THE ADVENTURE OF AUGUST BACK TO EARTH

5. After Dark

August's POV

Antok na antok pa ako. I can feel the splitting headache dahil sa kalasingan ko kagabi. I savor the feeling of comfiness with the bed and blanket. It felt warm, but somehow it has strange smell. It doesn't smell like my bed. Kaya dahan dahan akong napabuka sa aking mga mata. My eyes meet the black ceiling.

Black? Kailan pa naging itim ang kisame ng kuwarto ko? I even look with the blanket and strange, it's black. Kaya agad na napabangon ako at napatingin sa paligid. This is freaking not my room. Tatayo na sana ako when I felt I don't have any clothes kaya napasilip naman ako sa ilalim ng kumot.

Shock flooded my system. How come I don't have any clothes? I tried to recall what happened lastnight and flashes of memories coming in. I met a guy that I don't even know and went here... and we......... Napatutop ako sa bibig ko. I clearly remembered what happened! But I am not sure kung talagang all the way ba ang nangyari. My memory ends there, after that overwhelming feeling, aside from that ay wala na akong maalala.

"Fuck!" I cursed at pinakiramdaman ko ang sarili ko. Walang masakit. Sabi nila masakit daw yung una, pero wala akong nararamdaman na masakit maliban sa ulo ko.

Napapitlag naman ako ng marinig ko ang lagaslas ng tubig sa shower, mula sa banyo.

"Holyshit." Naibulong ko kaya mabilis pa sa alas cuatro akong napabangon at hinagilap ko ang damit ko kagabi. They are all over the floor kaya mabilis ko silang isinuot. Good thing I still have my purse. Hindi na ako nag-ayos sa sarili ko, basta lumabas na ako ng kuwartong yun at nadatnan ko ang marangyang sala at nadatnan ko doon ang isang gulat na medyo may edad na babae.

"M-ma'am." Gulat na saad ng isang tagalinis? Basi na rin sa uniporme niya ay tagalinis ito.

"Sorry." Saad ko at hindi ko na hinayaan pa itong magsalita at mabilis na akong lumabas doon. I am literally cursing myself right now. Ano ba ang pumasok sa utak ko bakit ginawa ko yun? Naging pabaya ako. Paano na lang kung talagang may nangyari sa amin ng lalaking yun? But I am convinced that I am still whole dahil walang masakit. Though it just feel weird but nothing is painful.

Agad akong sumakay sa elevator pababa. I am not familiar with this place but I am sure that this is a penthouse. Pakiramdam ko ay mabagal ang takbo ng elevator. Parang gusto ko ng humarurot ng mabilis. I need to get out of here. What happened was a mistake. Wala akong mukhang maihaharap sa lalaking yun. It would be better not to know him para wala akong maramdamang awkwardness kung makita ko man ito dahil hindi ko naman siya kilala.

Agad na lumabas na ako ng elevator at bumungad sa akin ang isang malawak na lobby. Mabilis ang aking mga hakbang at agad akong lumabas sa building na yun at pumara ng taxi. Nakasakay na ako ng taxi at doon pa ako nakaramdam ng ginhawa. Hinalungkat ko ang purse ko, only to find that my phone is dead. Fuck, Misha might be worried.

"Sa Pacific Plaza Towers, Manong." Saad ko rito. Nagpatuloy naman sa pagmamaneho ang driver palabas ng property na yun.

Naging mabilis ang oras, pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakalimutan ang mga nangyari. Muntikan na talaga ako dun. Until now hindi pa rin ako makapaniwala na basta basta lang akong bumigay kagabi. It was total ridiculous.

"Nandito na po tayo ma'am." Saad ng driver sa akin.

Agad ko naman itong binayaran at bumaba na ako ng taxi at mabilis na pumasok sa building. Wala pang masyadong tao doon dahil umaga pa lang. kaya mag-isa lamang ako sa elevator. Hindi naman nagtagal ay nakarating na ako sa floor namin. Agad akong pumanhik sa condo ko at ng makapasok ako ay parang nanlalanta akong gulay. Parang gusto kong maiyak. Tuwing naaalala ko ang nangyari ay parang gusto kong umiyak. I almost did it, but thank god, it did not go all the way.