Curse Resurrection (Complete)

Chapter 9: Spiritual Beast

KANINA PA naipaliwanag ni Ina kay Ge Chen ang totoo kong pagkatao. I don’t why she told that to her?

I know, she has a reason why she said that. And I think Ge Chen would not treat me as she treated me before as the real princess anymore for knowing that truth.

Malakas ang aking kutob na magbago ang pakikitungo ni Ge Chen sa akin. If ever she do really have a hunch that I am not the princess, maybe this is the reason why Ina told that to her.

Umayos ako ng upo at hinarap ang aking mga kasamahan na nagpapahinga habang nakasandal ang mga likuran nito sa napakalaking bato na nakadungaw sa napakataas na bangin. Actually, after I brought Ge Chen with me in the territory of the Lupus Tribe, Ina requested me to sleep back in her bed and she said to me that she will fix the mess that I have created. At ‘yun pala ang gusto niyang mangyari. Narinig ko ang sinabi niya kay Ge Chen, ang aking totoong pagkatao bago ako tuluyang nakatulog at napunta naman sa katawang ‘to ang aking kaluluwa.

At nang imulat ko ang aking mga mata sa katawang ‘to ay nakita ko nalang ang aking sarili na nakahiga pala ako sa kandungan ni Zeref habang mahimbing siyang nakatulog. Agad akong napabalikwas ng bangon sa mga oras na ‘yun. Buti nalang ‘diko siya nagising at ito ako ngayon nagmumuni habang nakatingin sa kanila.

Hindi ko alam kung paano nila nadala ang katawan kong ‘to ng ganun kabilis at napadpad na kami ka agad dito. At dahil hindi pa sila gising ay ‘diko pa sila nakausap tungkol sa bagay na ito.

Tumayo na lamang ako at pumunta sa medyo may kalayuang parte ng kanilang pinapahingaan saka ako dumungaw sa napakataas na bangin. Sobrang kapal ng hamog sa ibaba kaya ‘di ko masabi kung gaano ito kataas.

Pumikit ako at pinakiramdaman ang ihip ng malamig na hangin na humahaplos sa aking mukha, “Hindi ko alam na mahilig ka pala sa malamig,” awtomatiko akong napaharap nang may nagsalita sa aking likuran.

Medyo napalunok ako nang makita ko kung sino ang nagsalita, “Oh---its just you,” I smiled shyly, “Christopher.”

“I’m glad you knew me,” he suddenly kneel in front of me and he gently took my hand and planted a soft kiss on it. Gosh! ‘diko napaghandaan ang ginawa niya! I didn’t thought wolves can be this gentle?

Medyo namula ako sa kanyang ginawa pero ‘di ako nagpadala dito. I must act normal!

“Can I know your name?” he whispered softly.

“Tomoki Adcandelancé and you must have the same surname same as Zeref?”

“Yeah, I am also a Zanth,” he stood up and gently let my hand free from his.

Medyo nawala ‘yung pagdududa ko ng masama sa kanya ngayon kumpara sa mga nakalipas na araw dahil napapansin ko ang kakaibang titig na pinapakita niya sa akin nun.

Ngumiti ako sa kanya at bahagya akong tumalikod sa kanyang harapan at muling hinarap ang ma hamog na bangin. Ramdam ko parin ang mga mata niyang nakatitig sa akin, “Anyway, I am curious.”

“About what?” he responded.

“When I accidentally slept towards Zeref’s hand, what happened next?” I asked him. Total siya pa naman ang gising, maybe I can ask that question to him.