Curse Resurrection (Complete)

Chapter 12: Tomoki's Last Wish and Confusions

GUSTO KONG matawa sa hitsura ngayon nina Therese, nagsusulyapan na ito na parang huli na talaga sila. Masyado kasi nilang minamadali ang lahat ng bagay. Ewan ko kung ano ang kanilang mga dahilan. Gusto ko pa naman sanang makipaglaro pa sa kanila. Feeling ko mas ma-bo-bored ako pag nagkataon.

“Pero pinunong Heneral,” napatingin sa akin ang Heneral, “Bakit kailangan pa akong dalawin ng mahal na prinsipe? Wala naman pong masamang nangyari sa akin?” Aaminin ko, I am doing this para makapaglaro pa ako sa kanila. Mas masaya kasi kapag makikita ko silang unti-unting silang umaangat sa kanilang mga mata, at habang umaangat sila hihilahin ko naman sila pabalik sa kinatatayuan nila. Isn’t it amazing? At kung sakaling dadaan na sa dugo ang mga bagay na kanilang gagawin. I won’t hesitate to drag them to hell, kagaya ng ginawa nila sa mahal na prinsesa!

“Pasensya na mahal na prinsesa, pero sa tingin ko ay para masiguro lamang nila na nasa mabuti kayong kalagayan,” okay, but since may plano pa akong gagawin laban sa mga ahas na mga ito, po-protektahan ko muna sila laban sa batas—pansamantala.

“Nandito na pala ang mahal na prinsipe,” napalingon ako sa likuran ng Heneral nang may nilingon ito. Sumalubong naman sa aking mga mata ang lalaking nakasakay ng puting kabayo, nakasuot ito nang pang maharlikang kasuotan at pilak na korona na mayroong kulay lilang bato sa gitna nito. May mga kasama rin itong kawal.

Hindi ko maitangging mas gwapo itong matitigan sa malapit, idagdag mo pa ang mahaba nitong itim na buhok na sobrang tuwid. My mouth was hanged for a second by the appealing presence of the crown prince. I didn’t know that Vueston Kingdom has a handsome prince like this?

“Good evening, princess Tomoki,” mabilis itong bumaba sa sinasakyang kabayo at kinuha ang aking palad at hinalikan ang likuran nito. Eh—wala akong masabi.

“Ahm—my greetings to the crown prince!” mabilis kong nasambit. Para akong nawawala sa aking sarili dahil sa kanyang ginawa—but I know, Hiro is more attractive than this prince.

Tumayo naman siya ng tuwid at muling nagsalita, “This is our first time seeing each other,” he gratefully said, habang tinitingnan ang paligid nang mansyong nasunog. He even dared to darted a glance on my family—ehem!

“Anyway, I came here to see what’s your condition right now and I guess you need to move from this mansion,” medyo nanlaki ‘yung mga mata ko sa aking narinig ganun rin ang mga pamilya kong ahas.

“Shikashi naze desu ka?” (But—why?). ‘Diko mapigilang tanungin ang mahal na prinsipe. He just smiled that made his eyes almost gone from smiling.

“Because I am worrying about your health here,” huh? Ano raw? “Baka magkasakit ka dahil sa mga polusyon na dahilan sa pagkasunog ng iyong mansyon?” okay, okay pero para namang mamatay agad ako pag dito ako titira na hindi pa na ayos ang mansyon. Anyway, he’s just concern about me as a princess, no offense but—I want to know kung ano ba talaga ang koneksyon ni Tomoki sa mga mahaharlika.

“What are you trying to say, crown prince?” paglilinaw ko, gusto ko ring malaman kung saan ba niya binabalak akong patuluyin.

“You will live temporarily to the palace,” Sabi ko na nga ba, eh? “Don’t worry about it. This is the King’s plan for her niece,” kung ganun pamangkin ng hari ang mahal na prinsesa—pero sino nga ba ang kanyang ina kung si Agnus ang kanyang ama?