Curse Resurrection (Complete)

Chapter 37: Preserved Body

Dedicated to: babylooka28 for being a solid supporter to this story 😘🤗. Dios bendiga, amigo!

___________________________
____________________
______________
________
_____
__
_

“NO WAY!” Welmer exclaimed as his gaze met mine.

Napaiwas ako ng tingin, hindi dahil nakakaramdam ako ng awkward but its because of his gaze that do really like my mate.

“Its her!” napatingin ako kay Jade. Her eyes were serious and confident about what she said, “I once heard our brother having a nightmare before while murmuring her name,” napapikit pa ito at makikita sa kanyang mukha ang pagkairita, “Why am I even explaining!?” umikot muli ang mga mata nito. Maybe that’s really her mannerism…

“Ano bang sadya mo rito?!” naiimbyerna nitong tanong sa akin. Alam kong may pagka bitch talaga ang babaeng ‘to sa mga gesture palang niya pero pwede naman niya sigurong daanin niya ako sa tanong na pormal. Hindi ‘yung iirap-irapan niya ako sa kanyang mga mata at ikutan pa.

“Pagpasensyahan mo na ang kambal kong ‘to. She’s really a bitch!” may panglalait na pakiusap ni Welmer. Samantalang, ‘di naman siya pinansin ng kakambal.

Huminga ako ng malalim at sinalubong ang nanlulunod na mga mata ni Welmer. Hindi ko maikakailang nakakaakit ang mga mata nito. Idagdag mo pa ang mga tingin niyang ibinibigay sayo. His eyes can capture everyone’s eyes just like my mate, his brother, Hiro. But there’s one thing that I can guarantee. The blessing that has in me cannot be hypnotized by his beautiful hazel eyes.

“I’m here to see my mate,” I didn’t cut my gaze off while he do the same.

“Excuse me?!” pero ako ang naunang nagputol sa aming titigan dahil sa kanyang kakambal, “I’m not letting you to see him?!” Jade eyes were full of hatred and disgust while her stares fixed on me.

Sa kanyang sinabi ay kumulo ang aking dugo. Para bang nabuhay ang galit sa kalooban ko kagaya nung mga panahong iginante ko si Tomoki sa kanyang mga mapangahas na pamilya.

“At bakit?!” halos sumigaw ako sa gigil sa kanya. My palms forms into fist as I darted my eyes on her.

“It’s because its all your fault why we, family of him bereaved him. Dahil sa’yo! Nawalan kami ng kapatid!” matigas niyang sambit. Nanlilisik pa ang kanyang mga mata na kumislap sandali ng kulay pula.

Mas nadagdagan pa ang init ng aking ulo sa kanyang sinabi. Yes! I admit that its all my fault from very start. He died because of me! Ako ang dahilan nun! I know it sound selfish dahil hindi ko binigyan ng pansin kung ano ang naramdaman ng kanyang pamilya sa pagkawala niya, especially to this sister of him, but don’t this girl even know the point of him for sacrificing himself for me?!

Noon, kung nalaman ko lang na magpapakamatay lang pala siya para sa akin ay hahayaan ko ba siyang gawin ang bagay na ‘yun?! And how dare this girl to blame me all the things that his brother’s death were exchanged?!

Muli kong naramdaman ang panunubig ng aking mga mata dahil sa galit at inis, “Don’t you dare to throw all the blame on me?! Sa tingin mo ikaw lang ang nasaktan sa pagkawala ng kapatid mo?! I am his mate who’s longing for his warm touch! The pain that I felt because of his death is triple than you felt!?” kulang nalang isampal ko sa kanya ng sunud-sunod ang nakakimkim kong mga palad.