Je kan morgen beginnen met werken." "Oke bedankt en is hier nog wat te doen zoals boogschieten of een sportschool?" Hij wees me de weg naar de sportschool voor wolven. "Hoe weet u dat ik een wolf ben?" "Je ketting alleen wolven komen aan zo'n ketting." Ik liep naar de sportschool en zag algauw wolven met elkaar vechten. Ik liep naar de kleedkamer en kleedde me om. Er was een boogschietbaan, ik had tot mijn moeder overleed van haar boogschieten gehad en was er vrij goed in. Ik pakte een boog en een pijlen koker. Ik spande de boog aan en schoot, in de roos. Ik was het niet verleerd dacht ik bij mezelf. Ik schoot tot de pijlen koker leeg was, haalde de pijlen en liep naar de loopband. Ik rende tien minuten en was nog niet moe. Ik keek naar de gevechtsmat, er stonden twee rijen naast mannen en vrouwen allemaal in wolf vorm. Ik wou er naar toe lopen tot ik me bedenkte dat dat niet handig was.

"Hé jij, ik zag je wel kijken je wil wel meedoen maar je bent bang dat je verliest en voorschut staat!" Riep een van de jongens die telkens won. Ik draaide me om en keek hem uitdagend aan. "Zozo jij hebt lef, kom maar op!" Hij daagde me uit maar ik hield me in. Ik liep weer terug naar de schietbaan. Ik had een boog en aantal pijlen. "Je durft gewoon niet hé" hoorde ik vlak achter me. Ik draaide me om en zo'n tien meter verder stond een groepje jongens ik herkende een van de jongens die me uitdaagde. Ik kon het niet laten ik spande mijn boog en liet los. De pijl kwam tussen de voeten in van de jongen die me uitdaagde. Hij keek van de pijl maar mij, hij keek niet blij en ik moest er wel om grinniken. "Nu ben je te ver gegaan" zijn ogen gloeide zijn bruine kleur. Ik werd kwaad en liet mijn ogen gloeien. Ik hoopte dat ze fel blauw gloeide. Hij gromde en ik gromde hard terug, eerst keek hij verbaast en daarna versterkte hij weer. Binnen een paar tellen stond er een licht bruine wolf. Hij was niet groot of ik begon gewoon te wennen aan mijn lengte. Hij rende op de af en ik sprong over hem heen en veranderde in de lucht, iets wat niet mijn bedoeling was aangezien iedereen kon zien hoe ik eruit zag. Ik maakte me groot en was veel groter dan hem. Ik ging klaar staan en hij rende op me af, ik bleef gewoon stilstaan. Hij merkte dat en ik zag dat hij zijn kans zag. Het leek alsof hij telkens een beetje naar recht rende. Toen hij twee meter van me af was stapte ik naar links. Hij renden me langs en draaide zich om. Dit keer was het mijn beurt, ik liep naar hem toe en beet in z'n voorpoot. Hij piepte en ik liet los. Ik had geen zin om verder te gaan dus liep ik op me gemak naar de kleedkamer. Ik kleedde me om, toen ik klaar was liepen er twee meiden naar me toe. "Wow, jij bent de enige die het tegen Tom op durft te nemen." Zei een van de meisjes met blond haar. "Hoezo hij zag er niet echt eng uit" "hij is hier elke dag en is helemaal opgegaan in zijn populariteit" ik knikte alleen maar en liep de kleedkamer uit. Tom keek me vuil aan maar ik liep gewoon naar de herberg. "Goed getraind?" Vroeg Martin. "Kan beter" zei ik droog. Pik liep naar mijn kamer en keek om mijn klokje 22:00 ik rende bijna naar mijn tas en haalde er een joggingsbroek uit en een te groot T-shirt. Ik plofte op m'n bed en viel in slaap.

Ik werd wakker en sloeg de dekens van me af, slofte naar de badkamer en deed de douche aan. Ik waste me haren en sopte alles. Ik deed de douche uit en keek in de spiegel. Ik kon net een gil onderdrukken. Ik liep dichter naar de spiegel en keek in mijn ogen. Ze zijn blauw en gewoon de natuurlijke blauwe kleur. Ik kleedde me aan en deed mijn haar in een staart. Ik rende zowat naar Martin toe die in zijn kantoor zat. Ik klopte op de deur en hoorde hem binnen zeggen. "Martin toen ik hier aankwam had ik toen ook al blauwe ogen?" Hij keek even bedenkelijk."umhh nu je het zegt, nee gisteren waren ze nog groen." Oké eerst gloeide ze alleen blauw maar nu ook normaal blauw. "Oke bedankt, hoe laat moet ik gaan werken?" "Emh nou nu"zei hij lachend. Hij legde me uit dat ik achter de receptie moest staan en om 12:30 lunch pauze had.

De dag verliep zijn gang, geen nieuwe bezoekers dus ik was eerder klaar, ik heb samen met Martin gegeten ben gaan douche en geprobeerd mijn ogen te laten gloeien. We kunnen dat beïnvloeden maar als we echt boos zijn kunnen we er niks aan doen. De waren blauw en zullen dat altijd blijven

Ik vind Martin heel aardig