Mecmua: Dergi
Marvel'a dair yazmak istediklerimi yazacağım, kendime hiçbir sansür uygulamadan ortaya dökeceğim beyanları bir arada tutacak çatıya hoş geldiniz.
Evet. Yaklaşık Avengers'ın ilk filminin vizyona girdiği zamanlardan beridir beklediğim bir filmi izlemiş bulunuyorum şu an. O zamanlarda elbette filmin böyle bir şey olacağını veya adının böyle olacağını bilmiyordum. Sadece, bir final olacağını biliyordum.
Peki bildiğimiz orijinal Avengers'ın finali nasıl olmuş?
Güzel. Mükemmel, harika veya muazzam diyemem. Sadece güzel.
İnfinity War ile kıyaslamam gerekirse İnfinity War derim sanırım. Ancak demeyeceğim çünkü ben bu iki filmi tek bir film olarak görmek istiyorum. İkisi birbirinin birer parçası ve ayrılmamaları gerekiyormuş gibi. İki filmi ayrı görürsek ve birbirinden bağımsız incelersek, İnfinity War daha bir kendi başına film.
Endgame ise önceki filmlere fazla bağlı. Bu yüzden ikisini tek bir film olarak görüp, Avengers 3'ün ilk iki saati kendi başına bir aksiyon deneyimi yaşatırken diğer yarısı da diğer filmlere saygı duruşunda durdu diye düşünüp kendimi avutmak istiyorum.
Bundan dört yıl önce, en uzun yorumlamamı bu film için yazarım diye kafamda kurmuştum ama uzun bir şeyler yazmayacağım. Çok uzatmak istemiyorum esasında.
Şunu açık açık yazayım. Filmde eğlendim. Filmde heyecanlandım. Ancak bunu yapabilmemin en büyük nedeni, zaman yolculuğu hadisesinin yaratması muhtemel paradoksları ve döngüleri hiç düşünmeyip kafamın gerilerine atma tercihinde bulunduğum içindi. Zaman yolculuğu muhabbetini düşünmeye başladığım anda çatlaklardan su sızmaya başlıyor.
Filmin benim için en ve en büyük olayı, orijinal altılıya veda edecek olmamızdı. Sağ olsun İnfinity War'da elimizden aldıkları Iron Man'in ölüm sahnesi hakkımızı bu filmde teslim ettiler. Steve'in ölümünü görmemiş olsak da, Captain America'nın ölümünü gördük aslında. Çünkü Peggy'nin yanına gidip onunla beraber yaşamayı seçtiğinde içindeki Captain America'yı öldürmüş oldu aslında.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Sırayla gidelim. Thanos'un kellesini daha on beşinci dakikada almış olmaları etkileyiciydi. Ondan sonra beş senelik bir zaman atlaması görmüş olmamız beni üzdü. Niye beş sene mesela? Aynı trajediyi iki veya üç sene de de verebilirlerdi. Şimdi bizi beş sene ileriye götürdüler, Spider-Man de ve gelecek filmler de bu zamandan devam edecekler.
Bu filmden öğrendiğimize göre New York savaşı gerçekten de 2012'de olmuş. Spider-Man Homecoming de sekiz sene sonrasında geçiyor, 2020. Beş sene atladılar desen, film 2025'te geçiyor. Homecoming'deki sekiz sene hatalı desen bile en kötü 2023'e kadar indirebilirsin filmin zamanını.
Filmler artık geleceği anlatacak. Günümüz tarihine yakın gitme büyüsü bozulmuş oldu. Filmler bizden önde gidecek. Muhtemelen kozmik Marvel'a girecekler ve dünyayı hepten boş vereceğimiz için bu tarih meselesine çok takmayacaklar. Eternals'ın geldiğini biliyoruz. Eternals ile birlikte dünyaya veda edeceğiz muhtemelen.
Karakterlerin beş yıl boyunca insanlara yardım etmeye çalışması kısımları güzeldi. Pek fazla göremedik ama birazcık da olsa görmüş oldu. Sadece, beş yıl boyunca Steve'in aynı saç tarzıyla kalmış olması şaşırttı. Bence öyle kasvetli ve öyle umutsuz bir ortamda sakalını tekrardan uzatırdı gibime geldi.
