AŞK I CÜDA Kitap Olacak

1. Çorbayı Kim Yaptı?

Kurgunun, Kanuni Sultan Süleyman döneminde geçtiğini unutmayalım. Yorumlarınızı dönemin şartlarını göz önünde bulundurularak yaparsanız çok sevinirim.

◽◽◽

"Almıla, benim gül yanaklı güzeller güzeli kızım hadi uyan artık" Annemin hoş yumuşak sevgi dolu sesiyle gözleri açtım. Yatağımda gerinip gülümseyerek ayağa kalktım.

Babannem vefat ettikten sonra onun odasına geçmiştim. Eski, ceviz ağacından yapılmış oymalı yatağımı topladım. Pencereye yaklaşıp perdeleri açtım. Güneş, yüksek dağların arasından kendisini göstermeye başlamıştı. Gökyüzü pembe ve sarının tonlarıyla boyanmış görsel bir şölen sunuyordu. Tahta çerçeveli pencereyi açıp mis gibi toprak ve çiçek kokusunu içime çektim. Bahçemizdeki güllerin kokusu burnuma doldukça gözlerimi kapatıp gülümseyerek ciğerlerimi daha fazlasıyla doldurmaya çalıştım.

Mahallede sesler çıkmaya başlamış, yeni günün telaşı sarmıştı etrafı. Benim gibi penceresini ilkbahar sabahına açan her hatun, ev halkı için kahvaltı hazırlamaya koyuluyor, eşi ve çocuklarına güzel bir sabah veriyordu.

Karşı evin pencereleri de, bir tanesi hariç açılmıştı. Dört yıldır gözüm o penceredeydi. Arada bir havalandırmak için Ayşe teyze açardı. Ama benim gözlediğim o değil, odanın sahibiydi. Bugün de açmıştı Ayşe teyze odanın pencerelerini. Dört senedir pencerenin açıldığı her gün gibi içim kıpır kıpır oldu. Bir umut filizlendi. Ya gelirse diye...

Sabahın muhteşem kokularına annemin mis gibi ekmek kokusu karışınca, pencereden ayrılıp üzerime pembe elbisemi giydim tıpkı burnuma dolan bahçemizdeki güller gibi. Sarı saçlarımı topuz yapıp bağladım. Odamdan dışarı mis gibi kokulara doğru koşarak çıktım.

"Hayırlı sabahlar, benim canlarım" Anne ve babamı öpüp sofraya oturdum. Evin tek kızıydım. İki tane ağabeyim vardı biri evlenmiş biri de çalışmaya yaban diyarlara gitmişti. Evde tek kalmıştım. Yaşıtlarım da evlenmişti. 18 ini geçen çoktan evlenmiş olurdu. Bense 18 imi geçeli 2 sene olmuştu. Beni kimse istemediğinden değil, talibim çoktu ama benim talip olduğum gönül başkaydı. Zaten onu beklemekten evde kalmıştım ya olsun ben ömrümün sonuna kadar beklerim onu yeter ki bir gün gelsin.

"Hayırlı sabahlar sultanım" dedi babam Aliyar Bey. Kendisi çarşıda terziydi. Terzi olunca insan yumuşak sakin bir adam sanır ama değildi. Tıpkı gençliğindeki gibi mahallenin delikanlılarına taş çıkarır, celalli, güçlü, mert bir adamdı. Bir doksan boyunda esmer gür sakallı bıyıklı, karizmatik bir adamdı. Kaşları çatık gezer, karşısındaki kişi ona asla yamuk yapamazdı. Mahallenin ağır abi dedikleri kabadayılarındandı. Mazlumu asla ezdirmez, haklı olana hakkını verirdi. Herkes tarafından saygı gören sözü dinlenen bir adamdı.

Babamın bana sultanım demesine bayılıyordum. Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle annemin odun ateşinde bahçede pişirdiği bazlamalardan ağzıma atıp kahvaltımı yapmaya başladım.

"Kıskanıyorum ama Aliyar bey" Ee ne yapalım annem Banu hanım çok kıskanç bir hanımdı. Babam elli yaşında hala yakışıklı bir adam olunca kıskanmamak elde değildi. Bana latife olsun diye takılırdı ama başkalarına gerçektende kızardı.

"Olur mu gülüm, sen kalbimin tek sahibisin" Böyleydiler işte ben aşkı onlardan öğrenmiştim. Sevgiyi onlarda görmüştüm. Onunların yanında aşk sanki somutlaşır elle tutulur hale gelirdi.

"Akşam Vedat beylere gideceğiz yemeğe hazırlıklarınızı yapın."

"Tabi Aliyar'ım sen nasıl istersen"

Babamı kapıya kadar geçirip uğurladıktan sonra, annem sofrayı toplarken ben de başıma şalımı takıp bahçeye çıktım. Ahıra girip atım Gecenin boynunu okşadım. Atım Gece'yi babam bana Mustafa ağabeyim evlenince almıştı. Mustafa ağabeyim evlenince evin işlerini Kemal ağabeyim yapmaya başladı. Kemal ağabeyim de gidince evin bazı işleri bana kalmıştı. Tek başıma uzak yerlere gidip gelmek zor olmasın bana da arkadaş olsun diye babam eşeği satmış biraz da birikimleriyle bir at almıştı. Çok sevinmiştim Gece'yi görünce. Simsiyah kısraktı. Asiydi benim gibi belki de yüreği yanıyor ama söyleyemiyordu. Akşamları gelip dertleştiğim sırdaşım olmuştu. Yol arkadaşım olmuştu. Dert ortağım olmuştu.