Gisteren was echt niet te doen. Na dat ik naar huis ben gereden voelde ik me kotsmisselijk gewoon. Heb hele tijd staan overgeven. Nassim wilt me brengen naar de dokter maar dat gaat alleen dingen vertragen. 'Nassim het hoeft niet.' zeg ik tegen hem. 'Je bent ziek en zieke mensen gaan naar de dokter' zegt hij dreigend. 'Het komt door het eten' zeg ik tegen hem. 'Ah ja waarom heb ik dan niks?' vraagt hij. 'Omdat jij een ander lichaam dan mij hebt sukkel' zeg ik en loop uiteindelijk naar boven. Weg van hem. Het is nog vroeg en we zijn net klaar met ontbijten en hij maakt mijn hoofd al helemaal moe.
Ik hoor mijn telefoon en zie dat Nasser me belt.
'Hallo'
'We gaan vandaag'
'Hoe bedoel je we gaan vandaag?'
'Hij wordt naar een andere gevangenis gezet, dat is het perfecte plan'
'Hoelaat?'
'Over uurtje dus maak je snel klaar'
Ik haak af en Nassim komt snel naar boven. 'Oke we gaan' zegt hij. Ik knik en doe snel een trainingspak aan en ga dan de deur uit.
In het pand
Kogelvrijevest aan. Pistolen genoeg? Auto die we in brand kunnen steken en weg waren wij. Dit gaat heel moeilijk worden en dat weet ik nu al. We zitten in de auto en Nassim kijkt me hele tijd aan. Ik geef hem een kus op de wang. 'Komt goed schatje, ik geloof in jou' zeg ik tegen hem. Ik weet dat hij nerveus is. We hebben onze koffers moeten pakken en die zijn dus al op een vliegtuig gezet. Het gaat allemaal heel snel en ik hoop dat dit ook snel voorbij gaat. We gaan achter bosjes staan en dan schieten wij de banden kapot waardoor iemand gaat uitstappen en proberen de auto te fixen. Normaal gezien zitten er 2 agenten van achter en 2 van voor. Het is nog ochtend dus veel mensen zijn er niet echt op de autosnelweg en dat maakt alles gewoon vele beter. Wanneer we aankomen stappen Nassim, Nasser, Samir en ik uit. De rest blijft in de auto en schiet vanaf afstand. Nasser gaat dus schieten op de banden en heb hier geen goed gevoel bij. We wachten 5 minuten achter de bosjes en zien dan een politiewagen aankomen. Ik kijk Nasser aan en hij knikt. Hij schiet op de banden en de auto draait. Een agent stapt uit en ik schiet hem dood. Andere stapt uit, Nassim schiet hem dood. De andere heeft Samir gedaan. We doen de koffer open en zien Ibrahim daar zitten. Nassim glimlacht en we nemen hem zo snel mogelijk mee naar de auto. Onderweg naar het vliegveld dus. Het is echt raar dat we nu heel ons leven moeten veranderen gewoon voor Nassim zijn broer. Dat is raar gewoon. Zijn andere broers zijn toch naar Spanje gegaan en hebben niet eens meegeholpen. Maar ik zeg niks erover. Dan wordt dit weer een hele discussie.
Vliegveld
We zetten de auto in brand en lopen dan naar privé jet. Natuurlijk is er politie achter ons. Ze schieten en ik ga achter een vuilbak staan. Ze zijn met 4. Weinig. Ik schiet er 1 dood en loop dan naar de privé jet. Bam. Kogel in mijn been. Domme zet. Nassim kijkt naar me en ik negeer het. Na dat ze alle 4 eindelijk dood zijn stappen we in. Waarom ben ik altijd diegene die een kogel krijgt waarom? Het vliegtuig start en we zijn in de lucht. Onderweg naar een nieuw leven.
———————————————————————————
Einde
