Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 81*

pov River

'Kom dan laat ik je mijn kamer zien.' Enthousiast neemt ze mijn hand vast en trekt me mee de trap op. Ik kijk vlug nog eens naar Chloé om en zend haar een knipoog. Blozend steekt ze haar tong naar me uit. Ik lach en volg dan Céline verder de trap op. 

'Welkom in mijn prinsessenland.' Trots opent ze haar kamerdeur en meteen komt roze mijn ogen binnen. Poster van verschillende prinsessen hangen uit. Verder is de kamer met de gewoonlijke dingen uitgerust. 

Ik loop de kamer in en bekijk een paar spullen. In een hoek ligt al haar speelgoed. Vooral prinsessenbarbiepoppen, maar ook frozen kan ik er van ondertussen scheiden. 

'Ik ben blij dat jij mijn mama zo gelukkig maakt.' Ik draai me om als ik haar zachte stem hoor en zie haar verlegen in de deuropening staan. Ik loop naar haar toe en hurk voor haar neer.

'Ik denk dat jij je mama ook gelukkig maakt. Nee dat weet ik zeker.' Zeg ik en geef haar een zachte tik op haar neus. 

'Ja maar dat is anders. Ze is echt verliefd op jou. Ik ben haar dochter, maar ze kijkt anders naar jou dan naar mij.' Fluistert ze en ik zie haar onderlip zachtjes trillen. Ik sla mijn armen om haar heen en hoor haar zachtjes snikken.

'Ik heb mijn mama nog nooit zo gelukkig gezien als bij jou, en ik ben gewoon bang dat ze verdrietig wordt als jij weg bent.' 

Ik duw haar een beetje van mij vandaan zodat ik haar gezicht kan zien. Een verdrietig gevoel overspoelt me als ik haar helder, blauwe, ogen waterig zie. 

Is dat zo als je vader bent? Dat je meteen alles voelt wat je dochter voelt? Ik besluit het straks maar even aan Chloé te vragen.

'Ik beloof je dat ik jullie nooit in de steek laat. Jouw mama laat mij even gelukkig voelen als jij mij. Ik geef jullie niet op. Zeker niet na die vijf jaar zonder jullie.' Ik kijk haar diep in haar ogen aan in de hoop dat ze ziet dat ik het echt meen. Een grote glimlach komt op haar gezicht en opnieuw slaat ze haar armen om me heen.

'Je bent de beste papa.' Fluistert ze en mijn hart smelt bij die woorden.

'En jij de beste dochter.' Fluister ik terug en knipper om mijn tranen weg te krijgen.

'Ga je huilen? Niet doen. Daar kan ik niet tegen, dan moet ik ook huilen.' Verdrietig met een pruillip kijkt ze mij aan. Ik schud mijn hoofd en glimlach. Een geeuw verlaat haar mond.

'Ga jij maar even rusten. Ik kom je wel wakker maken voor het avondeten.' Ze knikt en ik help haar met makkelijke kleren aan te doen en stop haar in bed.

'Tot straks meid.' Fluister ik en druk een kus op haar hoofd. 

'Tot straks.' Hoor ik haar nog fluisteren voor ze haar ogen sluit en in slaap valt. Zacht loop ik de kamer uit en ga de trap af.

Beneden zie ik Chloé zitten aan de living tafel met haar laptop en papieren voor haar. Ik ga achter haar staan, sla mijn armen om haar heen en zucht. 

'Alles goed?' Vraagt ze me en haar handen glijden over mijn armen.

'Mmm. Is het normaal dat je zo goed voelt wat je dochter voelt?' Vraag ik zacht. Mijn vraag laat haar omkijken en onderzoekend kijkt ze me aan.

'Heb je gehuild?' Koppig schud ik mijn hoofd.

'Jawel, ik ken je River.' Ze staat op zodat ze me goed kan aankijken. 

'Ze zei dat ik jou zo gelukkig maak maar dat ze verdrietig zal zijn als ik weg zou gaan.' Mompel ik. 

'Ik weet ook niet waarom ik daardoor tranen in mijn ogen kreeg.'