Heartless Monster

Chapter 9

Chapter 9

Name

"H-Huh?"

Nasabi ko na lamang dahil sa sobrang kalituhan. Napasinghap ako nang mas lumapit pa ang kaniyang mukha sa akin. I can now smell his manly scent.

A smirk was plastered on his lips, as if he was enjoying what was happening. He kept on touching my lower lip. His thumb was rubbing it from left to right.

"I am not a kid! Are you b-blind? I'm a grown w-woman!" sagot ko nang maalala ko ang sinabi niya kanina na siyang mas nakapagpalawak pa ng kanyang ngisi.

He eyed me from head to toe, then vice versa.

"Really? Then let's see. We might kill time waiting for Sabrina to open the door."

He playfully said, then, without further ado, he carried me, then placed me on his bed. Napasinghap ako at hindi agad nakabawi dahil sa biglaan niyang ginawa. I can also smell his manly scent on the sheets. He's on top of me with a smirk still plastered on his lips.

Sobra ang lakas nang pagkabog ng dibdib ko dahil sa kakaonting distansya naming dalawa. Hindi ko mapigilang hindi mapasinghap nang hawakan niya ang damit niya at akmang tatanggalin ito.

"W-Wait! W-What are you going to d-do?!" I said nervously and crossed my arms over my chest.

"Yes, I like you, but we are still sixteen! I think it's too early for this, you k-know?"

Napalunok ako pagkatapos kong magsalita. Mukhang natuyo ang lalamunan ko at kailangan ko ng maraming baso ng tubig dahil sa sobrang pagkauhaw.

"What's too early?" tila naaaliw niyang sabi na siyang nakapagpatahimik sa akin.

"You just said that you're a grown woman. Let's see if it's true."

Ang kaninang mapaglaro niyang ekspresyon ay nawala na. Mukhang seryoso na siya na siyang mas nakapagpakaba sa akin. Seryoso ba siya?

"Z-Zach!"

Napapikit na lamang ako nang lumapit ang mukha niya sa akin. Ilang segundo ang lumipas pagkatapos kong pumikit ay narinig ko ang halakhak mula sa kaniya na siyang nakapagpadilat sa akin.

Umalis siya sa pagkakadagan sa akin at humiga sa tabi ko. Napatingin ako sa kaniya at naabutan ko siyang nakatitig sa kisame ng kaniyang kwarto habang nakangisi nanaman. Nahigit ko ang aking hininga nang tumingin siya sa akin at mas lumawak pa ang kaniyang ngisi.

"What are you still doing here? You're forgiven."

I was taken aback by his words. Paanong ang bilis niya akong patawarin samantalang mukhang galit na galit siya kahapon pati kanina? Is that it? Why do I feel like his mood suddenly changed?

"What are you still waiting for? Want to continue?"

Agad akong bumangon at tumayo. Hindi ko alam ang gagawin ko at kung saan ako pupunta. Nailibot ko ang aking tingin sa kabuuan ng kaniyang kuwarto na hindi ko nagawa kanina dahil sa bilis ng mga pangyayari.

His room was a mixture of black and white. The wall's color is black while some of the decorations and furniture are white, including his bed, but the sheets are also black in color. May mga abstract paintings din na nakasabit sa kaniyang pader. Hindi ko mapigilang hindi makaramdam ng saya pero may halong kaba sa isiping nakapasok ako sa kuwarto niya.

"I can't go out; the door's locked," sabi ko nang maalalang nasa labas nga pala si Sab ng pinto at ayaw kaming palabasin. Zach closed his eyes and put his arm on it.

"She's not there anymore. She left a while ago," he said lazily.

Paano niya nalaman? Sobra na ba akong kabado at busy ang isip ko sa kaiiisip ng mga ginawa niya at hindi ko man lang narinig?