Vrijdag 22:30
'10 kilo drugs he? Wat wil je worden? Stoned' zegt Mo lachend. Ik blijf op afstand en probeer niet luid te ademen. Ik ga heel Nasser zijn plan verpesten. Watch me bitch. Ik laad mijn pistool. Mo is maar met 2 mannen en de chauffeur. Nasser is in gesprek met mo en ik loop rustig naar de auto en steek een mes in de chauffeur zijn nek. Nasser ziet me en zucht. Ik stap uit de auto en schiet in de 2 jongens hun rug. Ik pak mo van achter en geef hem stoten en draai dan zijn nek om. Bewusteloos. Ik draai om en zie dan nog 2 jongens op een dak. Ik schiet ze dood. Aan de andere kant zijn er ook nog 2. 1tje schiet heel goed. Younes krijgt een kogel in zijn arm en valt op de grond. 'Youssef je broer' roep ik. Ik dood er 1tje en de andere schiet een kogel in mijn been. 'Waarom altijd mijn been en niet mijn nek ofzo' zeg ik. Ik zucht en Amine schiet de jongen eindelijk dood. Ik zie niemand meer en haal dan de kogel uit mijn been. Nasser loopt boos mijn kant op en kijkt me aan. 'Was jij niet in Spanje' zegt hij boos. 'Zonder mij was dit nooit gelukt. Jullie dachten dat hij maar met 3 was. Ha denkt goed volgende keer' roep ik tegen hem. Ik gooi mijn pistool op de grond en loop moeilijk met mijn been naar de auto waar Nassim op me wacht.
Ik stap de auto in en hij kijkt me aan. Hij doet zijn tshirt uit en bindt het rond mijn been. 'Goed gedaan schatje' zegt hij. 'Zeg dat maar tegen je schoonbroers' zeg ik. Hij houdt mijn hand vast en rijd dan weg. Dit was de eerste keer dat Nassim me iets alleen liet doen. Letterlijk de eerste keer. 'Youssef is naar het ziekenhuis gebracht kunnen we langs gaan' zeg ik wanneer ik een appje binnen krijg van Anouar. 'Ja is goed' zegt Nassim. Ik bel Emma en zet haar op luidspreker.
'Hallo?'
'Die mo is opgeruimd hij licht bewusteloos op een verlaten fabriek ruim je dat op?'
'Goed gedaan'
Ik zucht en haak af. We zijn aangekomen in het ziekenhuis en ik ga naar spoed om die kogel. Wanneer de dokter klaar is doet hij een verband rondt mijn been en geeft me antibiotica. 'Hier zijn je krukken, je mag niet steunen op je been anders wordt het erger. Binnen een week halen we het verband weg en krijg je dan een gips' zegt hij. Ik zucht en geef hem een hand. Ik vraag naar de kamer van Youssef en blijkbaar heeft hij een kogel in zijn buik gekregen. Had het niet eens gezien. Ik ga naar de gang en zie Achraf en Samir discussiëren. Ik geef ze een knuffel en ze kijken me aan. 'Wat is er?' zeg ik. 'Hij kan het misschien niet halen' zegt Achraf. 'W-wat bedoel je?' zeg ik terwijl ik tranen in mijn ogen krijg. 'Ik weet niet wat die dokter heeft verteld het boeit me ook niet hij zei gewoon dat hij het misschien niet kan halen. Hij heeft bloed verloren' zegt Samir. 'Dan geef ik hem toch bloed?' zeg ik. Ik ga naar binnen en zie een verpleger bij hem. 'Mevrouw, hij heeft bloed nodig en ik heb dezelfde als hem ik wil het wel geven als het kan' zeg ik. 'Ik ga dat bespreken met de dokter' zegt ze. Ik glimlach en kijk naar Nasser die me aankijkt. Ik rol met mijn ogen en kijk dan naar Youssef. Mijn tranen beginnen te komen en probeer het in te houden. Ik kijk Youssef aan en verlaat dan zijn kamer en ga naar buiten. Nasser komt naar me toe en neemt me meteen in zijn armen. 'Nasser hij mag niet dood gaan' huil ik. 'Komt goed zusje. Hij is sterk dat weet je' zegt hij. 'Dounia je kan geen bloed geven zei die zuster' zegt Nasser. 'Wat kunnen we doen?' vraag ik. 'Wachten' zegt hij. Ik zucht. 'Kun je Nassim roepen ik wil naar huis' zeg ik. Hij knikt en geeft me een kus op mijn wang.
-
We komen thuis aan en ik loop meteen naar boven. 'Dounia rustig met je benen' zegt Nassim. Ik negeer hem compleet en ga naar de badkamer en wil een douche nemen maar heb zo geen zin. Ik zoek in de nachtkastjes een sigaret en steek er dan 1 aan. Ik ga naar ons balkon en ga dan zitten. Nassim ziet me maar negeert om het feit dat ik aan het roken ben. Hij kijkt me aan en zucht. 'Roken gaat niet helpen' zegt hij. 'Als hij dood gaat vermoord ik die Emma' zeg ik. 'Het is niet haar schuld' zegt hij. 'Verdedig je haar nu?' vraag ik met een bitch face. 'Mij niet zo aan kijken' zegt hij. 'wat mij niet zo aan kijken? Je verdedigt de bitch die ik met heel mijn hart niet mag. Wanneer dit allemaal klaar is en ik mijn geld heb snijd ik haar keel open' zeg ik tegen hem en loop weg. 'Hey rustig aan, ik moet je nog wat vertellen' zegt hij. Ik kijk hem aan. 'Ibrahim is opgepakt en we gaan hem er uit halen' zegt Nassim. 'Nassim..' zeg ik. 'Nee niks te Nassim. Het is mijn broer Dounia ik doe alles voor hem en ik weet het is onmogelijk om daar binnen te komen maar het moet' zegt hij. Ik zucht even en laat alle woorden even in me opkomen.
'We spreken er morgen wel over, ik moet gaan' zegt hij. 'Kifesh je moet gaan? Je laat me helemaal alleen achter. Hallo mijn been doet pijn en wat als ik val of ik ga dood' zeg ik tegen hem. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Komt goed schatje, ga douchen en ga een film kijken ofzo ben zo terug' zegt hij. Ik zucht. 'Wollah als je 11 uur niet thuis bent ik zweer je slaapt buite in tuin' zeg ik. Hij gooit een luchtkusje naar me en gaat dan weg.
Ik doe mijn kogelvrijvest uit. Geloof me, dat ding is zwaar. Ik doe het in de kast en pak dan een plastic zak voor rond mijn been.
-
Na het douchen en na 3 films te kijken is Nassim nog niet thuis. Het is nu 22:52. Weet niet of hij gaat komen of niet en wil echt niet alleen slapen. Ik ga naar boven en doe een trainingspak aan. Ik ga naar beneden en pak mijn autosleutels en mijn krukken en rijd dan met veel moeite naar het ziekenhuis. Ik ga dan naar de kamer van Youssef. Younes had ook een kogel gekregen maar dat was gewoon in de arm. Maar youssef had ik echt niet zien aankomen. Ik ga in de stoel naast hem zitten en hou dan zijn hand vast en begin rustig te huilen. Na een tijdje val ik in slaap met mijn hand op de zijne.
