Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 2*

pov Chloé

Kwart voor 12 u 's nachts is het, terwijl ik geruisloos uit mijn raam glip naar de parking voor school. 

Om klokslag 12u 's nachts moet ik aangemeld zijn in het hoofdgebouw. Reken dat het een grote 15 minuten rijden is. 

Grijnzend zet ik mijn helm op en start mijn motor. Dat wordt racen. Het ronkend geluid van mijn motor overschrijdt de stilte waar mensen nu in slapen. 

Ik ben nog maar net vertrokken en blauwe lichten bevinden zich achter me. Ah eindelijk, ik dat al "waar blijft mijn race maatje."

Grijnzend werp ik een blik naar achteren, voor ik terug naar voor kijk en gas bij geef. Al racend gaan we met een hoge snelheid door de straten. Ik weet dat er rond 5 voor 12 een goederentrein rijdt, ik moet maken dat ik voor de trein de sporen over ben en mijn race maatje er achter. 

Wanneer ik de bocht om snel gaat juist de bel af en de slagbomen naar beneden. Shit, ik ga te laat zijn. Vlug geef ik nog wat gas bij, net onder de slagboom geraak ik er door. Een blik werpend naar de afkomende trein merk ik dat hij maar net een armlengte van me was. Pas op het zandpad neem ik snelheid af. Poeh, ik denk dat het nog nooit zo close is geweest. 

De grote witte villa komt in zicht. Ik parkeer mijn motor voor de deur en doe mijn helm af. Ik haal een hand door mijn haar en kijk hoe laat het is. Shit, 5 na 12. Te laat. Vlug stap ik van mijn motor en haal de sleutels uit het contact. 

'Baas.' Begroeten de twee bewakers me aan de ingang. Een afkeurend geluid komt uit mijn mond. 'Chloé is het, niet baas.' 'Maar u vader-' 'Jaja'

Mijn vader heeft liever dat iedereen hem en mij baas noemt. Zo zijn we ook. Mijn vader is de baas, maar ik neem het binnenkort over dus wil mijn vader ook dat ze mij baas noemen om het gevoel van macht al te voelen. 

Ik vind het niet leuk om baas genoemd te worden. Een missie doe je samen, niet op je eentje.  

De mensen noem ik ook gewoon bij hun voornaam, wat mijn vader vreselijk vindt dat ik dat doe want hij noemt zijn mannen bij hun achternaam. 

Ah ja anyways, ik ben te laat en aan laatkomers heeft hij een hekel. 

Na tientallen scanners en controles ben ik eindelijk in de grote vergaderzaal.  Onderweg naar mijn stoel, op de hoek van de tafel naast de kop waar mijn vader zit, begroet ik een aantal vrienden van me met onze move. Mijn vader werpt me een afkeurende blik wanneer ik plaats neem, voor hij verder gaat. Oef hij begint niet over waarom ik te laat ben.

'Dus dit is ons doelwit,' We kijken allemaal naar het grote scherm waar een foto van Gilles op verschijnt. '5 Jaar geleden heeft hij mijn zoon vermoordt, waarvoor hij nu voor gaat boeten.' Grijnzend kijkt mijn vader de tafel rond. 

We weten allemaal dat dit een missie is waar we al jaren naar uitkijken.

'Na 5 jaar info verzameld te hebben over ons doelwit is het dan eindelijk zo ver. Na 5 jaar hierop gewacht te hebben is het dan eindelijk daar. Mijn lieftallige dochter zal deze missie leiden als voorbereiding op de overname van mijn plaats.' 

Applaus klinkt door de zaal als respect voor mijn vader en uit dankbaarheid dat ik de boel overneem. Glimlachend kijk ik naar mijn vader. Mijn vader steekt zijn hand op en meteen stop het applaus. 

'Dochter.' Mijn vader kijkt me aan en ik knik naar hem. Via een pointer bedien ik het scherm. 

'Dus dit is Gilles, hij is 19 en zit in deze school.' Waarna een foto verschijnt van het internaat waar ik nu ook verblijf. ' Hij heeft bruine haren die in model zijn gebracht, blauwe ogen en een stevig gespierde bouw. Hij doet aan voetbal, fitness en meisjes verslinden.' Verschillende foto's van hem verschijnen op het scherm die één van onze spionnen genomen heeft.

