Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 68*

pov River

~Luid gestommel laat me wakker schrikken uit mijn lichte slaap. Het geluid van schoten vult daarna mijn oren. Meteen duik ik in één en wacht bang af in de stilte die er nu heerst.

"Zou het voorbij zijn?" Denk ik als het nu al een tijde stil is. Helaas nog niet, opnieuw hoor ik geschreeuw en schoten. In een paar seconden wordt de deur open getrokken en lopen ze alle drie binnen.

'Jij gaat je gedragen, of je liefje zal straks je liefje niet meer zijn.' Grijnst ze.

Ik lach spottend en spuw in haar gezicht, wat me een klap oplevert.

'Ga je nog tegenwerken?' Een mes word op mijn keel geplaatst.

Ik kijk de man kil aan en wil wat zeggen als dat verstoort wordt door de deur die met een klap opengaat.

En daar staat ze.

Na zeven dagen zie ik ze terug.

Ik glimlach en volg haar handelingen. Chase komt ook de ruimte binnen gevolgd door nog meer mensen, maar ik heb enkel oog voor die ene vrouw die ik ook wel de mijne mag noemen.

'Dochtertjelief van me. Alles goed?' De scherpe stem van de vrouw naast me laat me even mijn ogen toe knijpen. Ik open mijn ogen en kijk naar Chloé die zich ontspannen zet op de tafel een paar meter voor me. Ze negeert haar vraag en laat haar ogen glijden over de drie mensen die rond mij staan.

'Jack?'

'Dag Chloé. Uiteindelijk toch zo slim geweest om hier eens te zoeken?' Spot hij.

Chloé's ogen vernauwen zich. 'Hoe kun je? Je was één van mijn beste vrienden.'

'Ja, toneel spelen heeft hij van zijn stiefmoeder mee.' Zegt de vrouw naast me terwijl ze haar linkerhand omhoog houdt.

'Oh, kijk nu. Hoe gezellig. Al het duivelsbloed bij elkaar.' Glimlacht Chloé nep terwijl ze de drie personen aan kijkt.

'Jij bent een duivel.' Ik schrik van de woorden van Jack maar schrik nog meer als ik merk dat hij zijn wapen heeft getrokken. Mijn blik glijd naar Chloé die gewoontjes op de tafel zit en met haar voeten wiebelt.

'Hoe kan ik de duivel zijn als ik juist de reddende engel ben?'

'Omdat jij gewoon de duivel bent.' Antwoord Jack terug na een tijdje.

Ik grinnik om zijn antwoord. Even later krijg ik een pijnlijk gevoel ik mijn zij.

'Jij moet met je poten van mijn vriend afblijven. Verstaan?' Als een wesp gestoken staat Chloé recht en heeft ook haar wapen gericht op haar moeder die me zonet een snee gaf met haar mes in mijn zij.

'Oh, kijk. Hoe schattig. Ze neemt het op voor haar liefje.' Spottend kijkt ze Chloé aan terwijl ze het mes over mijn borst laat glijden richting mijn hals en daar het mes in drukt. Stijf knijp ik mijn ogen dicht.

Nog voor ze het mes mijn hals kan induwen zodat het een wonde maakt vult een luide knal mijn oren samen met het verwijderd gevoel van metaal.

Ik open mijn samen geknepen ogen en zie het levenloos lichaam van de vrouw naast me liggen. Een plas bloed vormt zich naast haar lichaam. Mijn blik glijd naar Chloé en tot mijn verbazing zie ik geen emotie in haar ogen.

Dan gaat alles heel snel. Jack en Debuyze komen in actie en gaan de oorlog aan. Jack stormt op Chloé af en geeft haar een duw. Met grote ogen kijk ik naar het gebeuren voor me.

'Jack. Stop! Wat doe je?!' Roep ik als hij boven op Chloé gaat zitten en haar een klap geeft. In een seconde zijn de rollen omgedraaid. Een kleine glimlach komt toch op mijn gezicht bij het zien hoe Chloé hem rake klappen geeft. Onderschat nooit een vrouw.

'Stop.' Roep ik opnieuw als Jack haar terug vast heeft en omhoog duwt tegen de muur. Ik zie de mond van Chloé bewegen waarna ze en vuist tegen haar buik krijgt.

Opdat moment voelde ik me nog meer hopelozer dan het moment dat de moeder van Chloé de leiding over mij had.

Het moment dat je je eigen vriendin ziet geslagen worden, vast gepind boven de grond terwijl jij gewoon alleen kunt zitten toe kijken, zorgt voor een pijnlijk gevoel in mijn borst.

Meerdere knallen vullen mijn oren waarna Jack schreeuwend van de pijn naar zijn knie grijpt en neer valt. ~

Geschrokken kom ik wakker en hap naar adem. Meteen daarna wordt de deur geopend en staat een bezorgde Chloé naast mijn bed.

'Het is oké, het was maar een nachtmerrie.' Ze neemt naast me plaats en slaat haar armen om me heen.

'Waar was je?' Vraag ik.

'Ik was in mijn kantoor. Ik ben bezig met nog een paar dingen te regelen.'

Ik knik en trek haar naar beneden zodat we beide neerliggen.

'Blijf je bij me?' Mompel ik terwijl ik alweer half in slaap geraak.

Ik voel ze knikken en met een teleurgesteld gevoel open ik mijn ogen terug en kijk haar aan.

'Ik wil dat je bij mij bent als ik wakker wordt. En niet op een afstand, ik wil je binnen de twee seconden kunnen aanraken.' Zeg ik. Bedenkelijk staart ze me aan waarna een glimlach op haar gezicht komt.

'Oké, ik zal er zijn. Maar nu moet je me toch nog even missen. Ik sluit vlug mijn kantoor af en kleed me om.' Nog voor ik kan protesteren is ze al weer de kamer uit. Zuchtend sluit ik mijn ogen en ga voorzichtig op mijn goede zij liggen. Even later voel ik terug de matras inzakken en sla ik mijn arm automatisch om haar middel heen en val ik slaap na nog een zachte slaapwel gezegd en gehoord te hebben.

---------------------------------

Comment 💬

vote ⭐

and follow 💙

XOXO