Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 7*

Pov Chloé

'Antwoord.' Beveel ik de persoon voor me. Ik geeft hem een stomp met mijn vuist in zijn buik. Een pijnlijke kreun ontsnapt uit zijn mond.

'Voor wie werk je. Wat doe je hier? Van wie heb je die informatie gekregen?' Roep ik naar de half bewusteloos persoon voor me. 

Nog steeds laat hij geen woord los. 

'Oké als je het zo wilt spelen. Geef mee een mes.' Beveel ik één van mijn bewakers. 

'Nee nee alstublieft. Ik heb een gezin. Ik heb kinderen. Ik ben een vader.'  Ik gooi het mes over en weer tussen mijn handen. 

'Jammer, had je eerde aan moeten denken toen je één van onze opslagplaatsen in brand vloog.' Ik laat het mes stoppen in mijn rechterhand en draai zijn hoofd weg zodat zijn hals voor me bloot ligt. Lichtjes duw ik het mespunt in zijn hals. 

'Oké oké, ik zal antwoorden.' Ik haal het mes van zijn hals af en kil kijk ik hem aan. 

'Vertel alles wat je weet.' 

'Ik werk voor Richard.' Brengt hij moeilijk uit. 

Ik leun tegen de tafel achter me en kijk de man voor me aan. 

'Verder.'

'Ik moest een opdracht uitvoeren, als ik het niet deed ging hij mijn gezin iets aan doen.' 

'Wat moest je doen.' 

'Ik moest één van jullie loodsen in brand steken en dan gingen ze ons met rust laten.' 

'Geen andere info?' 

'Nee nee, ik wist alleen van die loods, meer niet. Je moet mij geloven.' Zijn ogen kijken me smekend aan en ik weet dat hij de waarheid spreekt. 

'Oké. Kan je me meer vertellen over Richard. Het gebouw, plaats, heb je zijn zoon gezien Gilles?' Som ik op. 

'Ik werd altijd opgehaald op een bepaalde plaats en dan naar Richard gebracht. Het was een groot huis, een villa. Er liepen altijd veel mensen en bewakers rond. En over die Gilles weet ik niets. Er is nooit over zijn zoon gesproken geweest.' 

'Moest je nog meer dingen doen voor hem?' 'Nee, enkel die loods. Het spijt me, maar ik moest het doen voor mijn gezin.' Ik knik.

'Toch zal ik je moeten straffen om één van mijn domeinen te betreden. Maar omdat je zo goed geholpen ben kom je er goed vanaf. Je zal er enkel een litteken aan overhouden.' Ik kijk de man kil aan en plaats het mes in zijn nek en teken ons kenteken van onze maffia in zijn nek. 

Twee horizontale strepen waardoor twee verticale strepen lopen. De man heeft zijn ogen gesloten en bloed vormt zich een pad over zijn hals. 

Als ik klaar ben gooi ik het mes op de tafel. 'Ik hoop dat je je mond houdt over alles, anders denk ik dat dit niet ons laatste ontmoeting zal zijn. En dan zal ik minder liefjes zijn.' Fluister ik in zijn oor. Ik kom terug recht en wend mij tot mijn bewakers.

'Verzorg hem en laat hem gaan.' Beveel ik ze. 'Ja baas.' Ik knik naar hen en loop de kamer uit en ga de trappen op naar het kantoor van mijn vader. 

Zonder kloppen kom ik binnen wat me een boze blik oplevert van mijn vader. Liefjes glimlach ik kort naar hem en neem plaats op één van zijn zetels. Hij doet teken naar de mensen die ook aanwezig waren in de ruimte dat ze mogen vertrekken. 

'En? Hoe verliep het?' Valt mijn vader direct in huis. 

'Goed, hij is gekentekend.' Grijns ik. Mijn vader lacht even voor hij me weer serieus aankijkt.