'Hij doet vwo maar zijn punten zijn ondermaats. Vaak is hij te laat in de les en doet hij dingen die niet mogen. Hij staat bekent als één van de players van school. Volgens geruchten is zijn grootste vijand binnenin de school is River. Dat moet ik nog verder uitzoeken. Via River zal ik eerst proberen info te verzamelen, waarna via Gilles zelf.  Verder weten we niet zo veel over zijn vrienden. Hij hangt vaak rond in dit groepje-' Een foto komt naast de andere info 'maar we weten niet of dat zijn enige vrienden zijn. We vermoeden dat hij nog vrienden heeft buitenschool, al dan niet van de maffia. Over de maffia gesproken weten we ook niet of hij nog in contact staat daarmee. Volgens bronnen zou hij het contact met zijn ouders verbroken hebben, maar dat weten we niet zeker.' 

'Het hoofd doel van deze missie is natuurlijk weten waarom hij mijn brother vermoord heeft, waarna hij eventueel zelf de dood tegemoet mag gaan. Binnen 2 maanden moet ik alle info zien te verkrijgen zodat wij na exact 5 jaar op de zelfde dag als wanneer mijn brother overleed zijn schuilplaats zullen binnendringen.  Onze wraak zal zoet zijn.' Ik kijk de tafel rond en kijk iedereen kort even aan. Een knikje van iedereen laat blijken dat ze mee zijn en de missie begrijpen.

'Goed zijn er nog vragen?' 'Ja.' Ik draai mijn hoofd richting het geluid en knik naar hem dat hij mag verder praten. 

'Is hij in het bezit van wapens. Want als hij een wapen bij zich zou hebben zou dat dan niet te onvoorzichtig zijn als u zei dat hij nogal spannende activiteiten heeft?' 'Ik vermoed dat hij wel een wapen heeft maar dat niet constant bij zich heeft, inderdaad omwille van die spannende activiteiten. Good job.' Feliciteer ik hem. Een knikje krijg ik terug. 

'Goed dan was het dit voor vandaag, morgen terug het zelfde uur en dan wel op tijd graag.' Neemt mijn vader het over en werpt bij het laatste een blik op mij. Ik haal onverschillig mijn schouders op en sta recht. De rest volgt mijn voorbeeld en in de gang gaan we elk onze weg. Wanneer ik de trap afloop houd de stem van mijn vader me tegen. 'Chloé.' Ik draai mij om en kijk hem aan.

'Vader.' Glimlach ik. Hij loopt de trap af tot hij voor me staat. 'Wees voorzichtig. Hij kan gevaarlijk zijn. Weet je zeker dat ik niet een paar mannen in het gebouw moet zetten voor als er iets mis loopt?' Bezorgt strijkt mijn vader eens over mijn haar. 'Neen, ik red me wel. En wie is er nu niet gevaarlijk als hij in de maffia zit?' Lach ik. De mondhoeken van mijn vader krullen omhoog. 'Ik heb nog iets voor je.' Vragend kijk ik hem aan. 

Zonder nog iets te zeggen loopt hij verder de trap af richting de garage. Nieuwsgierig volg ik hem. Wanneer de lichten aangaan zie ik zoals gewoonlijk onze auto's staan en die van de mannen en Ik draai mij om naar mijn vader. 'Hebben we een nieuw lid erbij, dan kon je mij toch ook gewoon aan hem zelf voorstellen. Dan moet ik toch niet zijn auto zien.' 'Dit is niet een auto van de leden.' Zegt hij. 'Is hij van ons, maar wij hebben toch al auto's genoeg.' 'Wie zegt dat die auto voor mij is.' Grijnzend kijkt hij mij aan. 'Is die auto voor mij.' Ongelovig kijk ik hem aan. 'Jup, volledig van jou. Mijn prinsesje moet toch haar eigen  auto hebben zeker.' Ik vlieg mijn vader om de hals. 'Dank je pap.' Wanneer ik me terug trek uit de omhelzing geeuw ik.

'Ga maar terug, morgen school.' Lachend steekt hij zijn tong naar me uit. Zuchtend draai ik me om en loop naar mijn nieuwe Audi R8 mat zwarte auto. Voorzichtig zet ik me op de lichtbruine lederen zetels. Even bewonder ik de auto maar rij dan de garage uit. Nog even zwaai ik naar mijn vader en rijd dan terug naar school. Mijn motor blijft daar wel staan. 

Eenmaal terug in school, sluip ik terug mijn kamer binnen via het raam. Doe het terug toe en doe mijn avondroutine. 

Het is 3u 's nachts wanneer ik me onder de lakens leg en mijn weg naar dromenland vind.

__________________________________
Comment 💬

vote⭐

and follow 💙

XOXO