THE ADVENTURE OF AUGUST BACK TO EARTH

29. Unanswered Questions

August's POV

My eyes were trained in the front lane and I was unable to move or relax even a bit. We left the boutique with a lot of confusion building up in my system. First, I don't even get why Cayden got overly mad with Vladimir. I know he is kinda weird but I don't see the point why Cayden acted like that. He even called Vladimir name that I could not even spell and pronounce again correctly. I am not even sure what was that. I don't even know if it's latin, english or french. What was that word again? Parang katunog yun ng sausage eh.

And now I am in this freaking scenario where I feel so awkward at hindi ko nga makuhang magtanong kay Cayden dahil parang ano man oras ay sasabog ito. He's that mad dahil lang kay Vladimir at yun ang hindi ko maintindihan. The car's speed is like mad na akala mo siya may ari ng highway. Tumitigil nga lang ito pagstop light na, di na kilala nito ang slowdown. Di na rin ako magtataka kung ano man oras eh may humahabol na samin na mga pulis dahil sa over speeding.

Tumingin na lang ako sa mga estudyanteng tumatawid. I am trying to count them to divert my attention from Cayden. I felt like he doesn't want to talk right now. Dahil kung gusto nito, malamang kanina pa ako nito inaway.

Biglang tumunog naman ang cellphone ko senyales na may mensaheng dumating. Nakita ko ang pangalan ni Misha dun.

It's boring here. I am all alone in the office. Sana naman may kunin silang kapartner ko rito😭.

Yan ang laman ng kanyang mensahe. Yun ang mahirap sa trabaho ni Misha, pagmay under surveillance kami, hindi nakakauwi si Misha dahil 24/7 itong mamanman sa mga computer nito at hindi ito pwedeng umalis. Di tulad namin na nasa field na malaya kami.

Gusto mo naman yan, total isolation. Reply ko na lang dito. Nang-aasar lang ako hahaha. Kasalanan din naman niya dahil yun naman ang pinili niyang field.

Inilagay ko na ang phone ko sa bag dahil sigurado akong wala na akong makukuhang reply kay Misha. Ganun kami, 1 text, 1 reply. Were not teenagers na maraming oras sa pagtetext.

Napakunot na lang ang noo ko ng biglang nandito na kami sa harap ng mansion ni Cayden. Teka, san ba kami nagshort cut? Wala naman akong naalala na nagshortcut kami. An idea already came in my mind but I did not dared to voice it out. Ano pa ba ang nakakapagtataka? Natural, kahit ano kaya nitong gawin.

Lumabas na ako ng sasakyan at pumasok sa loob. Kung ayaw niya akong kausapin, eh di wag. Hindi ko naman siguro kasalanan di ba? Naglalakad lang ako at ramdam ko naman na nakasunod sa akin si Cayden. May mga sumalubong sa amin pero hindi na ako nag-aksaya ng oras at pumanhik na ako sa taas dahil gusto ko ng magpahinga. Napagod ako sa kakaisip at gusto kong ipahinga itong utak ko.

"August." Nagulat na lang ako and I was halted dahil sa biglaang tawag ni Cayden sa akin.

Kulang na lang sumirko na ako sa gulat eh. Tang-ina lang. "Yes?" Sagot ko at nakiramdam ako.

"Stay away from that guy." Saad nito sa akin.

Napataas naman ang kilay ko at napalingon kay Cayden. Is face is dead serious at parang balak itong magjoke sa ngayon.

"Why?" Tanong ko rito. Hindi ko alam bakit gusto niya akong lumayo kay Vladimir ba in the first place, hindi naman ako lumalapit dun.

His jaws clenched. "Would it be fine for you to follow, without knowing the reason?" He said softly like he was having a hard time.

I felt like a knot was twisted in my heart. I am not heartless, I felt like he was in a verge of falling at yun ang di ko maintindihan. Is Vladimir is that big deal? Sino ba siya? Napalunok na lang ako and I sighed in defeat. Wala akong balak na makipagtalo sa kanya. I am not that stupid not to notice na ayaw niyang pag-usapan ang tungkol kay Vladimir.