Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 25*

pov River

Tien minuten na dat de tweede bel is gegaan loop ik het klaslokaal binnen. Mevrouw stuurt me een boze blik, die ik grijzend beantwoord met een knipoog.

Ik loop naar mijn plaats en merk dat de stoelen naast me en voor me leeg zijn. Voor een pas hou ik mijn tempo in. Voor me zitten Emely en Sarah, die zullen dan nog bij hun tante zijn, maar het is raar dat de stoel naast me leeg is. Ik zet me neer en kijk fronsend naar de lege stoel naast me.

De prachtige, natuurlijk golvende, glanzende bruine haren. Haar bruine ogen waar de mijne maar al te graag in verdrinken zitten nu niet naast me.

Stiekem had ik gehoopt ze hier te zien. Stiekem was ik zenuwachtig om deze les binnen te stappen. Daarom was ik ook tien minuten te laat. 

Ik heb gewoon als een verliefde puber voor de deur staan twijfelen of ik wel naar binnen ging gaan. 

Ik was zenuwachtig om haar terug te zien. Want toen ik zondagochtend wakker kwam was Chloé al weg. Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik niet teleurgesteld was. Het voelde als een steek in mijn hart dat ik alleen wakker kwam. En het onweer erbij kon niet beter passen bij mijn humeur.

Ik had de hele dag achter Chloé gezocht, maar had ze niet gevonden. 

Duidende vragen spookten rond in mijn hoofd. 

Ik was bang dat Chloé weg was omwille van wat er gebeurd was. Was het tegen haar zin? Had ze spijt? 

Ik niet, ik heb tot op vandaag nog altijd geen spijt van wat er zaterdagavond is gebeurd. 

Onze seks was vele malen beter dan wat ik in mijn gedachten had. Het was het beste orgasme dat ik ooit had gehad. Ik kreeg het dan ook door de meest fantastische vrouw. 

Ik ga het niet ontkennen dat ik verlang naar meer. Dat wanneer ze in mijn armen lag te slapen dat ik hoopte dat ik 's morgens mijn lippen terug op de hare kon planten. Maar helaas werd ik alleen wakker in haar bed.

Ik moest haar vinden, om te weten of mijn verlangens wederzijds was. Ik wilde maar al te graag haar lippen terug op de mijne voelen.

Haar handen die plagend mijn haar in de war brachten, haar ogen waarmee ze me kon verdoven. Haar geur dat mijn drugs was.

Ik ontken niet dat Chloé gewoon iemand van mijn lijst is die afgevinkt is. Ja, ze stond op mijn lijst, maar na die geweldige seks ben ik niet van plan om ze te laten gaan. 

Het smaakte en voelde naar meer. Dat gevoel had ik eigenlijk al vanaf de eerste keer dat mijn lippen de hare raakten.

Ik dacht dat het gewoon terug het gevoel van vroeger was toen ik een meid kuste in de gang, maar besefte dan dat dat gewoon een verlangen was naar de seks die zou volgen. Gewoon pure seks, niets meer. 

Bij Chloé was dat niet dat soort verlangen. 

Ik verlangde naar haar lippen, ogen, haar handen, haar lichaam maar niet naakt. Ik verlangde naar haar aanwezigheid, zonder de gedachte van seks met haar te hebben.

Maar na wat er zaterdag is gebeurd verlang ik terug naar haar lichaam. Ik verlang terug naar haar kreunen. Om mijn naam over haar lippen te horen en hoopte dat terug te horen zondagochtend. Niet perse haar naakt lichaam die terug samensmolt met het mijne maar naar mijn naam dat uit haar mond zou komen met haar hese ochtendstem. 

Toen ik alleen wakker kwam voelde ik een steek in mijn borstkas gevolgd door een grote leegte. 

Precies of ze weg was met mijn hart. 

Ik moest haar vinden. 

Ik moest haar geur ruiken. Zoet met een vleugje vanille. 

Ik moest mijn drugs terugvinden.